Morgunblaðið - 26.11.2000, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 26. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
MARÍA ELÍN GUÐ-
BRANDSDÓTTIR
+ María Elín Guðbr-
andsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 17.1.
1921. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð hinn 17.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Guðrún Jóns-
dóttir, húsmóðir frá
Hömrum í Laxárdal,
Dalasýslu, f. 19.6.
1891, d. 12.4.1976, og
Guðbrandur Jónas-
son, verkamaður frá
Sólheimum, Dala-
sýslu, f. 29.5. 1890, d.
24.9. 1981. Fósturforeldrar Elínar
frá fjögurra ára aldri voru Helga
Sigtryggsdóttir, f. 8.10. 1872, d.
5.9.1964 og Daníel Jóhannesson, f.
3.6.1886, d. 26.6.1938.
Systkini Elínar: Ásta, f. 20.3.
1916, d. 29.8.1979; Ingólfúr, f. 6.4.
1917, d. 25.9. 1990; Jón, f. 23.8.
1918, d. 20.1. 1981; Ingigerður, f.
6.11. 1919; Kristín, dó bamung;
Eyjólfur, f. 27.9. 1924, d. 24.6.
1974; Jónas, f. 23.2. 1927; Guð-
brandur Gunnar, f. 5.7.1929.
Eiginmaður Elíuar er Garðar
Sigurðsson frá Syðstahvammi við
Hvammstanga, f. 6.10. 1924. For-
eldrar hans voru Margrét Hall-
dórsdóttir, húsmóðir,
f. 3.10. 1895, d. 22.4.
1983 og Sigurður
Davíðsson, kaupmað-
ur frá Syðsta-
hvammi, f. 13.9.
1896, d. 27.3. 1978.
Sonur Elínar og Eyj-
ólfs Tómassonar,
sem er látinn, er
Helgi, f. 5.5. 1949,
kvæntur Sveindísi
Sveinsdóttiu'. Þau
eiga tvö böm og þijú
bamaböm.
Böm Elínar og
Garðars em Dagur,
f. 29.9. 1954, kvæntur Guðrúnu
Sigurðardóttur. Þau eiga þijá syni;
Guðrún, f. 10.12.1956, sambýlis-
maður hennar er Guðmundur Vik-
ar Einarsson. Þau eiga þtjú böm
og eitt bamabam;
Margét, f. 11.9.1958, gift Rúnari
Mölk. Þau eiga fjögur böm; Guð-
brandur, f. 18.8. 1962, kvæntur
Helgu Maríu Kristinsdóttur. Þau
eiga þijú böm; Sigurður, f. 3.1.
1964, sambýliskona hans er Sigrún
Pétursdóttur. Þau eiga tvo syni.
Útför Elínar fer fram frá Digra-
neskirkju mánudaginn 27. nóvem-
ber og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Elsku amma. Þegar horft er til
baka rifjast upp fyrir okkur marg-
ar góðar minningar um þig, t.d.
þegar við heimsóttum þig inn í
Hrauntungu og þú gafst okkur liti,
bjöllur og skrítna hluti úr búðinni
hans langafa. Þegar þú veiktist
fyrst fyrir 15 ámm á 8 ára afmæl-
isdegi Garðars Arnar áttum við
erfitt með að átta okkur á því
vegna þess að þú hélst áfram að
vera svo lífsglöð og ljúf amma og
þannig munum við ávallt minnast
þín.
Þegar við komum og heimsóttum
þig inn í Sunnuhlíð með mömmu
og pabba varst þú alltaf í góðu
skapi. Alltaf brosandi þegar pabbi
var að grínast. Við munum sakna
þess að hafa þig ekki hjá okkur, þó
sérstaklega yflr áramótin, því þú
skipaðir stóran sess hjá okkur því
þá fengum við að skjóta upp fleiri
flugeldum fyrir miðnætti undir því
yfirskini að við værum að gera það
fyrir þig.
Elsku amma, við munum alltaf
minnast þín fyrir það hversu glöð
og yndisleg þú varst.
Þó að vegurinn sem þú gekkst
í bemskunni,
hafi verið strangur og miklu þurft
að fóma.
Gaf drottinn þér svo mikla uppskera á
þinni lífsgöngu
að hún gerist ekki betri.
(Garðar Sigurðsson)
Guð blessi minningu ömmu Ellu.
Sigurður Már, Garðar Örn
og Anton Orri.
Það var ekki alveg einfalt að fá
sæmilega vinnu, hvað þá góða, í
ársbyrjun 1950 og þegar ég kom til
vinnu á Leðurverkstæðinu að Víði-
mel 35, var það með nokkurri eftir-
væntingu, um í einn stað, hvort
þar væri nú í raun um þokkalega
UTFARARSTOFAISLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útf ararþ j ónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri,
sími 896 8242
Sverrir
Olsen
f útfararsljóri.
Baídur
Frederikscn
útfararstjóri,
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www .utfararstofa .ehf. is
Þegar andlát
ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar.
Vesturhlíð 2
Fossvogi
Sími 5S1 1266
www.utfor.is
Við Útfararstofu kirkjugarð-
anna starfa nú 14 manns
með áratuga reynslu við
útfaraþjónustu. Stærsta
útfararþjónusta landsins
með þjónustu allan
^ V sólarhringinn.
%
/
Prestur
Kistulagning
Kirkja
Legstaður
Kistur og krossar
Sálmaskrá
Val á tónlistafólki
Kistuskreytingar
Dánarvottorð
Erfidrykkja
UTFARARSTOFA
KIRKjUGARÐANNA EHF.
vinnu að ræða og hins vegar
hvernig vinnustaður þetta væri,
hvernig væri t.d. konan, sem var
þar fyrir. Eigandinn hafði látið vel
af henni og samstarfinu við hana
og hann sýndist traustvekjandi og
áreiðanlegur maður.
Þessi starfskona verkstæðisins,
hún Elín Guðbrandsdóttir, reynd-
ist ung og viðfelldin kona, fremur
fáskiptin þó í upphafi, en mér er
samt til efs, að á mörgum vinnu-
stöðum hafi starfsmönnum og eig-
anda orðið jafn fljótt og vel til vina
og ófallvallts samtaka áhuga um
sameiginlegt áhugamál, sem varð
þarna snemma á vordögum 1950 á
leðurverkstæðinu.
Vinátta mín og seinna míns fólks
við eigandann Sigurð Jónsson frá
Haukagili, vísnasjóð og fræðaþul
og samstarfskonu mína Elínu, ent-
ist okkur sameiginlega meðan öll
lifðu og okkur Elínu, sem nánum
vinkonum, allt til dánardægurs
hennar 17. nóvember s.l.
Hún Elín mín reyndist hvorki
fáskiptin né ómannblendin. Hún
var þá og alla tíð síðan hlý og glað-
lynd kona, mikill vinur vina sinna,
hjálpfús, greiðvikin og gestrisin og
mátti reyndar ekkert aumt sjá svo
hún reyndi ekki að leggja lið þeim
sem verr stóðu, án þess að slíkt
færi hátt.
Hún hafði ekki notið langrar
skólagöngu, en var hafsjór kunn-
áttu kvæða og lausavísna og marg-
háttaðs þjóðlegs fróðleiks og gat
reyndar sjálf sett saman fallega og
vel gerða vísu ef svo bar við, en
flíkaði því ekki.
Bamung var Elín tekin til fóst-
urs af þeim hjónum Helgu og
Daníel í Þrándarkoti í Laxárdal í
Dölum og reyndist þeim, þá ung að
árum, mikil stoð síðustu ár Daníels
og síðan fóstru sinni alla tíð, því að
Helga bjó hjá Elínu allt til síns
lokadags, þar af rúmlega áratug á
heimili þeirra Elínar og bónda
hennar Garðars í Reykjavík, en
Helgu kynntist ég á Víðimel 35,
þar sem þær bjuggu saman þá.
Á árunum í Þrándarkoti, a.m.k.
þeim síðari, var stundað þar klak á
laxi fyrir þá fengsælu á Laxá í Döl-
um og mætti vera laxveiðimönnum
nokkurt umhugsunarefni í dag, að
e.t.v. var fyrsti grunnur eflingar
þeirrar veiðiár lagður af unglings-
stúlku, sem varla var af fermingar-
aldri komin, en þurfti, aðstæðna
vegna, að skila verki fullorðins
manns dags daglega, auk starfans
að klakinu.
Það sýndi sig strax á verkstæð-
inu á Víðimel, að Elín var bæði
handlagin og flink og ekki var síðri
vitnisburður heimilis hennar um
listfengi, smekkvísi og stjórnsemi
enda var heimili hennar þunga-
miðja ekki aðeins hennar nánustu,
svo sem barna og barnabarna,
meðan hennar naut við, heldur og
stórfjölskyldunnar á báða vegu,
hennar og Garðars, það lá alveg í
augum uppi.
Þótt uppvaxtarár Elínar og
fyrstu ár hennar sem ungrar konu
hafi um margt verið erfið og reynt
mjög bæði á andlegt og líkamlegt
þrek hennar, fór þó ekki svo að
hún færi á mis við lífsgæði og lífs-
hamingju.
Þau Garðar Sigurðsson hittust
og felldu hugi saman og stofnuðu
heimili, sem bar fagurt vitni hús-
bændunum báðum. Sex urðu böm-
in á heimilinu, sextán eru barna-
börnin og fjögur barnabamabörn.
Öll eru börnin manndómsfólk,
verðugt stolt foreldra sinna og
gegnir borgarar samfélaga sinna
og þau, barnabörnin og barna-
barnabörnin, augasteinar móður
sinnar, ömmu og langömmu.
Það em orðin fimmtíu ár, sem
heimili okkar Einars og þeirra El-
ínar og Garðars, hafa átt samleið
og rækt vináttu hvort við annað.
Fyrir þá löngu og góðu samfylgd
er nú okkar Einars að þakka,
sakna og minnast. Genginna daga,
veiðiferða og útreiðartúra, al-
mennra gagnkvæmra heimsókna
og rabbs um dægurmál og annað
og upprifjun kvæða, vísna og
sagna, en þó umfram allt örofa vin-
áttu frá fyrsta degi.
Ég sé á bak kærri vinkonu og á
afar margan hátt sálufélaga um
hálfrar aldar skeið. Það er reyndar
svo undarlegt, hve lítils það er oft
metið hið viðamikla uppeldis-, fé-
lagsmála- og framfærslustarf, sem
hvílir á herðum húsmóður á stóra
heimili, hjá Elínu átta manna
heimili, svo að best gæti ég trúað,
að árin sem við rákum skóbúð
saman, hafi fólk haldið að þá höf-
um við „unnið allan daginn“ og víst
var gaman að því, meðan það stóð,
en minni vinna en flest það sem við
höfðum fengist við.
Síðustu ár Elínar minnar urðu
erfið heilsufarslega séð, en alltaf
var reisn hennar hin sama og
þannig ætla ég að muna hana og
kveðja hana í þessum áfanga lífs-
leiðarinnar.
Við Einar sendum Garðari og
fólkinu þeirra öllu samúðarkveðjur
og biðjum góðan Guð að blessa
þeim minninguna um fágæta önd-
vegiskonu.
Jóhanna I. Birnir
Þegar ég settist niður og ætlaði
að setja hugsanir mínar á blað,
elsku tengdamamma, þá sá ég
fram á að það gæti orðið erfitt að
nota fáein orð, frekar rita heila
bók um þá persónu sem þú varst.
Ég veit að þú hefðir ekki kært þig
um það. Sjálf þurftir þú ekki mörg
orð til að tjá þig, hvorki þegar þú
hafðir getu til né núna undanfarin
ár eftir að veikindi þín komu upp.
Eitt hlýtt faðmlag og koss á kinn
og jnunn dugði til.
Ég man þegar þú sagðir mér frá
uppvexti þínum í kærleik og trú,
missir þinn þegar fósturfaðir þinn
Daníel lést og er þið Helga fóstur-
móðir þín ákváðuð að bregða búi
vestur í Dölum og flytja til Reykja-
víkur. Mikið held ég að þú hafir
fundið til þegar þú þurftir að láta
hryssuna hana Glettu frá þér. Það
er sem ég sjái þig taka utan um í
þögn og smella á hana kossi, enda
var hún þér svo kær og trúlega
þinn trúnaðarvinur. Þið Helga
fluttuð suður og þar vannst þú ut-
an heimilis til að hafa í ykkur og á.
Þegar framburður þinn kom í
þennan heim þá lá beint við að
hann bæri nöfn þinna kæru fóstur-
foreldra Daníels og Helgu. Svo
kynntist þú eiginmanni þínum
Garðari og fljótt bættust við börn-
in ykkar fimm. Þá var oft þröngt á
þingi en nóg af kærleika, góðvild
og glaðværð.
Eg kom fyrst inn í líf þitt fyrir
tæpum 32 áram og fann strax hve
velkomin ég var og ég man öll
stóra augun sem störðu á mig í
fyrsta sinn.
Helgi flutti svo að heiman og við
eignuðumst fyrsta barnabarnið þitt
hana Súsönnu Maríu. Við keyptum
okkar fyrstu íbúð og gættir þú
Súsönnu meðan við foreldrarnir
fóram til vinnu, enda munaði ekki
um einn í viðbót. Eins var þegar
Sveinn Garðar fæddist þá þótti
ykkur Garðari ekkert mál þó þau
gistu bæði í einu í ömmu- og afa-
holu. Að fara í Kópavoginn var
alltaf sérstök tilhlökkun og fundu
þau öraggt skjól hjá ykkur. Þú
kenndir þeim kærleik og góðvild
og minnast þau þín með söknuði.
Það vora ófá skiptin sem farið
var í sunnudagskaffi til ömmu og
afa og auðvitað endað í kvöldmat
enda þótti ykkur Garðari það svo
sjálfsagt. Eins allar þessar send-
ingar til okkar kassa sem var svo
spennandi að opna og blasti við
okkur ýmislegt sem þú hélst að
okkur vanhagaði um. Ég held að
þú hafir hugsað þá til þinnar
bernsku þegar ekki var sjálfgefið
að allir hefðu nóg að bíta og
brenna.
Þér þótti sjálfsagt að gæta barn-
anna okkar þegar við fórum með
Garðari í veiði, frekar en að fara
sjálf og við yrðum hjá börnum
ykkar á meðan. Einu sinni þegar
þú og yngstu synimir komuð með
okkur í veiði komst ég að smá
leyndarmáli sem þú áttir því þú
baðst mig að beita fyrir þig, það
gætir þú bara alls ekki.Var gaman
að eyða þessum tíma með þér í
kyrrð við ána og sjá þig munda
stöngina.
Fyrir nokkram árum fórum við
nokkur hjón saman vestur að Laxá
í Dölum og dvöldum þar saman við
veiðar. Ég man þegar allar kon-
urnar gengu upp hlíðina fyrir ofan
veiðihúsið, horfðum niður þar sem
þú hafðir átt þitt æskuheimili og
reyndir þú eftir bestu getu að
segja frá öllu sem fyrir augum bar.
Laxárdalurinn skartaði sínu feg-
ursta í þetta sinn og sólin var kom-
in lágt á loft. Síðan sungum við all-
ar, hver með sínu nefi, þá söngva
sem þú unnir mest. Þessu gleymi
ég aldrei.
Ég hefði viljað vera viðstödd þau
jól fyrir nokkram áram þegar þú
opnaðir jólapakkann frá okkur og í
ljós komu froskalappir til að nota
við sundiðkun, þarna höfðu víxlast
merkimiðar því auðvitað átti dótt-
ursonur þinn að fá þessa gjöf. Mér
var sagt að þú ætlaðir aldrei að
hætta að hlæja enda áttirðu ekki
erfitt með að tjá þig með hlátri og
tilheyrandi læraskellum. Nú hefur
þú kvatt þetta líf í friði og ró.
Bömin mín Súsanna María og
Sveinn Garðar þakka fyrir allt sem
nú gafst þeim.
Langömmubarnið þitt Helga
Rut biður fyrir þér og litlu tvíbur-
arnir Þórdís Eva og Hinrik Snær
fá að læra allt um þig, við vitum að
þú fylgist með okkur öllum.
Starfsfólk Sunnuhlíðar fær kær-
ar þakkir fyrir umönnum þína og
hlýhug til eiginmanns og afkom-
enda þinna.
Ég kveð þig með virðingu, þökk
og söknuði, en ég er viss um að
margir bíða þín við hlið Himnaríkis
og umvefja þig kærleika og ást og
kossarnir verða öragglega ótelj-
andi.
Megi guðs blessum fylgja
tengdapabba, börnum, tengda-
börnum, barnabörnum og barna-
barnabörnum.
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins
í Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvan-
gsstræti 1, Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í
símbréfi (569 1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt
er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast
við eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða
2.200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir
að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar era birtar af-
mælisfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi út-
prentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í
daglegu tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.
Sveindís (Dídi)