Fjölnir - 01.01.1836, Blaðsíða 34

»4
jtví aö g-hljóðvt) er öliiímgis sama í hvurutveggi flokk-
num. Ilvnrt aö j í sljei er linarn enn j i skjöldttr,
eíns og auösjeð er, aö llaski hefur fundisí — |m skít
jeg undir allra þeírra dóm, sem kunna aö tala máliö,
og láta ekki bækurnar (stafsetninguna) villa sig. Og j)ó
j)aö aldreí væri nema linara, ættum við aö skrifa f)aö
eptir sem áöur, nema ef okkur f)ókknast að leggja niöur
ð, g, v, af j)ví j>au eru dáltið linari, enn <1, g, /• Hitt
er lika undarlegt, að e, œ, i, i, y, ý, œ, eru kölluð lin,
j)ó aö /eiö milli j)eírra og gjes eða kás aldreí væri neina
lángtum linara, enn nokkurt annað j, sem til er í veröld-
inni. Enda mun þíöíngin eíga aö vera (aö sínu leíti líkt
eins og í “gelidus tremor” eptir Virgil) : aö þau sjeu
lin, þ. e. olli þvi, cið jeið sje lint2 Enn f)aö mundi
naumast vera rjett, þó /eiö væri lint, aö eígna þaö
hljóöstöfunum eínum samann — (nema ef aö upphafs-
Jeiu í Jens, jœa, jirjór, og öllum þessháttar oröum, eru
lika lin! og það held jeg einginn liaíi látið sjer umm
muun fara — heldur mundi j)að atvikast af samun-
komu j)eírra (is, is, es eða œs) við g eöa k. Enn hvaö
sem því líður, hvaö sem mönnum þókknast aö kaila þéssi
liljóð, og hvurnig sem j)an færu meö _/eið — allt livaö
})au ekki reka það öldúngis á burt, eða gjera úr því
annanu staf: þá væri það eingin ástæöa til aö fella /eiö
úr, þar sem þaö er lieíianlegt. Enda hefur Ilask ekki
ætlast til, aö ástæöan skildi vera s?í, heldur þær sein
nú veröa taldar. “þeir linu raddarstafír færa altent22
meö ser þetta /, þegar g eör k gengr á undan, þarf
þessvegna ekki, og á ekki, aö skrifa það í þessum til-
4l) Eða “fál fcáinu og g-jeinu lint hljóð”, ejitir því scm
Hask hefur að orði komist í “Forsög til en videnskabelig dansk
lietskrivningslœre”, 32. (greín), 41. bls.
22) “Altént” þar sein áður cr árikið, á blaðsiðunni 32., í
23.-25. línu.