Skírnir - 01.01.1880, Qupperneq 82

82
AUSTURKÍKI OG UNGVERJALAND.
fann hann aS raáli, aS Austurríki mundi ekki lengra austur sækja,
en láta hjer nema staSar. Sökum þess aS Rússar grunuSu, aS
þetta ráS mundi vera undan rifjum Bismarcks runniS, þá jók
þaS mjög á ádeilur blaSanna á Rússlandi í gegn þýzkalandi og
Austurríki, en sum þeirra töluSu um aS lævísi Bismarcks mundi
þó einhverntíma ver&a goldin, þó ekki yrSi fyr en Rússar h&fSu
gert bandalag viS Frakka. Svo hafa menn sagt, aS ummæli rúss-
nesku blaSanna hafi aS minnsta kosti orSiS Bismarck aS ástæSu-
efni, er hann gerSi sambandssáttmálann viS Austurríki. Hann fór
til Vínar seint í september og gengu honum þar öll erindi svo
greiSlega, sem óska mátti. Andrassy hjelt þá enn virSingu sinni,
en Bismarck talaSi bæSi viS Haymerle og viS keisarann sjálfan.
Tórýmenn voru þá viS völdin á Englandi, og mátti af einni ræSu
Salisburys lávarSar sjá, aS þeim þóttu þessi tíSindi miklu skipta,
en hann sagSi, aS sáttmálinn lyti aS því, aS bæSi keisaraveldin
skyldu hvort annaS stySja eins í sóknum sem vörnum. MeSal
Vigganna var þaS kvisaS um nokkurn tíma, aS Beaconsfield hefSi
í hyggju aS gera England aS þriSja þættinum í þessu banda-
neyti, en þó þetta muni vart vera annaS enn miSlungi góSfúsleg
tilgáta af þeirra hálfu, þá er hitt eflaust aS jarlinum hefir þótt,
aS hjer væru gildustu stíflur reistar gegn yfirgangi Rússa í Evrópu.
En hitt er annaS mál, hvort þetta samband er sú höfuStrygging
friSarins, sem þjöSverjar segja, því — eins og vjer vildum hafa
bent á aS framan í frjetta þættinum frá þýzkalandi — samband
tveggja stórvelda vekur svo grun hinna og tortryggni, aS þau fara
aS hugsa um, hvort sjer sje engin hætta búin, og hvort ekki
mundi forsjálegast aS leita sjer trausts og tryggingar í samskonar
bandalagi.
Andrassy fór frá kanselleraembættinu 8. október, og hafSi
þá haldiS því síSan í október 1871. þeir voru timarnir, aS
engum gat til bugar komiS, aS þessi maSur mundi komast til
æztu metorSa í Austurriki og veita málum þess hollustu og örugg-
ustu forstöSu. 1848 fylgdi hann Kossuth í forvígi fyrir rjett-
indum ættjarSar sinnar og hafSi sveitarforustu í her Ungverja.
1849 sendi Kossuth hann meS erindi til MiklagarSs, og þá var
hann dærndur til lífláts í Vín. Eptir uppreisnarstyrjöldina fór