Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Qupperneq 21

21
ar hefðu gleymst eöa týnst, en seni geta leiðt til
ýmsra mikilsverðra uppgðtgvana meö tímanum , þegar
upplýstari tími tók viö þeim og færöi þau sér í nyt.
()g gjörum nú ráö fyrir, aö ekkért þvílíkt væri á
bókinni aö græÖa, þá er þó engin bók sú til, aö
menn geti ekki af henni lært aö sjá mismun þann
sem orðinn er á þékkíngunni og liugsunarhættinum
frá þeim tíma aö bókin var samin, og til þess nú er
komið, að menn geti ekki þannig séðafhenni sam-
band það sem er milli bins liðna og yfirstandanda
tíma; og þetta er ekki lítilvægt í sjálfu sér; því
haíi menn ekki glögga sjón á sambandi þessu, geti
inenn ekki borið nálæga tímann saman við hinn um-
liðna, og séð, hvernig nálægi tíminn er orðinn eins-
og bann er af undirbúningi þeim, sem bann fékk úr
umliðna tímanum, þá geta menn aldrei aJgjörlega
áttaö sig í því sem við ber, eða atburðum nálæga
tíinans, afþví sérbver atburður béfur rót sína í bin-
um undanförnu, og fæðir aptur af sér hina sem á
eptir koma. ,
Jað mun því standa óhrakið af þessari mót-
báru, að allar bækur liæti lir einbverri andlegriþörf
fyrr eða seinna, þó þeim takist það ekki öllum jafn
vel, eða jafn fullkoinlega.
T?ví næst bíst jeg við, aö rnenn finni sér til mót-
mæla gegn því sern sagt er um bækurnar, að suin-
ar þeirra hafi ílutt þær villukenníngar, sem bein-
línis batí miðað til að leiða menn frá sannleikanum,
og þannig villt og blindað skilnínginn, í stað þess
að upplýsa hann, og spillt hjartanu, i stað þess aö
betra það, og komið margfaldri ógæfu og óreglu til
leiðar, ekki einúngis fyrir einstaka menn, heldur og
jafnvel lieilar þjóðir og margar kynkvíslir, og það,
ef til vill, urn margar aldir; það geti því enn siður
náð til þvílíkra bóka enn liinna fyrrtöldu, að þær