Morgunblaðið - 18.05.2000, Blaðsíða 54

54 FIMMTUDAGUR 18. MAÍ 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
' L Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
TRYGGVI GÍSLASON
pípulagningarneistari,
Hraunbæ 103,
lést þriðjudaginn 16. maí.
Alda Sigurjónsdóttir,
Gísli Þór Tryggvason, Ingibjörg Steina Guðmundsdóttir,
Ólafur Þór Tryggvason, Svanhvít Hlöðversdóttir,
Sigurjón Þór Tryggvason,
Tryggvi Þór Tryggvason, Guðfinna Guðmundsdóttir,
Rannveig Tryggvadóttir,
Heimir Þór Tryggvason, Ólafía Gústafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og
afi,
GYLFI GUNNARSSON,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum í Reykjavík miðviku-
daginn 10. maí sl.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Glúmur Gylfason,
Sigríður Gylfadóttir,
Helga Gylfadóttir,
Þorgerður M. Gylfadóttir,
Selma Guðjónsdóttir,
Gylfi Guðjónsson,
Svanfríður Guðjónsdóttir,
Helga Gunnarsdóttir
Conny Skaale,
Helgi Ingvarsson,
Hafsteinn Guðmundsson,
Stefán V. Jónsson,
Vilmar H. Pedersen,
Elfa S. Guðmundsdóttir,
Reynir G. Karlsson,
og barnabörn.
+
Ástkær bróðir okkar og mágur,
JÓNAS SIGURÐSSON
kaupmaður,
Hverfisgötu 71,
sem lést mánudaginn 8. maí verður jarðsung-
inn frá Hallgrímskirkju fimmtudaginn 18. maí
kl. 13.30.
Ragnhildur Sigurðardóttir,
Hannes Sigurðsson, Sigurást Sigurjónsdóttir,
Þorgerður Sigurðardóttir
og systkinabörn.

+
Bróðir minn og föðurbróðir okkar
PÉTUR SIGURÐSSON,
Skeggsstöðum,
Svartárdal,
Austur-Húnavatnssýslu,
verður jarðsunginn frá Bergstaðakirkju laugar-
daginn 20. maí kl. 14.00.
Ósk Sigurðardóttir,
Hrafn Þórisson,
Ómar Þórisson.

+
Elskuleg eiginkona min, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
SIGURLAUG ÓLAFSDÓTTIR,
Steinagerði 9,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans föstudaginn
12. maí.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju föstu-
daginn 19. maí kl. 13.30.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Minningarsjóð líknardeildar Landspítalans (s. 560 1300).
Óskar K. Ólafsson,
Ólafur M. Óskarsson, Hólmfríður Pétursdóttir,
Rúnar Óskarsson, María Antonsdóttir,
Valdimar Ó. Óskarsson, Kristín S. Guðmundsdóttir
og barnabörn.

HJALMRUN
GUÐNADÓTTIR
+ Hjálmrún Guðna-
dúttir fæddist að
Lambhúshóli Vestur-
Eyjafjöllum 12. októ-
ber 1920. Hún lést 7.
maí siðastliðin. For-
eldrar hennar voru
hjónin Guðni Hjálm-
arsson, látinn 30.
ágúst 1969, og Krist-
björg Sigurðardótt-
ir, látin 8. nóvember
1980. Hjálmrún var
næst elst af fimm
systkinum sem eru:
Þórður, f. 1919; Mar-
ía, f. 1922; Magnús, f.
1924 og Guðbjörg, f. 1929 (látin).
Hjálmrún giftist eiginmanni
sinum Andrési Guðmundssyni 26.
desember 1943. Hann lést 1. jan-
úar 1994. Börn
þeirra eru: 1) Magn-
ea Kristbjörg, f. 21.
maí 1944, gift Hann-
esi Helgasyni og
eiga þau þrjú börn
og sex barnabörn. 2)
Guðmunda, f. 26.
desember 1945, gift
Guðmundi Konráðs-
syni og eiga þau
ljögur börn og sex
barnabörn. 3) Guð-
jón Rúnar, f. 10. maí
1953, kvæntur Mar-
gréti Björgúlfsdótt-
ur og eiga þau tvö
börn.
Utför Hjálmrúnar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Þegar ég írétti andlát Rúnu
tengdamóður minnar var ég og kona
mín stödd erlendis. Þegar við kvödd-
um hana áður en við fórum út, vissum
við ekki að þetta yrði síðasta stundin
okkar saman.
Rúna, eins og hún var alltaf kölluð,
giftist Andrési Guðmundssyni 26.
desember 1943. Þau hófu búskap í
Asnesi í Vestmannaeyjum en fiuttu
fljótlega að Hrísnesi, æskuheimili
Andrésar.
Fyrstu árin liðu áfallalítið. En 1951
veiktist Andrés af berklum og er írá
vinnu í tvö ár. Þetta voru erfíð ár hjá
Rúnu, því lítið var um tryggingar á
þeim árum. Varð því Rúna að vinna
hörðum höndum utan heimilis, bæði í
fiski og öðru sem til féll hverju sinni.
En árið 1962 flytja þau hjón til
Reykjavíkur og hófst þar með nýr
kafli í lífi þeirra.
Rúna og Andrés eignuðust tvær
dætur og einn son, sem öll hafa stofn-
að sína fjölskyldur.
Rúna og Andrés voru um margt
ólík hjón. Hún alltaf hæglát og róleg
en föst fyrir og kom sínu að þó ekki
séu hávaði og læti. Andrés kraftmik-
ill, fjörugur og kátur og hafði yndi af
gleðskap og söng í góðra vina hópi.
En efst í huga mér er þakklæti fyr-
ir samverustundimar sem eídd
gleymast, hlý orð og óskir á tímamót-
um, gamanyrði á gleðistundum og
huggunarorð á erfiðleikastundum.
Að lokum viljum við hjónin færa
starfsfólki Elliheimilinu Grundar,
deildar A2, þakklæti fyrir góða að-
hlynningu.
Eg kveð kæra tengdamóður með
þakklæti og söknuði hinstu kveðju.
Hinlangaþrauterliðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
núsællersigurunninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvaðgeturgrættossþá?
Oss þykir þungt að sldlja,
enþaðerGuðsaðviþa,
og gott er allt, sem Guði er frá.
(V. Briem.)
Hannes Helgason.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
ogallterorðiðrótt,
núsællersigurunninn
og sólin björt upprunnin
á bakvið dimma dauðans nótt.
(V. Briem.)
Elsku amma Rúna, ég veit að þú
ert á góðum stað núna og þér líður
betur. Ég er afar þakklát fyrir þessa
síðustu daga sem við áttum saman,
þar sem við héldumst hönd í hönd
þurftum við ekki að segja margt.
Nærveran við hvor aðra sagði allt.
Þegar ég hugsa um þig kemur fyrst
upp í hugann hvað þú varst alltaf vel
til höfð og heimili þitt skein af hrein-
læti. Þú máttir ekkert aumt sjá hjá
öðrum.
Þú varst alltaf boðin og búin að
rétta hjálparhönd, um leið minntir þú
mig á gömlu dagana sem ekki voru
oft auðveldir hjá þér og afa. Kunnum
við, ég og fjölskylda min, þér eilífar
þakkir fyrir þá hugulsemi sem þú
sýndir okkur.
Okkur Axel er minnisstætt er þú
sendir hann Eyjólf til okkar í vetur
með fullan poka af ullarsokkum og
vettlingum á litlu böniin okkar svo
þeim yrði ekki kalt. Á þessum tíma
varst þú ekki við góða heilsu en gafst
þér samt tíma að hugsa til okkar. Þá
varstu alltaf með hugann við það eins
og alltaf að gera öðrum gott. Elsku
amma, nú kveðjum við og hafðu þökk
fyrir allt.
Jesús sagði: „Vér lifum og þér
munuð lifa.“ Með þessum orðum
kveðjum við þig, amma. Megi algóðm-
guð styrkja þig, Eyjólfur, í sorg þinni.
Guðný og Áxel.
Nú er kallið af himnum ofar komið
og amma Rúna farin á brott. Hún
kemur aldrei aftur, nema í ljúfum
minningum okkar.
Hún vai' þessi ekta amma sem vildi
allt fyrir mann gera og láta manni líða
eins vel og hægt var. Aldrei mátti
okkur verða kalt og pijónaði hún allt-
af ullarsokka, vettlinga o.þ.h. íyrir
hver jól og gaf okkur í jólagjöf. Ekki
var það verra því við fórum oft í ferða-
lög saman þegar við systkinin vorum
lítil og notuðum við þá þessar flíkur á
köldum sumarnóttum úti á landi.
Við viljum þakka þér íyrir þessar
unaðslegu stundir sem við áttum
saman og vonum að þær verði jafn
yndislegar þegar við hittumst aftur,
þegar við erum búin að lifa okkar lífi.
En þangað til verður þú hjá afa og
öllu því fólki sem þér þótti vænt um
sem fór á undan þér. Við munum
hugsa til þín, sérstaklega ef við tök-
um okkur nál og tvinna í hönd, því þú
varst alltaf svo hreykin af okkur þeg-
ar við gerðum það.
Megi guð og allii' englarnir passa
þig-
Þín bamabörn,
Inga Rúna Guðjónsdóttir,
Guðmundur A. Guðjónsson.
Kæra amma, Þú fékkst loks að fara
eftir erfið veikindi og veit ég að það
verður tekið vel á móti þér. Þú varst
einstaklega hjartagóð og gjafmild.
Það voru ófá skiptin sem ég kom til
þín upp í Hóla og alltaf tókst þú vel á
móti mér með góðgæti. Þegar ég var
á mínum yngri árum fékk ég alltaf að
leika mér með gömlu bílana hans
Rúnars, bíla sem þú hafðir haldið upp
á í ijölda ára.
Eg man hve vel þú hugsaðir um
hann afa. Alltaf þegar hann fór í
vinnu á morgnana biðu eftir honum
hlý föt til skiptanna og smurt nesti.
Amma, þú hugsaðir alltaf vel um
þína. Það eru ófáar lopapeysur og ull-
arsokkar inni í geymslu sem þú
prjónaðir handa mér sem ég hef ekki
haft undan að fara í. Þú varst trúuð
kona og á ég enn biblíuna sem þú
gafst mér í jólagjöf. Eitt sinn er ég
kom í heimsókn til þín, hringdi bjöll-
unni og beið en þú ansaðir ekki.
Dymar voru opnar þannig að ég labb-
aði inn og fann þig fyrir framan sjón-
varpsslqáin að horfa á Omega. Ég
rölti til þín og þú reifst í höndina á
méi' og lyftir henni upp og saman
stóðum við þama með biblíuna á milli
okkar. Svo var það „vinablómið" en
það var blóm sem þú gafst mér sem
átti að tákna kærleikann sem var
okkar á milli. Það var ýmislegt sem
við gerðum saman og gleymi ég ekki
sumarbústaðaferðunum og utan-
landsferðunum sem ég fór með for-
eldrum mínum, þér og afa. Það er eitt
sem ég mun sakna hvað mest en það
em aðfangadagarnir. Þetta var hátíð-
legur dagui' þar sem ég hafði það fyr-
ir sið að koma í heimsókn til þín.
Fleiri fjölskyldumeðlimir höfðu þenn-
an sið á og varð þessi dagur því stund
þar sem allir hittust og ræddu málin
yfir góðum kaffisopa. Amma, ég mun
sakna þeirra stunda sem við áttum
saman en minningamar sitja eftir.
„Oll fegurð hlutanna stafai' af feg-
urðinni í sálinni. Þannig leiðir sköp-
unarverkið okkar á braut hins fagra
til Guðs“ (Ágústínus).
Ég elska þig.
Þinn
Helgi.
Vertu yfir og allt ura kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hiing
sænginniyfirminni.
Legg ég nú bæði líf og ðnd,
pfiJesúsíþínahönd.
Síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
Svo að lifa, ég sofni hægt.
Svo að deyja, að kvöl sé bægt.
Svo að greftrast, sem Guðs bam hér.
Gefðu, sætasti Jesú mér.
(H.P.)
Á sunnudaginn fórum við í bíltúr
með pabba og leiðin lá í heimsókn til
þín. En á leiðinni til þín, elsku amma
mín, hringdi síminn og það var hún
mamma okkar, með þær sorgarfrétt-
ir að þú værir dáin.
Það fyrsta sem við spurðum pabba:
Hittir amma þá afa?
Elsku langamma. Þú munt alltaf
eiga pláss í hjarta okkar.
Hannes, Patrekur Andrés
og Jónína Sif.
Sumarið kom og amma fór.
Litla amma, eins og hún var kölluð
af sonum okkar, hafði glímt við
heilsuleysi um tíma. Svo það er hugg-
un harmi gegn að þrautum hennar er
nú lokið.
Ég á svo margar góðar mmningai'
að erfitt er að taka eitthvað eitt fram
yfir annað. Hjá ömmu og afa átti ég
góðar stundir á mínum yngri árum.
En afi minn lést 1. janúar 1994.
Eitt einkenndi ömmu en það var
væntumþykja og umhyggja fyrir
þeim sem minna mega sín. Sjálf hafði
hún reynt margt um dagana og vissi
því hvað náungakærleikur gaf mikið
á erfiðisstundum. Amma hafði gaman
af handmennt ýmiss konar, hún sat
oftar en ekki við stofugluggann sinn í
Kríuhólunum og prjónaði.
Kaffispjall og meðlæti í Kríuhólun-
um heyra nú sögunni til, en maður fer
þá bara þangað í huganum og upplifir
notalegar samverustundir.
Vertu sæl amma mín og Guð veri
með þér.
Þakka þér fyrir allt.
Andrés, Jakobfna og synir.
Á haustdögum 1920 fæddist
stúlkubam hjónunum Kristbjörgu
Sigurðardóttur og Guðna Hjálmar-
ssyni að Lambhúshóli í Vestur-Eyja-
fjallahreppi. Fyrir áttu þau soninn
Þórð, fæddan 1919. Stúlkan hlaut
nafnið Hjálmrún, og var skírð eftir
Hjálmrúnu Hjálmarsdóttur foður-
systur sinni, sem vai' mæt og gáfuð
kona.
Hjálmrún systir mín var ætíð köll-
uð Rúna. Rúna átti heima í foreldra-
húsum fram yfir fermingaraldur, en
þá fór hún til Vestmannaeyja og vann
þar ýmis störf. Árin liðu og í Vest-
mannaeyjum kynntist hún mannsefni
sínu, Guðmundi Andrési Guðmun-
dssyni. Þau gengu í hjónaband 26.
desember 1943, og hófu búskap fyrst
í Ásnesi í Vestmannaeyjum, en fluttu
fljótlega að Hrísnesi við Skólaveg.
Þar bjuggu þau í allmörg ár, eða
þangað til þau fluttu 1962 til Reykja-