Morgunblaðið - 01.07.2000, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 1. JÚLÍ 2000 53
FÓLK í FRÉTTUM
Morgunblaðið/Jim Smart
I bjarnarfaðmi. Ekkjan og rukkarinn takast á og sýna enga miskunn,
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
María Pálsdóttir, leikkona og sveitastúlka úr Eyjafirði.
Bj örninn vakinn
Hádegisleikhús Iðnó sýnir um þessar
mundir einþáttunginn Björninn eftir
Tsjekov. Jóhanna K. Jóhannesdóttir hitti
tvo leikara sýningarinnar þau Olaf Darra
? ■ ~~
Olafsson og Maríu Pálsdóttur nokkrum
mínútum fyrir sýningu og komst að leynd-
ardómi leikhússins, kanínudansinum.
GAMLA leikhúsið við Tjörnina
skartar sýnu fegursta í sumarsólinni
og það brakar vinalega í gólffjölun-
um þegar gestir ganga inn í vel þeg-
inn svalann um hádegisbilið. Úti fyr-
ir svamla spikfeitar endurnar á
brúnleitum vatnsfletinum, of latar
til að svo mikið sem líta við brauð-
molum nýfreknóttra krakkanna.
Þung og rök hitalykt liggur í loftinu,
ókunnugir brosa hver til annars, það
er gott að vera til.
Blaðamaður mætir Darra í dyra-
gætt leikhússins. Hann er nývakn-
aður og svolítið úfmn, minnir jafnvel
á stóran, syfjaðan björn sem er að
vakna af vetrardvala og það er aug-
ljóst hvers vegna leikstjórinn, Stef-
án Jónsson, valdi hann í hlutverkið.
I sömu andrá kemur norðanmærin
María fleygiferð á hjólinu sínu, læsir
fákinn við næsta Ijósastaur og kast-
ar kveðju á mannskapinn. Við fáum
okkur sæti í sólríkri setustofunni,
María teygir úr sér og Darri fær sér
samloku og salat, veit sem er að
morgunmaturinn er nauðsynleg
undirstaða fyrir daginn allan.
Stríð og friður
Leikurum sýningarinnar veitir
heldur ekki af kröftunum, þeir eru í
raun að há sína eigin litlu hálftíma
heimsstyrjöld með allri þeirri valda-
baráttu og bardögum sem slíku fylg-
ir.
Það er ekki sterk hefð fyrir há-
degisleikhúsi í íslensku leikhúslífi og
því lá blaðamanni forvitni á að heyra
hvort það væri öðruvísi fyrir leikar-
ana að taka þátt í slíkri uppsetningu
en í hefðbundnum kvöldsýningum.
„Það er einmitt það sem mér finnst
erfiðast við þessa sýningu, að vera
tilbúin klukkan tólf. Fyrir venjulega
leiksýningu hefur leikarinn allan
daginn til að undirbúa sig og komast
í gang, en að vera tiltölulega ný-
vaknaður og gera þetta, það er heil-
mikil áskorun,“ segir María og
meinar hvert orð. Darri rymur eitt-
hvað illskiljanlegt til samþykkis.
Allur leikstíll og umgjörð Bjarn-
arins er mjög ýktur. Raddir leikar-
anna troðfylla lítinn salinn og hreyf-
ingamar eru stórgerðar og skrítnar,
svolítið eins og dans sem er sýndur
hægt. Fyrstu mínútumar veit áhorf-
andinn eiginlega ekkert hvert er
verið að fara með þessa sýningu,
hann bara leggur frá sér súpuskeið-
ina í forundran og bíður átekta.
Smátt og smátt rennur upp fyrir
honum fjós, þetta er allt með ráðum
gert. „Persónurnar okkar eru bara
að leika sér hvort að öðru. Hefði
Stefán sagt við okkur „veriði ýkt“
hefði þetta verið erfitt, en hann
sagði okkur að þau væru að leika. Þá
varð þetta svo auðvelt fyrir leikar-
ann Maríu Páls að ýkja því þá er hún
að leika manneskju sem er að leika.“
Þetta er allt saman svolítið ruglings-
legt en á einhvern undarlegan hátt
er samt glóra í því.
Á blábrúninni
Eins og áður hefur verið sagt em
búningarnir sérstakir í verkinu og
hefur búningahönnuðinum, Rann-
veigu Gylfadóttur, greinilega ekki
verið umhugað um velllíðan leikar-
ans. Eitt besta dæmið um þetta eru
hælahæstu skór sem sést hafa á
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Þau munnhöggvast og gera Muellers-æfmgar í búningsherberginu.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Rússneska ekkjan í fæðingu.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Ólafur Darri Ólafsson, dagfarsprúður en svolítið syfjaður.
leiksviði, þeir em svo háir að María
er næstum í lausu lofti. Þegar hún er
spurð um þessa ökklabrjóta og jafn-
vægislistirnar sem hún sýnir á þeim
skellir hún upp úr og segir:„Ég fékk
skóna nokkrum dögum fyrir
fmmsýningu og ég kann ekkert að
labba á þeim. Eg hef nú ekki dottið
ennþá en það er smá rauf í sviðinu
og á einhverjum æfingum hreinlega
festist ég í henni. Ég er ekki þessi
hælatýpa þannig að ég skil eiginlega
ekki hvernig þetta hefur tekist.“
Ólafur Darri grípur fram í: „Nei, þú
ert þessi klæðskiptingur." Svo
skellihlær hann svo dynur í timbur-
veggjunum.
Lokaniðurtalningin
Hvernig líður þeim svo klukkann
eitt þegar sýningin er búin og þau
rétt nýkomin úr rússnesku tilfinn-
ingarúllettunni? „Ég er svo ofvirk
að ég þyrfti helst að taka þátt í
þríþraut eða sjöþraut eftir hverja
sýningu, ég er svo brjáluð. Eftir síð-
ustu sýningu fór ég í Nauthólsvík og
hamaðist á ströndinni, fór svo heim
og þreif alla gluggana að utan. Ég
held ég fari bara aftur í víkina í dag
og pússi svo gluggana að innan. Ég
er alveg arrrg.“ Darri lætur sér ekk-
ert bregða þótt María næstum öskri
af óhamdri orku í eyrað á honum
heldur segir sallarólegur í yfirveg-
uðum rómi: „Ber þó að benda á það
að María er yfirleitt ofvirk.“
Þegar hér er komið sögu er ör-
stutt í sýningu og ekkert farið að
bóla á rússnesku brjálæðingunum,
hvenær detta þau inn í karakterinn?
„Það fer að gerast inni í sminkher-
berginu. Þetta kemur smám saman
með gervinu og svo gemm við
Muellers-æfingar til að vakna al-
mennilega. Svo er íkornadansinn
eitt atriði sem Darri er búinn að
hanna sem upphitunardans." Darri
sprettur á fætur og sýnir dansinn.
Orð fá ekki lýst því sem fyrir augu
ber en hlátrasköllin bergmála lengi í
loftinu á eftir. „Maður á bara að fífl-
ast og vera afslappaður, það er lang *
skemmtilegast. Þegar maður er að
leika á maður ekkert að taka sig allt
of hátíðlega. Munurinn á upphitun
fyrir farsa eða Lé konung á ekki að
vera neinn. Það á ekkert að þurfa að
setja sig í einhverjar Shakespeare-
stellingar," segir Darri og patar út
höndunum á tilþrifamikinn Hamlet-
máta.
Klukkan tifar og María drífur sig í
sminkið, það tekur langan tíma að
setja upp andlit ekkjunnar siðprúðu.
Darri er allur að koma til, hættur að
geyspa og dustar grasstrá af buxun- _
um, hann var í fótbolta í gær og fötin '
bera þess merki. Hann klárar mat-
inn, skilur reyndar grænmetið eftir,
reykir eina sígarettu og umbreytist
svo í hamslausan Björninn, karl-
manninn sem talar áður en hann
hugsar, ber sér á brjóst og rekur
upp frumöskrið. Hver segir svo að
Ijónið sé konungur dýranna? , *