Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Qupperneq 30

30
það sé öllum skiljanlegt, hve ómissamli samtök
og samheldi eru, þvi, einsog margar liendur vinna
létt verk, eins veitir hægra að koma öllum þeiin
fyrirtækjum, sem eru humlin kostnaði og fyrirhöfn,
áleiðis, þegar margir leggja sarnan, heldurenn ef ekki
ráðast í þau nema einn eða fáir. Eins er því varið með
allar andlegar og líkamlegar framfarir; þær gánga
seint og tregt, þegar hver fer sér, en menn leggja
ekki saman; og einmiðt þetta samtakaleysi er eitt
með því lielsta, er hamlað hefur framförum og vel-
geingni okkar Islendínga. Erlenilis gánga menn
gagnstæða leið. $ar keppast allir við að ebla og
auka samtök og samlieldí.' j?ar tíðkast samfundir
og samkomur, ekki að eins meðal embættismanna og
hinna lærðu, heldur og verðslunarmanna, handyðna-
manna og bænda; fræðir þá liver annann á því sem
honum hugsast, eða hann hefur fundið frá því þeir
seinast áttu fund með sér; allir sjá nú, hvað þetta
flytir fyrir framförunum ; þegar hver skýrir öðrum
strax frá sinni uppgötvan, þegar hver ber hugsun
sína saman við annanp, og ein hugsanin þannig upp-
lýsir aðra, þá snúast allir strax að því ráðinu, sem er
betst og skynsamast, sama ljósið rennur þeiin þá
öllum upp, og skilníngur allra þeirra auðgast að sömu
þekkingu, svo það má svo að orði kveða, að allir
komist í einu áfram þángað, sem sá stendur, er
lengst er kominn. jiað er ákvarðan mannanna að
lifa í samfélagi og félagskapurinn er þeim öhlúngis
ómissandi í hverju efni sem er. Með því nú lestur
alþíngistíðindanna livetur menn til að hugsa um fleiri
enn sjálfa sig, þá er auðsætt, að hann lika leggur
stein í lagið til að draga roenn saman í nánari fé-
lagskap, og undireins til að eb.la almenníngs heillir,
og mun því enginn, sem rétt lítur á, kalla þeim skild-
íngum eyðt til óþarfa, sem varið er til að kaupa