Gefn - 01.01.1872, Blaðsíða 56

58
Síðan tóku menn aptur til enna sömu bragða sem fyrr
og fóru í einstökum hópum á »mannaveiðar«, og þetta lykt-
aði loksins þannig, að eptir nokkur ár var ýmist búið að
drepa eyjarbúa, eða þá að ná þeim lifandi, og 1835 voru
þeir allir fluttir yfir á ey nokkra er Flindersey heitir, og
voru einúngis 310 að tölu. J>ar vorubygð handa þeim hús
eða kofar, og enskur maður nokkurr, Kobertson að nafhi.
vildi leitast við að fræða þá og leiða þá tii nokkurrar betri
æfi. En það tókst ekki; þ eir hrundu niður af sjúkdómum og
allskonar eymd, því líklega hefir allur kjarkur verið úr
þeim dreginn í þessu lángvinna eymdarstríði. Leifar þess-
ara manna voru því fluttar þaðan aptur og til Hóbarttúns,
en það kom fyrir ekki. Árið 1866 voru fjórir eptir af
þjóð þessari, þjár konur og einn maður, sem sagt var að
hefði átt að fara til Englands til þess að sýna sig Engla-
drottníngu.
[>annig hefir þessi þjóð liðið undir lok einúngis fyrir
handvömm og klaufaskap, sem leiddi af sér allar þæ.r raunir
sem vér höfum nú talið. Myndir manua þessara sýnast
að lýsa greind og gáfum, andlitin eru regluleg og fremur
stórskorin, með sorgarsvip, en annars miklu greindarlegri og
viðkunnanlegri en andlit Índíana eða Nogra, og það er því
enginn efi á, að Englendíngar hafa þar eyðilagt þjóð sem
munði hafa getað tekið merkilegan þátt í lífi manna, ef liún
hefdi náð að lifa og mannast.