Morgunblaðið - 25.10.2000, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 25. OKTÓBER 2000 39
MINNINGAR
+ Björg Pétursdótt-
ir fæddist í
Reykjavík 24. mars
1923. Hún lést á gjör-
gæsludeild Land-
spítalans 16. október
síðastlióinn. Foreldr-
ar hennar voru: Pét-
ur Jónsson, verk-
stjóri á Sauðárkróki,
f. 20. júní 1891, d. 19.
júní 1951 og Ólafía
Sigurðardóttir, hús-
móðir, f. 30. apríl
1898, d. 5. maí 1983.
Systkini Bjargar:
Rafn Alexander, f.
1918, d. 1997; Guðrún, f. 1920;
Sigrún Dagbjört, f. 1921; Elín-
borg, f. 1926; Guðný, f. 1927; Olga,
f. 1928, d. 1999; Ingibjörg, f. 1930;
Ingigerður, f. 1931, d. 1998; Edda,
f. 1933; Hrafnhildur, f. 1936, d.
1937; Hrafnhildur Ester, f. 1939
og Brynja f. 1942, d. 1995.
Björg giftist Jóni Sigurðssyni
trompetleikara 16. mars 1946 og
eignuðust þau sex börn og eru
fjögur á lífi: 1) Sigrún Dröfn, f. 3.1.
1945, maki: Leó M. Jónsson, f. 7.
mars 1942, þeirra börn: a) Jón
Orri, f. 30.5.1967, b) Björg, f. 21.1.
Lífið markast af tímabilum. A
frumbýlisárum hjóna er lífsbaráttan
oft hörðust á meðan komið er upp
heimili og húsi yfir stækkandi fjöl-
skyldu. Bömin vaxa úr grasi - alast
upp -verða að fulltíða fólki sem fer
að fljúga úr hreiðrinu, eins og sagt
er. A þessum tímaskeiðum fá flest
böm það veganesti sem þau styðjast
við í lífínu. Foreldrar veita vernd,
leiðsögn, ást og umhyggju auk þess
að vera fyrirmynd. Björgu Péturs-
dóttur hlotnaðist sú gæfa að vera
bæði góð móðir og uppalandi sem bjó
1971, c) Eyjólfur
Leó, f. 27.1. 1973. 2)
Ólafía Kristrn, f. 5.7.
1947, maki Hermann
Isebarn, f. 5.2. 1944,
þeirra börn: a) Sig-
fús Reynir, f. 17.8.
1971 b) Sigrún Ósk,
f. 22.11. 1974 c) Her-
mann Reynir, f. 19.1.
1978 d) Jón Björgv-
in, f. 27.3. 1980 e)
Dagbjört Heiða, f.
19.9. 1988. 3) Kol-
brún, f. 4.12. 1950,
fyrrv. maki: Hróðm-
ar Helgason, f. 14.9.
1950, þeirra börn: a) Hilmar
Bjöm, f. 4.1.1973 b) Margrét Erla,
f. 27.8. 1977 c) Helgi Rafn, f. 2.5.
1987.4) Björg, f. 4.1.1959, sambýl-
ismaður: Ágiíst Helgason, hennar
dóttir: Lára Hrund, f. 15.7.1981.
Barnabaraabörnin eru þrjú.
Björg og Jón slitu samvistir árið
1982. Með heimilinu vann Björg
m.a. við fatasaum og framleiðslu á
fatnaði.
Utför Bjargar fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30. Jarðsett verður í
Fossvogskirkjugarði.
dætur sínar fjórar vel úr föðurgarði.
Hún var af þeirri kynslóð Islendinga
sem þekkti tímana tvenna - almenna
fátækt millistríðsáranna, uppgang-
inn á stríðsámnum og þá velmegun
sem nú ríkir og margir taka sem
sjálfsagðan hlut. Hún hafði lært mik-
ið í skóla lífsins og átti auðvelt með
að miðla af þeirri þekkingu til ann-
arra.
Björg Pétursdóttir sleit barns-
skónum á Sauðárkróki þar sem faðir
hennar, Pétur Jónsson, var verk-
stjóri en hann var sonur Jóns Jóns-
sonar bónda á Kimbastöðum í
Skarðshreppi og konu hans Guðrún-
ar Eggertsdóttur frá Skefilstöðum á
Skaga. Móðir Bjargar var Ólafía Sig-
urðardóttir, fædd að Eyri í Önundar-
firði. Fjölskylda Péturs og Ólafíu var
stór, þeim varð þrettán barna auðið
og var Björg fjórða barnið. Af þess-
um stóra systkinahópi eru nú sex lát-
in. Frá tíu ára aldri og framyfir
fermingu dvaldist Björg hjá föður-
systur sinni, Guðrúnu Jónsdóttur og
manni hennar, sr. Guðmundi Bene-
diktssyni að Barði í Fljótum. Þar
kynntist hún lífinu á stórbýli á þeim
tíma sem torfbæir vom til sveita og
sjálfsagt þótti að börn ynntu verk af
hendi eins og aðrir. Að lokinni skóla-
göngu á Sauðárkróki fluttist Björg
til bróður síns, Rafns Péturssonar
(d. 1997), sem þá lærði bátasmíði á
Akureyri hjá Kristjáni Nóa Krist-
jánssyni frá Kjaransstöðum. A Ak-
ureyri vann hún við afgreiðslustörf,
m.a. í mjólkurbúð KEA sem þá var í
Gilinu. A Akureyri kynntist hún Jóni
Sigurðssyni, sem lærði prent hjá
Prentverid Odds Björnssonar en
gerðist síðar trompetleikari, og gift-
ist honum 1946. Þau hófu sinn bú-
skap á Akureyri. Þar fæddust elstu
dætur þeirra, Sigrún og Ólafía, en
Björg og Jón fluttust til Reykjavíkur
1949.
Ég kynntist tengdamóður minni
1965 þegar ég kom fyrst í heimsókn
á heimili þeirra Jóns og dætranna að
Auðbrekku í Kópavogi. Við höfum
verið miklir mátar upp frá því. Björg
var sterkur persónuleiki, ákveðin,
rösk, glaðvær og umfram allt gædd
þeim heilindum sem gera manneskj-
ur góðar - betri ömmu gátu börnin
ekki hugsað sér. Eins og margt fólk
af hennar kynslóð var Björg fjölfróð
um menn og málefni, kunni ráð við
öllum hlutum og stálminnug. Hún
var Skagfirðingur, með stórum staf,
og það gat verið sveifla á henni þegar
hún snaraði reiðtygjunum í skottið á
Volvonum og hélt upp í hesthús þar
sem hún geymdi gæðingana sína en
hún var einstakur dýravinur. Oft
heimsótti hún systur sína og mág,
Ingigerði (d. 1998) og Sigmund, að
Vindheimum í Skagafírði og ekki var
heimsóknin fullkomin nema hún
hefði andað að sér lyktinni úr fjósinu
og talað við dýrin. Björg var snilling-
ur í hannyrðum og saumaskap og
eftirsótt saumakona enda fóru þar
saman listrænt handbragð og mikil
afköst, m.a. framleiddi hún fatnað
um árabil fyrir verslanir. Hún sinnti
áhugamálum sínum af krafti; keppti
með góðum árangri í brids og fylgd-
ist með íþróttum, jafnvel aksturs-
íþróttum, af áhuga keppnismanns.
Henni fannst gaman þegar ég réðst
einn daginn með múrbrjót á vegg
sem hún vildi losna við - og kippti
sér ekkert upp við það þótt allt húsið
fylltist af ryki, það skyldi hún sjá um
- enda forkur duglegur.
Brátt eru liðin 35 ár frá okkar
fyrstu kynnum og á þessari kveðju-
stund sér maður þennan tíma sem
eitt leiftur - svo hratt líður tíminn
hjá fullorðnum. Ég þakka fyrir þessa
samveru, hún verður mér og mínum
alltaf ómetanleg sem góð reynsla og
minning.
Leó M. Jónsson.
Fráfall Bubbu ömmu kom okkur
öllum í opna skjöldu, eins og þruma
úr heiðskíru lofti. Eftir standa minn-
ingamar og þær eru margar.
Amma hafði mjög gaman af að
fylgjast með okkur bamabörnunum
og hvatti okkur alltaf til dáða, hvort
sem um var að ræða námsárangur,
íþróttaiðkun okkar eða bara lífið
sjálft. Það var alltaf gaman að segja
ömmu frá því hvernig okkur gekk í
prófunum eða að sjá hana sitja skóla-
tónleika okkar þegar við stunduðum
tónlistarnám. Ailtaf fengum við
klapp á bakið og stórt bros.
Amma var líka dálítill „töffari" inn
við beinið. Oft þegar við komum í
heimsókn þá var varla hægt að tala
við hana því enska knattspyman var
í sjónvarpinu. Hún fylgdist mjög vel
með boltanum, kunni nöfn leik-
manna utan að og svo var kallað;
„taka þetta“, „maaark". Það gat ver-
ið mikið fjör að sitja hjá henni á með-
an á leik stóð.
Einnig fannst henni dálítið gaman
að bflum. Ef einhver af okkur hafði ”
keypt sér nýjan bfl þá varð maður að
fara og sýna ömmu hann. Þá kom
hún út og skoðaði bflinn hátt og lágt
og hældi í hástert. Sennilega hefði
hún gert það sama þó svo að bfllinn
hefði kannski ekki litið svo vel út.
Þannig var Bubba amma, hún var
alltaf stolt af okkur þegar við tókum
okkur eitthvað fyrir hendur.
Það er sárt að kveðja hana ömmu í
dag, í síðasta sinn. Þeir segja að tím-
inn lækni öll sár og eftir sitji minn-
ingamar. Við efum ekki að svo sé,
margar góðar og skemmtilegar
minningar eigum við af ömmu sem*
við munum geyma á góðum stað, í
hjarta okkar.
Hvfl í friði elsku amma.
Þín bamabörn,
Jón Orri, Björg og Eyjólfur.
Elsku amma okkar. Það var mikið
áfall að heyra að þú værir farin frá
okkur. Þú hefur verið okkur svo mik-
ilvæg í gegnum lífið.
Þegar við hugsum til baka sast þú
við eldhúsborðið heima með rauðan
ópalpakka og sykurmola í kaffið og
við systkinin vomm fljót að mæta í
eldhúsborðsumræðumar. Það var
sama hvert umræðuefnið var, þú
varst vel að þér í öllu, hvort sem um '
var að ræða spil, tafl, íþróttir, dýr,
pólitík eða lífið almennt.
Það var svo gott að finna hvað þú
fylgdist vel með okkur, þegar þú
ræddir við hvert og eitt okkar um
það sem við vorum að fást við í það
skiptið.
Élsku amma, þín verður sárt
saknað, en við munum geyma minn-
ingarnar um þig í hjörtum okkar um
ókomna tíð.
Þín barnabörn,
Reynir, Sigrún, Hermann,
Jón Björgvin og Heiða.
BJORG
PÉTURSDÓTTIR
tSveinbjörn Sig-
urbjörnsson
fæddist að Tunguseli
í Þistilfirði 9. apríl
1919. Hann lést 26.
september siðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Hofi,
Vopnafirði, 29. sept-
ember.
Góður drengur er
genginn. Foreldrar
Sveinbjörns vora hjón-
in Sigurbjörn Gríms-
son, Tunguseli í Þistil-
firði og María Svein-
björnsdóttir frá Hámundarstöðum í
Vopnafirði; frændkona mín og við
vomm bræðrabörn. Hana man ég þó
varla þrátt fyrir nágrenni æsku-
stöðva okkar, enda aldursmunurinn
u.þ.b. tveir áratugir. Veit þó af orð-
spori að hún var hin mesta myndar-
stúlka og sérlega hög í höndum. Þau
hófu búskap á æskuslóðum Sigur-
björns og þar fæddist þeim sonurinn
Sveinbjöm árið 1919 eins og að
framan greinir. Að tveimur ámm
liðnum var móðir hans látin og níu
ára missti hann föður sinn.
Þá kom hann til ömmu sinnar og
afa, Guðbjargar Gísladóttur og
Sveinbjörns Sveinssonar, í Frambæ
á Hámundarstöðum og ólst þar upp
og var þar heimilismaður fram yfir
tvítugsaldur.
Hann kom furðu fljótt til liðs við
hversdagsstörfin sem til falla á fjár-
búi og varð einfær á þeim vettvangi
þegar á unglingsaldri. Og man ég
vel að ég, aðeins eldri frændi á
næsta bæ, spáði því að hann yrði far-
sæll fjárbóndi.
Eftir að Sveinbjörn eldri lést árið
1945 fór Frambærinn á Hámundar-
stöðum í eyði.
Fáum missemm fyrr fluttist dótt-
ir gömlu hjónanna með börn frá
Siglufirði til tímabundinnar dvalar á
Hámundarstöðum. Hún hafði með
sér unga stúlku, Ingu
Guðmundsdóttur að
nafni. Inga var upp-
mnnin í Bolungarvík,
fædd 1. júlí 1922. Hún
hét fullu nafni Ingunn
G. V. Guðmundsdóttir.
Sveinbjöm og Inga
ákváðu að fylgjast að
og stofnuðu heimili í
húsi Bjöms í Utbæ,
afabróður hans, og
höfðu til umráða eitt
fremur lítið herbergi
og fylgdi örlítið eldhús.
Þar fæddist dóttirin
María 20. nóvember
1942.
Það vom svipleg tíðindi sem bár-
ust okkur engjafólki á Ljósalandi
mánudaginn 2. ágúst 1943 að hún
Inga á Hámundarstöðum hefði far-
ist í gömlu sundlauginni við Selá síð-
degis daginn áður, þar sem hún var
með fleira fólki. Þessu var örðugt að
trúa. Þessi unga, hraustlega og
hressilega móðir var horfin úr ná-
grenninu. Aftur var frændi minn
einn þótt nóga einsemd ætti hann að
baki. Vel mátti þó segja að rættist úr
litlu stúlkunni Maríu.
Svo stóð á að Jónas, elsti bróðir
minn, og kona hans, Elín Einars-
dóttir, höfðu búið á Akureyri um
sinn og vom barnlaus og fékk litla
stúlkan María athvarf hjá þeim sem
entist henni til fullorðinsára.
Oft hefur mér komið til hugar að
e.t.v. hafí nafnið María kveikt hug-
myndina að þessari ráðstöfun, því
nafnið er komið frá föðurömmu okk-
ar fjölmargra frændsystkina frá
þremur sveitabæjum í Vopnafirði
sem nefndir hafa verið hér að fram-
an. En nafnið er komið frá hinni
húnvetnsku ömmu okkar, Maríu
Guðmundsdóttur.
Fósturforeldrar Maríu eru báðir
látnir. Sjálf er hún útivinnandi hús-
móðir á Akureyri og starfar hún sem
móttökuritari á Heilsugæslustöðinni
á Akureyri. Maður hennar er Guð-
mundur Steingrímsson, fæddur
1942, framkvæmdastjóri Skipstjóra-
og stýrimannafélags Norðlendinga.
Að fáum ámm liðnum hætti
Sveinbjörn frændi minn fjárbú-
skapnum í sveitinni þrátt fyrir það
að ekki væri búið þá að sanna að
slíkur búskapur væri stórhættuleg-
ur þjóð og fósturjörð. Það gerðist
síðar og verðbréf komu í stæðum.
Sveinbjörn gerðist nú verkamaður á
Vopnafirði og átti lögheimili þar æ
síðan. Árið 1948 byrjaði hann að
vinna í símavinnuflokki Jóns Hösk-
uldssonar, sem annaðist viðhald og
endurnýjun símalína á Austurlandi.
Þetta var tjaldbúðavinna með sjálf-
bæra eldhúsi og stóð yfir sumar-
misserin og oft lengur þegar tilefni
var til. Þessi vinna hentaði frænda
mínum vel þar sem hann stóð ekki
fyrir neinum heimilisrekstri, enda
undi hann henni í 18 ár. En þetta var
erfið vinna og hæfir varla öðram en
þeim sem eiga líkamsþrek meira en í
meðallagi. Það hlýtur að hafa komið
þeim á óvart sem sáu hann aðeins í
svip. Meðalmaður að hæð, grann-
vaxinn, rólegur í fasi og hlédrægur,
að þar færi maður sem gæti lagt til
drjúgum meiri en eins manns orku
þegar á þurfti að halda í strekkings-
vinnu okkar púlsmanna. Ég þekkti
hann að þessu.
Eftir að hann hætti í símavinn-
unni vann hann lengi vaktavinnu í
Síldarverksmiðjunni á Vopnafirði.
Á þeim áram kom hann sér upp
einbýlishúsi. I því ætlaði hann sér
eitt rúmgott herbergi en leigði húsið
að öðra leyti, gegn uppihaldi í fæði.
Seinustu ár Sveinbjöras frænda
míns á vinnumarkaðinum vora að
standa næturvaktir á fiskiskipum
sem lágu í höfninni og biðu dagvinnu
til lestunar eða losunar. I þessa
vinnu var áreiðanlega ráðinn maður
eftir hæfileikum, hvað sem jafnrétti
líður, þvi vart hefði fundist annar
sem stæði honum framar að árvekni
og framúrskarandi trúmennsku í
starfi.
Elsku Sveinbjöm. Við þökkum
þér fyrir auðsýnda vináttu og hjálp-
semi gegnum árin. Guð geymi þig.
Fjölskyldan Ljósalandi.
S VEINBJORN
SIGURBJÖRNSSON
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGURBJÖRG G. GUÐJÓNSDÓTTIR,
Dalbraut 27,
áður Skúlagötu 64,
sem lést þriðjudaginn 17. október, verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu fimmtudaginn
26. október kl. 13.30.
Sigursveinn R. Hauksson, Sigurbjörg M. Helgadóttir,
Jóhann H. Hauksson,
Signý S. Hauksdóttir, Sigurður A. Ingibjartsson,
Guðný E. Snorradóttir, Guðmundur K. Finnbogason,
barnabörn og bamabarnabörn.
3
+
Eiginkona mín og móðir okkar,
BJARNHEIÐUR GISSURARDÓTTIR,
Stórási 9,
Garðabæ,
lést að morgni þriðjudagsins 24. október.
Gísli Ólafsson,
Sigrún Gísladóttir,
Hjördís Gísladóttir.
+
Frændi okkar,
JÓN JÓNSSON
fyrrverandi bóndi,
Innri Kóngsbakka, Helgafellssveit,
Dvalarheimilinu í Stykkishólmi,
lést á St. Fransiskuspítalanum í Stykkishólmi
föstudaginn 20. október.
Útför hans fer fram frá Bjarnarhafnarkirkju í
Helgafellssveit, laugardaginn 28. október kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Elín Valdimarsdóttir,
Hulda Valdimarsdóttir
og fjölskyldur.
e