Skírnir - 01.01.1830, Blaðsíða 18
18
óvinnra sínnm; en nn er aS segja frá ástamlinu
heima í Miklagarfci. I fyrstu var soldán stæltr
og stórorðr, þó fellst hönum nokkuÖ hugr vi5
ósigr þann, er stórvczír hans beiö fyrir Rússum
viÖ Shúmla, en einkum J>egar hann fretti aö
Rússar væru komnir yfir Balkan. Samt let hann
ekki á því bera; fékk hann haldiÖ borgarmönn-
um í hlýöni viÖ sig, þótt þeim að hinu leitinu
þækti nóg um nýúngar hans, því skömmu áðr
hafÖi hann boðið öllum borgarmönnum aö taka
upp nýtt klæðasnið, lagað að hætti kristinna
manna. Soldán varð því feginn, erEnglaogFrakka
konúngar sendu til hans sendiherra aptr að nýu;
hugsaði hann að þeir mundu ætla að skerast með
sér í stríðið móti Rússum; bar hann einkanliga
það traust til Enskra, þvíað hann mun hafa frétt
til orða þeirra, að þeim væri eigi síðr ant uh
Tyrkja enn Rússa. Hann lét taka á móti sendi-
herrunum með hinni mestu viðhöfn og virðíngu,
en þó sást það á, að hann hafði meira við enska
sendiherrann. En þegar hann þóktist sjá, að eigi
tjáöi að vænta liðveizlu frá Enskum eða Frökk-
um, varð hann heldr fár við sendiherrana. Snéri
hann sér þá helzt til sendilierra þess, er Praussa-
konúngr hafði sendt hönum um sama leiti, til
að telja hönum hughvarf, og ráða hönum til að
taka friðarboðum Rússa.
j>egar Rússar nálguðust, tók að brydda á
óeyrðum í höfnðborginni Miklagarði. þeir sem
eptir voru af Janitskaraliðinu, sem soldán eyði-
lagði árið 1826, ætluðu að sæta þessu færi, til
að hefnast á soldáni. þeir töldu borgarmönnum