Skírnir - 01.01.1830, Blaðsíða 19
trú um, a8 spámaðrinn (Mahdmed) væri soldáni
reiör fyrir nýbreytíngar hans og trúarvillur, væri
því bezt aÖ fara aö hönum og drepa hann, og
mundi J>á batna. Af þessu varÖ órói mikill og
upphlaup í borginni, líka komu upp margir hús-
brunar, og var Jauitskörum kennt um þaS. En þótt
soldáni tækist aS halda óspektunum í stilli, meS
því aS láta drepa hvörn þann, sem uppvís varS
eSa grunaSr aS landráSum, og meS því aS setja
örugt varShald í borginni, var Iíf hans þó í mesta
voÖa, því óánægjan og óttinn í borgarmönnum óx
eptir því meir og meir, sem Russar þokuöust
nær. Soidáni þókti því ráÖIigast aS láta undan.
Samþykti hann þá fyrst aS bandamenn geröi á
milli sín og Grikkja, en síSan sendi hann menit'
til hershöfSíngjans Díbitsh,- aS leita um sættir.
Díbitsh tók því vel, en let þó her sinn halda
áfram til Miklagarös aS sinni; en seinna helt
hann kyrru fyrir , þáugaö til búiS var aS skrifa
undir friSarskilmálana; eptir þaS stefndi hann liSi
sínu til Adríanópels, og liMt þar kyrru fyrir um
hríö. j>aS merkiligasta úr friSarskilmálunum er
þetta:
1) Rússa-keisari gefr soldáni aptr öll þau
herteknu lönd, og allar borgir í þeim, nema borg-
ina Achalzík og kastalann Achalkalaki í Asíu,
ásamt meö nokkru landi sem þeim fylgir, og
Anapa og Pótí viS Svartahafiö, meS þeim heröS-
um er þar tilliggja. Ain Priíth skal ráöa landa-
merkjum á milli Rússa og Tyrkja aS noröan, eins
og veriS hefir.
2) Rússar skulu mega hafa rerzlun í ölln
(2*)