Gefn - 01.01.1872, Blaðsíða 28

Gefn - 01.01.1872, Blaðsíða 28
30 að því skapi þúngir, sem vér getum ímyndað oss að væn á sólinni. Ef vér ímyndum oss að þar sé menn og manna- verk — sem raunar ekki getur verið, eins og síðar mun sýnt verða — þá hlyti hvert vatnsglas þar að vega heilt lýsipund og maður sjálfur tólf skippund; eða, ef öll hlutföll ætti að vera samkvæm mikilleika sólarinnar, þá yrði menn þar að vera hærri en hæstu turnar og allt þar fram eptir götunum. Öll jarðnesk hlutfoll yrði þar að engu. — Hug- myndirnar um eðli sólarinnar voru lengi bygðar á þeim blettum, sem sjást á henni í gegnum lituðgler; og einkum hefir Herschel hinu eldri lagað þar eptir skoðun sína á þess- um hlut og (ásamt fleirum) þókst finna, að sólin veltist um ás sinn á hérumbil 25 dögum. Blettirnir eru dimmari en sjálfur sólarljóminn, og svo sýnist sem menn sjái í gegn- um ljómandi skýjavegg eða rofinn geislahjúp; sumir þessir blettir eru miklu stærri en allt yfirborð jarðarinnar; stundum ro fnar geislaljóminn, svo margir blettir renna saman og verða að einum; og af öllu þessu réðu menn það, að þessir dökku sólarblettir væri í rauninni sjálfur sólarhnötturinn, dimmur og svartur, en umkríngdur geislandi himinljóma, sem streymdi út við sólarmöndlana á líkan hátt og norðurljós og suðurljós við jarðarásana; menn gerðusér afþessu margar hugmyndir um að sólin væri bygður hnöttur og álitu það jafnvel óhugs- andi að slíkt feiknahvel ekki væri alsett skynsömum verum; sumir héldu þar væri sælustaður; sumir það gagnstæða, og hugsun mannanna tálmaðist ekki af neinni líkamlegri rann- sókn á þessu reikandi flugi, sem heldur ekki var von. Að engar verur með líkamlegu eða mannlegu eðli geti verið á yfirborði sólarinnar, hlýtur hverjum þeirn að vera auðsætt, sem hugsar um þetta með nokkurri eptirtekt. Slíkar verur geta ekki verið án vatnsvökva, og liann getur alls ekki verið þar sem sá hiti er, sem yfirgengur allt sem vér þekkjum á jörðunni. Hvað meira er, sólin er svo heit, að hún getur jafnvel ekki verið bráðin eldvella eða eins og glóandi dropi í geiminum; hiti hennar er svo mikill að hún
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62

x

Gefn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.