Morgunblaðið - 04.11.2000, Blaðsíða 84

J$4 LAUGARDAGUR 4. NÓVEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
••
«Bílabú6
Benna
Nissan Patrol GR Turbo SE + Elegance, f. sk. 5/00, ekinn 10.000
km, grænn, 5 gíra, 33” dekk, geislaspilari, ABS hemlakerfi, topp-
lúga, leðuráklæði, rafmagn í sætum. Skipti möguleg á ódýrari.
«»5íldbú6
Benna
Bíldshöfða 10,
s. 577 2800/587 1000.
t>itt er valið
(Down To You)
MYNDBOND
IS ó in a n f f k
★
Leikstjórn og handrit: Kris Isacs-
son. Aðalhlutverk: Freddie Prinze
Jr., Juiia Stiles. (92 mín.) Banda-
ríkin 2000. Skífan.
Öllum leyfð.
Sykurhúð-
uð ást
Morgunblaðið/Jim Smart
Hjarta Tónabæjar sett á sinn stað í nýju húsnæði.
FREDDIE Prinze Jr. virðist
vera sá heitasta í unglingamynda-
bransanum í dag. I þessari mynd
leika hann og önnur unglinga-
stjarna, Stiles,
ungt par sem fell-
ir hugi saman og
fer út í langtíma-
samband.
í fyrstu leikur
allt í lyndi, fugl-
arnir syngja og
blómin dafna. En
þegar reyna fer á
sambandið koma
brestir í ljós og
spurningar vakna hvort það stand-
ist álagið.
Það verður bara að segjast eins
og er að sykurhúðaðri rómantík hef
ég vart séð og eru efnistökin hrein
og bein móðgun við aðalmarkhópinn
- unglingana. Þeir sjá það jafn vel
og þeirra eldri þegar logann tekst
ekki að tendra og rómantíkin er
ótrúverðug.
Orsakaþættirnir eru nokkrh- en
fyrst og síðast liggur sökin hjá Is-
acsson, höfundi og leikstjóra, og
erfitt er að sjá á hvoru sviðinu hann
stendur sig verr. Og vissulega eru
leikararnir sætir og fínir, en það er
bara ekki nóg að reyna að vera bara
sætui’ - það er alltaf gott að kunna
að leika, sýna af sér þokka.
Að lokum: Af hverju þurfa nær
allir leikaramir að vera reykjandi í
tíma og ótíma? Ódýr leið til þess að
reyna að skapa trúverðugleika?
Skarphéðinn Guðmundsson
Agætis heimild
Kökuveislu var slegið upp í tilefni flutninganna.
TdNLIST
Geisladisknr
MAR
Mar inniheldur tónsmíðar eftir
Margréti Örnólfsdóttur sem hún
samdi fyrir heimsýninguna EXPO
árin 1998 og 2000, kvikmyndirnar
Steyptir draumar og Einkah'f, leik-
verkunum Salka Valka og Við feðg-
arnir, auk tveggja sjónvarpsstefa.
Þeir sem flytja auk Margrétar eru
þau Ölafur Bjarni Ólafsson, Sigurð-
ur Sigurðsson, Hanna Guðjónsdótt-
ir, Eyjólfur Bjarni Alfreðsson.
40,57 mínútur á lengd. Smekkleysa
gefur út. 2000.
NÝVERIÐ kom á markaðinn
geislaplatan Mar með ýmissi tón-
list eftir Margréti Örnólfsdóttir
sem Smekkleysa gefur út. Tónlist-
arkonan er flestum vel kunnug fyr-
ir hlut sinn í Sykurmolaævintýrinu
um árið, en í seinni tíð fyrir sjálf-
stætt framlag sitt til leikrita,
sjónvarpsþátta, kvikmynda og
fleira. Plata þessi inniheldur ein-
mitt tónlist sem hún hefur gert
fyrir áðurnefnda sjónræna miðla,
m.a. uppsetninguna í Hafnarleik-
húsinu á Sölku Völku og kvik-
myndina Einkalíf, en einnig er á
henni að finna tónlist fyrh- Expo
2000 Hannover og Expo 1998
Lissabon. Því má segja að þessi
plata sé eins konar músíkleg
myndamappa Margrétar, sem
sjálfstætt starfandi tónskálds.
Aðalsmerki Margrétar, að mínu
mati, er að skapa tónlist sem fellur
vel að og styður það verkefni sem
Arkað af stað með „hjartað" frá Skaftahlið 24, þar sem Tónabær var áður til húsa.
Tónabær á
tímamótum
FÉLAGSMIÐSTÖÐIN Tónabær er
líklega nafntogaðasta félagsmiðstöð
borgarinnar. Astæðan liggur m.a. í
tveimur samkeppnum, ólfkum en þó
ekki, sem hefð hefur verið fyrir í
árafjöld og njóta mikilla vinsælda.
Þessar ungmennakeppnir eru ann-
ars vegar Islandsmeistarakeppni
unglinga í fijálsum dansi, hin svo-
kallaða „Frístælkeppni", og svo að
sjálfsögðu Músíktilraunir, hljóm-
sveitakeppnin sfvinsæla sem hefur
verið við lýði allt frá árinu 1982.
Fyrr á þessu ári urðu þau tíðindi að
húsnæðið í Skaftahh'ð 24 var selt ofan
af þessari rótgrónu félagsmiðstöð en
þ'ar hefur hjarta hennar slegið allt Irá
árinu 1969 þegar Reykjavikurborg
setti á stofti skemmtistað og frí-
stundaathvarf fyrir ungt fólk á aldr-
inum 16-20 ára. Það var svo árið
1981 sem Tónabær var formlega
gerður að félagsmiðstöð.
„Hjartað" flutt um set
Og nú við aldahvörf er hafið nýtt
skeið í sögu Tónabæjar. Starfsemin
er nú flutt í Safamýri 28, þar sem
íþróttafélagið Fram var eitt sinn
með félagsaðstöðu. „Óformleg" opn-
unarhátíð var haldin föstudaginn 27.
október en þá flutti Tónabæjarfólk-
ið, starfsmenn jafnt sem ástundend-
ur, „hjarta" gamia Tónabæjar yfír í
nýja húsnæðið.
Steinar Júlíusson, starfsmaður,
segir nýja húsnæðið búa yfir mörgum
kostum. „Gamli Tónabær var upp-
byggður eins og nokkrir stórir geim-
ar. Hérna er þetta afmarkaðra, flehi
herbergi sem eru hólfuð betur niður.“
Pétur Stephensen hefur verið for-
stöðumaður Tónabæjar síðastliðin
tíu ár og er bjartsýnn fyrir hönd
nýja staðarins, viil óður og upp-
vægur hefja framkvæmdir. „Við ætl-
um t.d. að stækka salinn hér, m.a.
vegna Músiktilrauna. Svo er búið að
innrétta hérna hljómsveitarherbergi
og sjónvarpsherbergi."
Pétur og Steinar sýna blaðamanni
þessar nýju vistarverur, áhugasamir
um breyttar forsendur starfseminn-
ar. Það er greinilegt að hjarta Tóna-
bæjar á eftir að slá í Safamýrinni
sem aldrei fyrr.
Margrét Ömólfsdóttir
hún er samin fyrir. En þegar þess-
ari tónlist er kippt svona úr sam-
hengi og hún sett fram ein og sér
er eins og hún sé svolítið út úr hól.
Léttvæminn hljómagangurinn á
köflum og leikhúsleg tölvuhljóð,
sem dúkka upp við og við, minna í
sameiningu á að ekki er um að vill-
ast að tónlistin er samin fyrir sjón-
ræna miðla. Þó eru fáein lög sem
geta staðið sæmilega sjálfstætt.
Þar ber helst að nefna lögin „Love
in a bakery“ og „First scene“ en
hvort tveggja er samið fyrir sjón-
varp. Raunar er betra að kalla það
síðarnefnda stef eða stykki því það
er mjög stutt og hefur auk þess
ekki þá hefðbundnu framvindu sem
annars gerir lag að lagi.
En án allra málalenginga þóttu
mér lög þessi bæði mjög
hnyttin og vel samin.
Síst áttu upp á pall-
borðið hjá mér Expo-
sýningarlögin tvö, mér
þóttu þau einhvern veg-
inn minna of mikið á
tónlist nýlegra leikinna
ævintýramyndaflokka
fyrir sjónvarp með brjál-
uðum tæknibrellum eða
á heimildarmyndir um
murtur í Þingvallavatni,
kóralrif eða höfrunga.
Kannski er tónlist fyrir
heimssýningar bara ekki
alveg minn tebolli. En
annars þótti mér tónlist-
in úr Sölku Völku besti
hluti plötunnar, ásamt
áðurnefndum lögum fyr-
ir sjónvarp. Tónlistin úr
Sölku Völku hefur sterk-
an, fallegan andblæ sem ég kann
mjög vel við. Lögin eru mismun-
andi en hvert þeirra vekur upp
sína stemmningu sem er frábrugð-
in hinum. Stemmningarnar eru
mjög skýrar og afgerandi en þó
stemma lögin úr þessu leikriti vel
saman innbyrðis.
Eðli sínu samkvæmt er þessi
plata kannski ekki sú best fallna til
mikillar eða reglulegrar spilunar í
heimagræjunum, en samt sem áður
er hún gæðaleg og vel að henni
staðið. Fyrir mér er hún eins kon-
ar heimild um hvað músíkantinn
hefur verið að bralla undanfarin
misseri. Og sem slík er hún bara
stórágæt.
Ólöf Helga Einarsdóttir