Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Qupperneq 52

52
gáiiga útuni heinúiin, jiegar haim lét boða frið fyrir
Jesúm Krist, jiá vitskunnar og lnigguiiariimar og
vonarinnar kenníngu, sem átti að safna mönnum
saman og kalla j)á til frelsis og eilífrar sáluhjálpar,
og ætluðust þeir til, að guðsríki skyltli verða félag
frelsaðra manna, er eignuðust alla þá blessun og
huggun og von, sem kristin trú getur gefið mann*
legum hjörtum í baráttu og ráunum þessa lífs, og
eilífa sáluhjálp annars heims, sem Jesús Kristur
hefur afrekað ódauðlegum sálum. En — þegar vér
heyrum, hvað þeir heimta af öllum þeim, sem vilja
fá hluttekníngu í þessu guðsríki, jiá getum vérekki
imymlað oss, að þeir sé allir útvaldir sem kall-
aðir eru. Og með því ritníngin telur ofdrykkjumenn
með þeim, sem ekki muni erfa guðsriki þetta, íneð
því vér heyruin sjálfan Jesúm með berum orðum vara
lærisveina sina við ofdrykkju, ef þeir vildu álítast
þessmaklegiraðgeta staðist fyrir mannsins syni;
með því vér heyrum, að postularnir skílaust fortaka
það, að ofdrykkjumenn muni eignast guðsríki, þá
mun sannleikur þessi vera óyggjandi og ómótmæl-
anlegur, því hverr gat betur ákveðið, hvað veita skyldi
inntöku og hvað hægja skyhli frá inntöku í ríkí
jietta, enn hnnn sem hóf það, og sendiboðar jieir,
sem hann sjálfur hafði kjörið og iithúið helgum sann-
leiksanda? Eða hverr mundi geta heitið ofdrykkju-
mönnum hluttekníngu í guðsríki, þar sem orð Drott-
ins í heilagri ritníngu synja þeim liennar með ber-
um og skilausum orðum? En — mundi ekki líka
hugur og tilfinning sjálfra vor geta sannfært oss um
þennann sarnileika, og sagt, oss hið sama ogguðsorð?
3>ú sem jiekkir Krists heilögu trúarbrögð og veitst,
hvað Drottinn vor Jesús Krist.ur hefur hoðið, og
hvað kennt er í boðorðum hans um mannlegt lífhér
á jörðu, og um ákvörðun þess og ábyrgð á pundi