Skírnir - 01.01.1880, Qupperneq 126

126 DANMÖKK.
eSa hver getur fyrir tekiS, aS þjóSverjar láti þaS einhvern tíma
góðfúslega við oss af hendi rakna, sem við gátum ekki dregiS af
t>eiin nauSugum?»
J>ingflokkum Dana Jiurfum vjer ekki aS lýsa; um jþá hefir
veriS til hlítar talaS i næstu árgöngum rits vors á undan. J>eir
standa svo hver í sinni stöS sem fyr, nema hvaS Bergs flokkur,
eSa kappsflokkurinn, sem «Skírnir» kallaSi J>á menn í fyrra, hefir
á J>essa árs J>ingi kappdeilt af langt um meira ákafa viS Högs-
bros og HleiSru-HolsteinsliSa enn viS stjórnarflokkinn eSa hægri
menn. J>eir Berg og Hörup hafa nú hlaupiS undir bagga meS
stjórninni í sumum málum, sem vinstri menn gerSu fyrrum aptur-
reka í hvert skipti sem hún bar þau upp. Fyrir J>eirra liSveizlu
hafa þau svo náS fram aS ganga, en um leiS hafa þeir komiS
sjer svo viS, aS þeirra mark mætti kenna á nýmælunum. Vjer
skulum nefna aS eins lög um skipun sjóhers og landhers. Um
hin fyrri er allt í kring komiS, en hinna bíSur enn, og má vera,
aS hjer komi til nefndasamgöngu úr báSum þingdeildum. Asteyt-
ingin hefir jafnan komiS, þegar spurt hefir veriS, hvernig ráS-
herrarnir hugsuSu sjer aS geta variS landiS meS þeim liSskosti,
sem frumvörp þeirra hafa til nefnt (aSalher 30—35 þús.). J>eir
hafa sagt, aö honum skyldi til varna variS á Sjálandi, og þar
skyldi til þrautar barizt, því þar væri höfuSborgin, þ. e. hvort-
tveggja: bæSi höfuS ríkisins og hjarta, eSa miSstöS lífs þess og
krapta. Hafi ekki tekizt aS verja fjandahernum landtöku, þá
verSur móti honum tekiS á landi eptir föngum, og ráS fyrir gert
aS leikurinn færist nær og nær Kaupmannahöfn, og vígin verSi
betri og betri eptir því sem nær henni dregur, en í vígjunum
fyrir utan hana skal vörninni lengst uppi haldiS, og þykir von-
anda aS hún endist svo, aS þeir nái aS koma til fulltingis, sem
þaS vilja veita. Komi engir til HSs, þá skal hjer látiS til skarar
skríSa, og eigi upp gefast fyr enn öll vörn er þrotin. ViS góSan
oröstír skal Danmörk falla, ef þau skulu forlög hennar verSa.
J>etta eru höfuSatriSin í tilætlun herlaganna eSa landvarnarlag-
anna, og því verSur ekki mótmælt, aS hjer er hraustlega til
hugaS. En hjer lízt ymsum ýmist, sem nærri má geta. J>cir
Högsbro og HleiSru-Holsteinn færa þær mótbárur fram, aS þaS