Skírnir - 01.01.1880, Qupperneq 68

68
1>ÝZKALANU.
hvernig hann alstaRar er til helminga aukinn, um leiS og allir
taka sífellt nndir hver með öfirnm, af þeir elski frifinn meir enn
allt annaf. Allir sjá, hvernig hjer fara saman orf og gjörfir.
12 árin sífustu hafa Rássland, Austurríki og Frakkland aukif
svo herafla sinn, af furfu gegnir, og nú getur þýzkaland ekki
setif lengur á sjer, og tekur sjer illt dæmi til fyrirmyndar.-------
Allt eins og látif hefir verif í Pjetursborg, Vín og París, segja
menn í Beriín, af herbúnafurinn sje aí) eins til varnar og ekki
árása. En til aB styrkja rök sín, bæta menn svo vif — já, og
brýna röddina um leib —, aS þar geti komiS, aS þýzkaland
eigi aS verja sig móti tveim rikjum ísenn, Rússlandi og Frakk-
iandi. Vel má þeim nú lítast á sem friSinn elska og hann vilja
efla, eSa J>á hitt beldur, og rýr verSur buggun þeirra manna,
sem aldri hafa viljaS eSa getaS látiS sjer skiljast, aS sönn
ákvörSun ungs manns væri J>aS, aS verSa bissum aS bráS. — —
AS því þjóBskiptamál varSar, erum vjer ekki komnir langt fram
úr því sem var á þjóBaflakksöldinni. J>ar sem maSur á viB mann,
erum vjer svo vandir aS siBunum, aS þeim er hegnt sem meS
sjálfsafla heimtar rjett sinn, en þar sem þjóBirnar eiga mál saman
e&a deilur, láta þær vopnin skera úr sem í fyrridaga». þó til-
efniS til greinarinnar væri heraukinn nýi á þýzkalandi, þá huggar
höfundurinn sig viS þaB j niSurlagshluta greinarinnar, aB J>jó8-
verjar muni ekki verSa valdir aS þeirri styrjöld, sem ráS megi
fyrir gera, enn vill koma henni upp á Frakka, og bann ætlar bana
Óumflýjanlega, ef þjóBveldiS líSur undir lok. Oss verSur þó svo
á aS lítast, aS þjóBverjar eigi ekki hægara meB enn aSrir aS
þvo sínar liendur hreinar, svo sem þeir hafa viS ymsa undir
fötin fariB, og aB þeir sem bjóSa þeim ófriS muni finna þeim
nóg til sakanna. þeir hafa ekki öSrum miSur skýrskotaB málum
til «dóma þjóBaflakksaidarinnar-i, sem höfundi greinarinnar í
«Neue fr. Presse» kynni verBa aB orBi. Nei! J>eir hafa öSrum
fremur haldiS þeirri kenningu fram á vorum tímum, aS þeir
einir hefBu rjett, sem afl hefSu og vald, og þaS væri þó alit
eigulegast, sem menn hefSu helgaS sjer meS «blóSi og járni».
Vjer komum viS þaS í Frakklandsþætti, aS þjóSverjar, eBa
þeirra forustuskörungar, gera sjer far um að láta viS Frakka sem