Morgunblaðið - 31.08.2000, Blaðsíða 62

162 FrMMTUDAGUR'3i: ÁGÚST 2ÖÓ0
WORGUNBLAÐIÐ
1
Dýraglens
Smáfólk

Psst, stjóri.. ekki horfa núna, ég er Ég faldi kylfu andstæðinganna svo Engin furða að ég sló síðasta mann
að nota gamla bragðið með fóldu þeir nái engum stigum! út..
kylfuna..
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
„Fólk í fyrirrúmi“
Frá Einari Inga Hjálmtýssyni:
í MORGUNBLAÐINU 9. ágúst sl.
birtist svohljóðandi frétt.
Fjöldi sjúklinga hefur ekki ráð á að
leysa lyf sín út. Ég held að mörgum
hefði ekki brugðið meira þó fréttin
hefði verið eitthvað á þessa leið:
Búast má við að fjöldi sjúklinga deyi
vegna þess að þeir hafa ekki efni á að
kaupa sér nauðsynleg lyf. I hópi
þessa fólks eru auðvitað eldra fólk og
öryrkjar, að stórum hluta. Þær hækk-
anir sem orðið hafa á lyfjum eru nán-
ast óheyrilegar með öllu og verður að
telja að með þessum aðgerðum hafi
ríkisstjómin farið langt út fyrir öll
siðgæðismörk, svo ekki sé dýpra í ár-
inni tekið. Sumir ráðherrar Fram-
sóknar notuðu slagorðið fyrir síðustu
kosningar sem frægt er orðið, „fólk í
fyrirrúmi", en eldra fólk og öryrkjar
áttu víst að vera í öðru rúmi, senni-
lega mætti kalla þetta rúm „dauðar-
úmið“. Það má því segja að ríkis-
stjómin hafi skapað þeim er
höllustum fæti standa bæði erfiðleika
og skömm, sem seint mun gleymast
þeim er fyrir hafa orðið. Hins vegar
er ömurlegt til þess að hugsa ef það er
raunin að eldri borgarar eiga sér eng-
an forsvarsaðila, sem virkilega gæti
tekið þeirra mál fyrir á opinberum
vettvangi, jafnvel farið dómsmálaleið-
in. Það er ljótt til þess að hugsa, að
það skuli vera ógnvekjandi að vera
gamall eða öryrki í þessu velferðar-
þjóðfélagi nema því aðeins að fólk sé
vel efnum búið fyrir. manni verður
því á að spyrja: Getur nokkur ærleg-
ur maður í þessu landi látið þessi mál
fram hjá sér fara án umhugsunar? Ef
svo er stöndum við íslendingar illa á
þessum velferðartímum og ætla ég að
vona að það sé rétt, að við séum
komnir af víkingum en ekki þrælum.
Eitt tel ég alveg ótvírætt og það er, að
sé hægt að lækna fólk, þá borgar það
sig fyrir þjóðfélagið í ölium tilfellum.
En þessu samfara vaknar ótvírætt
sú spuming, var nauðsynlegt að
framkvæma þessar lyfjahækkanir?
Jú, það var víst nauðsynlegt vegna
þess að það átti að halda hátíð á Þing-
völlum vegna 1000 ára kristintökuaf-
mælisins, já, hvorki meira né minna.
Já, þeir sem veikir voru og minna
máttu sín áttu að borga herlegheitin á
Þingvöllum.
Eitt vil ég benda á og það er hvern-
ig kirkjunnar mönnum hefur tekist að
bruðla með fé almennings. Undanfar-
in ár hefur það verið aðalatriðið að
koma upp listaverkum í gleri í glugg-
um kirkna, helst blýsett, djúpbólstr-
aðir bekkir, harðviðargólf og síðast en
ekki síst dýrindis orgel sem kosta
jafnvel tugi miiijóna hvert og auðvit-
að innflutt, íslenskir orgelsmiðir hafa
ekki þótt nógu góðir til þessara verka,
án nokkurra undantekninga. Ég held
að það opinbera þurfi að taka upp
strangt aðhald í málum þjóðkirkjunn-
ar, en jafnvel því fólki, sem þéttast
stendur með kirkjunni, virðist of-
bjóða fjárausturinn. Af nýafstaðinni
kristintökuhátíð finnst mér virkilega
taka í hnúkana þegar maður heyrði
herra biskupinn fokillan kvarta yfir
hvað fáir sóttu Þingvelli heim á hátíð-
inni og það hvarflar að mörgum,
hvort stjómendur hátíðarinnar hefðu
ekki þurft á áfallahjálp að halda eða
einhverskonar sáluhjálp. Herra bisk-
upinn messaði í hellinum sem er á
jörðinni Hellnum á Landi og tókst sú
athöfn vel, má vera að fólki líki bara
vel að sækja guðsþjónustur undir yf-
irborð jarðar, það er þó allavega til-
breyting, frá öllum fínheitunum því
trú felst ekki í fínheitum eða veislu-
höldum. Vitur maður á að hafa sagt
eitthvað á þessa leið, fyrir mörgum
áratugum. Þjóðin mun standa í sömu
sporum í trúmálum árið 2000 og hún
stóð í árið 1000 og ætla ég að vona að
prestamir átti sig á þessu, því sé
þetta svo, er kominn tími hjá prestum
að hugsa sinn gang svo ekki sé meira
sagt. Og eitt ættu prestar að vita
mæta vel, að hjá Jesu Kristi vom þeir
sem minnst máttu sín hafðir í fyrir-
rúmi.
EINARINGI HJÁLMTÝSSON,
Kleppsvegi 136 Rvk.
Danskennsla í skólum
Frá Heiðari R. Ástvaldssyni:
„ÖLL böm á íslandi fá danskennslu í
skólum sem hluta af almennri mennt-
un þeirra. Tilskipun frá menntamála-
ráðuneyti ís-
lands.“ Þannig
byrjar grein sem
Harry Smith-
Hampshire, fyrr-
um heimsmeistari
í dansi, sendi til
allra aðildarríkja
World Dance &
Dance Sport
Council. Og hann
heldur áfram í
grein sinni. Þetta vom upplýsingar
sem mér fannst eiga skilið að mætti
líta á sem stórfrétt, flagga ætti fyrir
og allir danskennarar vildu fá að vita
meira um. I bréfi sínu dáist hann að
fræðsluyfirvöldum íslands, sem hafi
áttað sig á þýðingu dansins. Hann
hælir íslenskum keppendum og talar
um frábæra frammistöðu þeirra í
Blackpool og allt er bréfið í aðdáunar-
tón gagnvart íslandi og íslendingum.
I ferð minni til Blackpool í maí á
þessu ári flutti ég erindi um dans-
kennslu í skólum á íslandi fyrir full-
trúum 50 þjþða sem sóttu aðalfund
WE&DSC. Ég get fullyrt að heimur-
inn dáist að framtaki okkar. Englend-
ingar sögðu mér að Margrét
Thatcher hefði fellt niður dans-
kennslu í skólum í sparnaðarskyni og
Rússar kvörtuðu um auraleysi sem í
dag gerði þeim ekki kleift að hafa
danskennslu lengur í skólum. Allar
þjóðir dáðust að gerðum okkar Is-
lendinga enda áttu þarna hlut að máli
fólk sem skilur þýðingu dansins. Ég
sé ekki aðeins þýðingu þess að þessi
börn, sem í dag njóta danskennslu,
fái að læra að dansa, ég sé þau líka í
anda eftir 60-70 ár þegar þau taka
sporið á elliheimilum landsins. Þá
verður ekki bara gaman, heldur
munu allir sjá hversu dansinn er holl
andleg og líkamleg íþrótt.
Heill sé ykkur Bjöm Bjamason
menntamálaráðherra, Ingibjörg Sól-
rún Gísladóttir borgarstjóri, Gerður
Óskarsdóttir fræðslustjóri og Matt-
hildur Guðmundsdóttir á Fræðslu-
skrifstofu Reykjavíkur, þið hafið inn-
leitt kennslu í fagi sem allir græða á
að læra.
HEIÐAR R. ÁSTVALDSSON,
danskennari.
Heiðar R.
Ástvaldsson
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.