Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Qupperneq 6

öblug máttarstoð heillavæniegra áforma og fyrirtækja.
En verður jþessu með nokkru móti viðkomið? get-
ur felagskapur presta hér á landi orðið meiri og
sambandið nánara?
3>að er sjálfsagt,' að landinu er skipt í prófasta-
dæmi, og prestamir í sama prófastsdænn' hafa meiri
samvinnu hverjir við aðra enn við hina, sem eru
fjærlendari og eru í öðru prófastsdæmi eða í öðrum
landsfjórðúngi; að minnsta kosti berast nrörg em-
bættisbréf meðal þeirra og þeir rita á þau, hvenær
þau séu aptur frá þeirn send, svo þeir læra að þekkja
hver annars hönd, og lika sjást þeir einuSinni á ári,
ef til vill, í kaupstað, og þá voru gömlu prestarnir
vanir að segja: salve domine frater! en nú
geta þeir sagt: gob jþeir sjást einstökusinn-
um í veitslum og erfisdrykkjum, og geta þá farlð í
tvísaung,- ef þeir eru raddmenn, og súngið aðtarna:
annarð ertnbi refur, o. f. frö.; ebfl: tnerg er fjrpbjfl ntótlcet*
tá unt fllbur, etc. En sleppuin núþessugamni; þetta
mál er merkara enn svo, að við það megi gaman
hafa.
Fagurt band meðal prestanna erulestrarfélögin,
sem nú eru þegar stofnuð nærfelt í öllum prófasta-
tlæmum landsins; þau eru ágætur hlutur tíl að ehla
framfarir prestanna í fróðleik og vísindum, ogþví
ágætari, sem bókasöfnin eru yfirgripsmeiri, og hægra
er að ná til bókanna, en misjöfn munu notin verða,
einsog við er að búast, af lestrarfélögum þessum;
því hvorki eru allir prestar jafn lundlægnir á að lesa
bækur, og þeir sem fjærstir eru bókasöfnunum,
verða optast nær á hakanum með að fá bækurnar
einkurn á vetrardag, þegar þeir þó helst fá tóm-
stund og tíma til að lesa; þaraðauki er svohættvið,
að bækurnar skemmist bæði i umburðinum og á bæj-
um í moldarhúsum vegna sagga og raka, svo er-