Skírnir - 01.01.1880, Síða 96

96
RÚSSLAND.
landi, þá er sem minnsta fátiS hafi komiS á gjöreyöendur sjálfa,
því þeir hjeldu áfram, og rje&u ráSum sínum sem fyr til morða
og illverka, sem raun gaf á og þegar skal af sagt. J>a8 mun
líka vera svo um flesta, sem í fjelag þeirra ganga, a& kergjan
hefir gert þá svo kærulausa og bálfæra, a& þeir eru vi& öllum
býsnum búnir og hirSa hvorki um líf nje dauBa. AS vanda sínum
fór keisarinn til haustvistar til Livadíu á Krímey og var þa&an
á heimlei& i byrjun desembermána&ar. GjöreySendur vissu, a&
bann mundi koma til Moskófu, þvi um hana liggur brautin til
Pjetursborgar. J>eir höf&u haft hjer þann vi&búna&, aS ungur
ma&ur hafSi keypt sjer hús, sem stó& allnærri brautinni í borg-
inni utanveröri (e&a fyrir utan hana, sem sumar sögur bera);
þetta var þegar í septembermánuSi, og var aS slíku lítill gaumur
gefinn. Ma&urinn sag&ist vera frá Samöru, borg er svo heitir vi&
Volgu — 115 mílur frá Moskófu. Hann var veiklegur ásýndum
og haf&i með sjer ungan kvenmann, sem hann kailaði kona sína.
J>au ieiddust þá sjaldan er þau gengu út, höf&u lítiB um sig og
kynntust nálega engum mönnum. En þó tóku menn eptir því,
a& gestir komu til þeirra, einkum á kveldum, og voru þa& heldra
fólks vagnar, sem þeir óku i. Á daginn voru biæjur fyrir flestum
gluggum, en á kvöldin og á nóttum sáust ljós í loptgluggunum.
J>eir sem höf&u sjeð bvernig hjer var nmhvorfs, sög&u, að her-
bergja-veggirnir væru alsettir myndum, en á þeim var keisarinn,
drottning hans, börn og skyidmenni, eða þá helgir menn og dýrð-
lingar Rússa. J>a& or& komst því á, að hjónin ungu mundu vera
bæ&i höfðingjahoil og guðrækin, og því ætlu&u menn, a& þau og
gestir þeirra mundu vera að bænahöldum á kvöldin þar sem
ijósin sáust. En bjer var þó annaS haft íyrir stafni. þa& voru
«níhílistar», sem hjer höf&u fengiS sjer bústað, og störfu&u a&
gangagrepti undan húsinu og til járnbrautarinnar og undir hana.
Gar&ur var umhverfis húsið, og menn tóku eptir því, a& þar kom
mikill moldarbaugur, og sag&ist húsbóndinn láta grafa kjallara
undir húsið sitt, en það var moldin úr jarðgöngunum. Undir
brautarspangirnar lög&u þeir sprengivjel, en frá henni málmtein-
ung til kyndingar með rafsegulmagni þegar timi kæmi til. J>egar
allt var búið, biðu þeir í stilli sínu þeirrar stundar, er keis-