Gefn - 01.01.1872, Side 60

62
Enn munu lifa
eggjar dreyrfáðar
óryðgaðrar
Kimmugygjar,
þótt aldregi
þjóta muni
hún yfir mínum
höfuðsvörðum.
Svart er í vestri
ok svipir dauðir,
örlaga hljóð
fyrir Eyjasandi;
sofa sveinar hér
svefni þúngum,
laus eru höfuð
á hálsum þeirra.
Gott er ei at gánga
giptu móti —
grimmir af glóðum
geisiar standa —
farit á fætr
Flosa sinnar,
dragist úr draumi
áðr dagr ijómi!
Birtir í austri,
bjarma slær á tinda,
ryðst röðull fram
yfir Ránar sali —
skín mér í hjarta,
skil ek eigi hvaðan,
heilög sól
yfir hvítum beinum.