Skírnir - 01.01.1880, Síða 152

152
SVÍÞJÓÐ.
engum flokki fylgt sjerstaklega á þinginu, en er þar manna vin-
sælasiur.
Svíar áttu miklu a3 fagna, er Nordenskiöld og hans lifiar
komu aS sunnan heim úr siglingunni með fram norSurströndum
Asíu og um Beringssund, enda var hjer mikil frægðarför farin.
Vjer getum vísaö lesöndum rits vors til ritgjörðarinnar í Andvara
(«Nor3urfer8ir Svía») eptir þorvald Thóroddsen, og þaS því
heldur, sem hún er svo vel og fróðlega samin, a5 menn yr3u
litlu nær um fróSleikinn, þó «Skírnirii tæki á eptir til þeirrar
sögu. Vjer ætlum a8 eins a8 fara nokkrum orSum um þa8, sem
kalla mætti viSbæti þess og áframhald, sem geti8 er í niSurlagi
ritgjörBarinnar — e3a um heimför Nordenskiölds um sumar
höfuSborgir Evrópu og heimkomuna til Stokkhólms. Frá því er
þeir Nordenskiöld komu til Jókohama á Japan, var för þeirra
sigurhróssför, svo sem þeim var alstaSar fagna8. Frá Napólí (sjá
Andvara 1880, 132. bls.) Iög3u þeir Nordenskiöld og Palander
leiSina um Rómaborg. Á járnbrautarstöSinni tóku stúdentarnir á
móti þeim—auk «skandínafa» og margs stórmennis. í Rómaborg
þágu þeir heimbo8 af konungi, en sí8ar veizlugildi af «Skandí-
nöfum». I París voru viBtökurnar me8 stórkostlegu móti, fyrst
vi3 hát(3arhald landafræSifjelagsins og sí8ar í veizlu, sem «skan-
dínafar» hjeldu þeim 4. apríl. Oscar, krónprins Svía og Norb-
manna var um þetta leyti í París og var viBstaddur hvorttveggja
hátíSarhaldið. Á fundi fjelagsins boðaði Nordenskiöld, að hann
mundi innan eigi langs tíma leita í sömu áttina til að kanna
norðurslóðir jarSarinnar, höf og eyjar, og kvazt vona, að á þeirri
ferð mundi sjer fylgja einhver maður úr sjóliði Fraklia.J Forseti
fjelagsins er aðmirállinn de la Ronciére le Nouri, og sæmdi hann
Nordenskiöld á fundinum minnispeningi þess hinum mesta. Dag-
inn á eptir fóru þeir á fund ríkisforsetans, og' þágu þann dag
miklar orðusæmdir (Nordensk. «Kommandör-nafnbót heiðursfylk-
ingarinnar», en Palander «foringja»-nafnbót hennar), sem Jules
Ferry, kennslumálaráðherrann, hafði þeim að færa. í ávarpi sínu
fór hann fögrum orðum um hinn mikla frægðar leiðangur þeirra
Nordenskiölds, er Frakkar sem aðrir yrðu að láta sjer svo mjög
um finnast; minnstist síðan á fornt vináttusamband Frakklands og