Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Qupperneq 32

indin eru saga alls þess, er á alþíngi gjörist,’*{)á nmnu
þau nieð tímanum þykja einhver hin fróðlegasta bók
og það mun seinna meir þykja eins lýsa góðri greind',
og fróðleikselsku og rajkt til ættjaröar sinn-
ar, að hafa átt og látið eptir sig alþingistíðindin,
einsog, ef til vill, sumum nú þykir það bæði heimska
og óþarfi að lesa eða eiga þau.
Jetta er nú hið helsta sem jeg ætlaði að telja
lestri alþingistíðindanna til gyldis, og þómargtmegi
enn tína til, læt jeg lier þó staðar nemg, því jeg
vil heldur, að Tnér verði brugðið um, að jeg hafi
sleppt, því úr, heldurenn um hitt, að jeg hafi gjört
meira úr nytsemi þeirri, sem menn geta haft af að
lesa þíngtíðindin, heldurenn rétt væri, eða þeir gætu
komist í skilning um.
Vertuþá blessaður og sæll, bóndi minn! ogláttu
þér ekki mislíka, þó þér þyki jeg orðinn nokkuð láng-
orður um þetta mál; jeg vona þú sjáir tilætlun mína
og viröir góðan vilja: jeg vil að sönnu koma þér til að
kaupa og lesa alþingistíðindin, en jeg villíkahjálpa
þér til að hafa ekki tóman skaða á kaupinu, og þó
þú sjáir ekki nafn mitt á blaði þessu, og vitir, ef
til vill, aldrei, hver jeg er, þá máttu treysta því, að
jeg ann þér og vil þér vel, enda þekki jeg marga ykk-
ar að þeirri skynsemi og því göfuglyndi, að þið viljið
heldur láta úti nokkra skildínga, ef þið takið ein-
hvern fróðleik í aðra hönd, heldurenn leggja þá inní
búðina fyrir brennivínspela, sem optastnær er svo
drukkinn, að það verður hvorki veitanda né viðtak-
anda að verulegri ánægju og enn síður gagni.