Fjölnir - 01.01.1836, Blaðsíða 35

35
fellura.” Jetta er firsta röksemdin. “3>að Parf ekki að
skrifa það í þessum tilfellum.” þarf ekki heidur að
stínga d í atkvæbis-enda, firir aptaun raddarstaf eða r,
g, f! Já er líka nóg, að skrifa a, i, e, þar sem nú
er skrifað d, i, ei, firir framann ng, nk — t. a. m. þang
(þáng), ling (ling), Svenki (Sveinki) — af [m' ng, nlc
“færa” [)að “með sbr”, að a, i, e, framann við ng eða
nk, og í sama atkvæðinu eíns og bæði fiau, breítist
æfinlega í d, i, ei\ Og mart er það fleíra, sem ekki
þirfti að gjefa neínii gaum að, þegar skrifað er — af
því það er sjálfsagt. Eun það liggur í augum uppi,
hvurnig sú stafsetníng nmndi verða löguð! og er líklegt,
eínginn fari að amast vid jfeinu, firir þessa skuld — ef
að liinar röksemdirnar gjera ekki út af við það; sem ekki
mun veröa. Sjálfsagt er, að j “er aldrei veruligr rótar-
stafr í þvílíkum orðum”, það er að skilja: því er ekki
hleípt inn í alstaöar. Enn eínmitt sona er farið með
(í=) j í öllum völsku málunum23, og veít jeg ekki til,
neínum hafi komið í hug, að Wsa því út firir þá skuld;
og ef eínhvur hefði tekið uppá því, þá var eínginn vís-
ari til þess, enn llask, að taka upp þikkjuna, og sína
hvursu rángt það væri, að fara so með j. J>ví ef nokkuð
er, ætti þessi kvikulleíki á /eiuu fremur að minna menn á,
að skrifa það æfinlega, úr því það er ekki æfinlega sjálf-
sagt — og skrifa gjef, gaf, til að sína, að þó ekkjert
23) Til að minda í frakkncsku: -
spánsku: ílölsku:
et. acierto a c q u i c r s nicgo
aciertas acquiers nieghi
acierta, acq uiert, niega,
ft. acertamos acqucrons neghiamo
a ccr t a i s acquérez negate
acier t an; acquiércnt; niegano;
o. s. fr.; eptir því hvar á er hert.
3*