Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Qupperneq 43

43
var líka einkar áfbrm mitt að hvetja þá sem mál
þetta skiptir, til að fáta ser annt um, að svo mikill
og merkilegur liluti Guðsþjómistugjörðarinnar, sem
sálmasaungurinn er, verði mönnum ekki lengur til
minkunar og hneigslis, en ali tilfinníngarleysi fyrir
því sem gott er, fagurt og sómasamlegt, hehlur
komist það lag á, að liann verki það sem honum er
ætlað: glæði og ebli guðrækni manna, lielgi tilfinn-
ingarnar og lýsi verðuglega hátign og gæðsku Skap-
arans. Jó margur, ef til vill, þykist vita það allt
áður sem her stendur að framan, þá sér það ekki
á, hafi hann ekki reynt til að ráða bót á því sem
áfátt er, og lætur allt sitja við sama og mun því
tillögum þessum, þótt einfaldar séu, hvergi ofauk-
ið; en þeim sem hetri ráð vita, til eblíngar þessu
áríðanda efni, vil egkunna alúðarþakkir efþeir liggja
ekki á liði sínu, heldur vilja fræða mig og aðra.