Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Síða 7

7
viðt mun íatækum prestum veita, að halda f»ess-
liáttar bókasöfnum við til lengdar og enn þá erfið-
ara að auðga jiau að nýum bókum með árlegum sam-
skotum. Flestar j>essar bækur eru að sönnu ágæt-
ar til framfara eblíngar í ýnisum vísindagreinum: en
j)ó visindin séu aðalrót og undirstaða allrar sannrar
mentunar og manndáða, jia ríður okkur engu síður
á jjeim hlutum, sem glæða hjá okkur árvekni í em-
bættum okkar, innbyrðis samtök og ást á fóstur-
jöröu okkar, og j)etta gjöra fæstar bækur beinlínis,
lieldur, ef til vill, með umsvifum og aðdraganda.
Enginn taki nú jietta svo, sem með j>essu eigi
að gjöra lítiö eöa draga úr nytsemi jjeirri, sem lestr-
arfélögin geta baft fyrir andlegu stéttina, því það
er sannfæríng vor, að bún sé ómetandi jjarsemþau
rétt geta tingast og blómgast; en vér erum lirædd-
ir um, að þetta sumstaðar sé geysi torveldt, og lit-
ið gagn er að bókunum, þegar þær valla eru snert-
ar manns hendi, lieldur liggja í billunurn, svo árum
skiptir, og migla og fúna og rotna upp úr bandinu.
Lestrarfélögin miða líka einkurn til þess að gjöra
samband prestanna og bókanna nánara, en ekki svo
prestanna innbyröis, nema að jrví leiti sem þeir kynn-
ast af bókunum; þau eru góð, og geta verið af-
bragðs góö — með öðru góðu, og jrar á meðai
teljum vér, aö prestarnir taki fyrir sig að semja at-
hugasemdir við það sem þeir lesa, eða þó öllu beld-
ur, smá ritgjörðir um ýmisleg málefni embættum
þeirra, eða almenníngs lieillum viðvíkjandi, og láti
síðan ritgjörðirnar berast meðal binna prestanna, og
jafnvel stúdenta, í sama prófastsdæmi. Okkur Is-
lendíngum bættir við að vera hræðilega börundssár-
ir, og það er einsog komið sé við hjartað í okkur,
ef fundið er að nokkrum lilut við okkur, einkanlega
þegar við ritum eittbvað, og þetta fælir marga frá