Fjölnir - 01.01.1836, Blaðsíða 40

40
vekjnr {jeíin er (innast í brjefinu •— mn ferðalögin á Is-
larnli, og liinuin sólskjæra sannleíka um siöferöis-
ástandiö, sem brjefinu likur meö. “Orö liins trúaöa” í
“almenna fiokkimm” veít jeg ekki livurt allir finna so
auöveldlega livaö vel eru valin samkvæmt aðallilgángi
Fjölnis; enn víst er uin það, aö þegar jeg setti niig í
stað flóttamannsins, [iá fann jeg töluvert skírast bjá nijer
[lá tiIfiniii'ngii, sem vera má að sje nndirstaöa ástarinnar
á fósturjörö sinni, enn [iaö er tillimiíngiii um indæli
hennar; og lieföi jeg nokkiirntíma vitaö, hvaö undirokun
var — iiema af tómri ímindun, mundn [>au hin eldlegu
skeííi, sem felast í hinni síöari greín, ekki liafa falliö í
vatn [>ar sein [>au komu til mín. Sje jeg [iví ekki öllum
ööruin ólíknr, veít jeg aö ekki lasta allir [lessar greínir
í Fjölni. Ævintíriö af Eggjerti glóa, eöa öiinur slík,
licld jeg aptur sjeu til lítils lianda Jlestum Islendingum;
þcír hafa trauölega mikinn gáning á, og [iví síöur gagn
al’, fieiin. Að ininusta kosti hef jeg heírt marga áinæla,
og liafa óbeít á, [lesskonar skröksögnm, sein [)eír vita
ekki Jiíöinguna í2. Snotur kvæöi, sennilegar sögur og
[ivíumlíkt, lield jeg væru Iietur við aljiíöu gjeö, og gjöröu
ineíri not.
Nú er jeg biiinn aö seígja iöur álit milt um fleslar
helztu greínirnar í Fjölni, nema [ni “um eöli og npp-
rnna jaröarinnar”, og [>arf iiennar ekki aö gjeta; [ivi aö
frálekiuui Flatóns liuginind, sein er [iaö uálar-auga, er
/
) Jj.iJ cr undarlcgt, aö so mörgum Islcndíngiiiii þikir litið
koina lil siigunnar af Eggjerti glrfa. jj'i vcrður ckki knmið
við í Jietta sinn að sína, Iivað snilldarlega lnín cr samin, og í
hvurju fcguið licnnar cr fiilgin; cnii rfskandi væri, cínlivur Is-
Icnilíngur irði til að scmja citthvurt ævintíri, sein ckki vtcri
lakara; [iví [já væri nrfg að snúa [iví á önnnr mál, til [icss að
allar [ijrfðir í Nnrðurálfunni scgðu við sjálfar sig: “}>að cr rfha'tt
að telja þcnnun Islcmling incð hcstu skálduin á Jicssari öld!”
F.