Fjölnir - 01.01.1836, Blaðsíða 3

þ ÝTTl Il UMM STAFSETM ÍIVG.
1.
Að lesa og skrifa list er g'óS,
læri það sera flestir;
þeír eru haldnir heims hjá þjóð
höfðíngjarnir mestir.
að þessi staka sje nokkuð hjákátleg að heíra, og
henni sje fremur eínfaldlega samannkomið: þá reínist
samt æfinlega pað l) satt, að menn bæði ætlast, og gjeta
ætlast, til meíra fróðleíks og mentunar af þeím sem eru
bæði lesandi og skrifandi, heldur enn hinum. Vitið og
skilníngurinn hvessast undir eíns á því, þegar barnið fer
að greína sundur mindirnar, sem það þarf að lesa eða
skrifa; eínkum samt á tilbúníngi mindanna, þegar nokkurt
Iag er á kjennslunni, og mundi þó í þessu efni mikið
ummbætast, ef að menn gjæfu meíra gaum að hljóðunum
sjálfum, sem málið er búið til úr.
Enn að jeg komi nú til lestrarinns eínsamals, þá er
það þó sannast af að seígja, að varla væri verjandi
laungum tíma til þess að læra hann, væri ekkjert annað
á bókunum að græða, enn það sem skilníngurinn skírist
við stafina. Jiessvegna verðum við, ef duga skal, að
*) Orðin, sem á skal hert í lestrinum, eru lijer prentuð mcð
öðrn letri, enn hin, sem minna kveður að.
!•