Skírnir - 01.01.1880, Blaðsíða 10

10
ENGLAND.
lands og fór útförin frara meS mikilli viShöfn (12. júli). — Rjett
um þaft er Wolseley hershöfdingi kom suSur, eSa skömmu áSur,
fór Chglmsford lávarSur a8 flýta sókn hersins aR bústað Cete-
wayós, og það var aubsjeS, aS hann vildi ekki vib svo búið
skila af sjer abalforustu liSsins. Konungur tok nú aS guggna,
er hann frjetti, aS her Englendinga skundaíi til funda, og ger8i
sendimenn út meS friðarboð og gjafir (naut) til Chelrasfords
lávarSar, en hann þóttist eiga hjer kostum a? ráSa, og sendi
þau boS aptur, a? konungur skvldi ganga á hönd, og skila öllum
vopnum i hendur Englendinga. AS þvi vildi Cetewayó ekki
ganga, og bar svo fundum saman meS bvorumtveggju 3. júlí í
grennd vi5 Uiúndí. Zúlúakonungur var hjer fyrir me8 hjerumbil
20,000 manna, en Englendingar munu vart hafa haft meira enn
þriSjung þeirrar tölu. Hjer skiptu vopn og kunnátta svo miklu,
aS Zúiúar ijetu 1500 manna og voru á flóttadreif í aliar áttir
daginn á eptir, en margir urSu höndum teknir. Konungur lagSi
snemma á flótta með lítinn flokk traustavina sinna og nokkrar
af konum sínum, en ba5 höfbingja landsins ab koma sjer svo í
friö viS Englendinga, sem bezt yrðu föng á. Skömmu síðar kom
Wolseley þangab norður, og leituSu höfSingjarnir og bræíur
konungs þó á hans fund og ljetu allt á hans valdi, og seldu
síbar öll vopn sín af höndum. Cetewayó skundabi norbur til
fjall-lendis og skóga i norSanverðu landinu og' fór huldu höfbi,
en fólkið þekkti hann og veitti honum greiSan beina á flóttanum.
Eptir honum hjeldu riddarasveitir af her Englendinga — fyrir
þeim Clifford lávaríur — og nábu þeir honum loks í einu þorpi
litlu e?a rjettara skogarfylgsni 28. ágústmánaSar* *). Kostirnir,
var svo lengi, að hún gat fáu sinnt, en fór í hanst til Spánar, því þá
andaðist móðir hennar. Hún hefir í ráði, að fara til Suðurafríku að
sjá þann stað, þar sem prinsinn fjell og hiðjast þar fyrir.
*) þegar leitarmenn voru komnir að þorpinu, og höfðu slegið hring
um það, gekk einn fyrirliði, Morter að nafni, til fylgsnisins eða kofans
og kallaði á Cetewayó að hann skyldi koma út. Konungur bað
hann heldur koma inn til sín. Morter bað hann láta undan, að
honnm yrði ekki verra af þráí sínu. Knnuugur skreiddist þá út úr