Skírnir - 01.01.1880, Síða 107

RÚMENÍA.
107
afc sinum skuldunantum. þar sem GySingar væru svo margir aS
tölu — eíia milli 200 og 300 þúsunda —, þá yröi hætt við, ef þeir
yr5u gerSir hinum þjóSbornu svo jafnsnjallir, sem heimtaS væri,
a5 meira hlut stóreigna bæri í þeirra hendur. Gybingum er og
fundiÖ þa5 til annmarka, aS þeir vilji ekki samlaga sig lands-
búum, tali blending af þýzku, hebresku og slafneskum mállýzkum
(einkum pólversku) og baldi svo sinum háttum i flestu, sem
byggju þeir í erlendisvist í Rúmeníu og utan vi8 allt þjóSarlífiS.
Hjer var nú of mikiS úr gert, því fjöldi GySiuga hafa hjer atvinnu
af iSnum, einkum í borgunum, og eigi af kaupskap. Rúmenar
hlutu og sjálfir a8 gera mun á enum eldri GySingum, sem komnir
voru fyrrum frá Portúgal til Tyrkjaveldis, og hinum er á seinni
árum höfSu tekiS sjer bústaSi í Rúmeníu frá Póllandi og Rúss-
landi, og urSu aS játa, aS hinir fyrnefndu hefSu svo samiS sig
viS þjóSlega hætti og mái landsbúa, aS hjer skildi fátt annaS á
milli enn trú og trúarsiSir. — I lok ágústmánaSar gengu menn
aptur á þing og baS jarlinn þá enn aS koma góSum lyktum á
máliS. Bóerescó muu hafa orSiS þaS fróSari um álit stórveld-
' anna, aS þau mundu vart láta neinu brugSiS um sjálfsforræSi
Rúineníu, þó menn löguSu fyrirmæli sáttmálans svo í hendi
sjer, aS þau skyldu ná fullnaSi smám saman — enda vissi hann
og, aS þeim var sumum einn kostur nauSugur, er þau höfSu
þegar gert verzlunarsamninga viS Rúmeníu, sem sjálfstætt ríki.
MáliS varS heldur kappræSt á þinginu, sem ráS mátti fyrir gera,
en gekk þó fram í báSum deildum í lok októberrnánaSar, og þaS
nálega meS öllum þorra atkvæSa. HöfuSatriSin voru, aS greinin
(7da) skyldi úr lögunum numin, aS af GySingum og öSrum
ókristnum mönnum skyldu þeir fá fullan þegnrjett eSa fæSingja-
rjett, sem þess beiddu, ef ekkert væri annars til fyrirstöSu, en
þó skyldi ekki veitt fyrr en á 10 ára fresti frá því, er beizt'
hefSi veriS. þó mætti þá menn undan þeim drætti skilja, sem
þjónaS hefSu í her Rúmena, komiS upp verzlunarbúum eSa verk-
smiSjum, eSa gagnaS landinu meS öSru móti. HiS sama skyldi
og þá varSa, sem væru fæddir í Rúmeuíu og hefSu þar upp
alizt, ef þeir hvorki sjálfir nje feSur þeirra hefSu veriS höfSingjum
annara landa háSir, eSa veriS annara skjólstæSingar. Iljer komu