Gefn - 01.01.1872, Blaðsíða 55

Gefn - 01.01.1872, Blaðsíða 55
57 þeir hvorki gátu né gerðu það rneð öðru móti en þvi að drepa eyjarskeggja. Margar raunasögur eru um þetta efni; hér er eintil dæmis: Eitthvert sinn varðvartvið hóp eyjar- skeggja, það voru menn, konur og börn, sem voru að verma sig við eld í skógi. Strax þóttust nýlendumenn þurfa að reka þá burtu, svo þeir væri þar ekki í nágrenninu, og nú læddust þeir inn í skóginn. En þegar þeir voru komnir all- nærri eyjarskeggjum, þá geltu hundar þeirra, svo allt fólkið þusti á fætur, en hrundi niður í sama augnabliki, því skotin dundu á þeim hvaðanæfa; eptir þenna »sigur« fóru enir »siðuðu« að kanna valinn og fundu þar eitt lifandi harn — þeir fleygðu því í eldinn. Eptir því sem tímarnir liðu fram og menn vrktu landið meir, þá fengu eyjarskeggjar líka meira að starfa, þeir gátu spillt miklu meiru: þá hrendu þeir bæi og akra og drápu þá sem þeir náðu eins og fyr. Hermannaflokkar voru opt sendir út um land til þess að reyna til að ná eyjarskeggjum, en það tókst mjög sjaldan, og þar að auki var dátunum ekki mikið um slíkar ferðir. Loksins réði stjórnin það af árið 1830, að reyna til að ná öllum eyjarskeggjum á sitt vald í senn, til þess að binda enda á þennan sífeldlega ófrið. Liðið var látið fara í fylkíngum þvert yfir eyna, en millibil voru samt á milli fylkínganna, og áttu því ríðandi hermenn að hleypa þar á milli til og frá, svo enginn kæmist undan. þessi herbúnaður var framinn með mikilli alvöru og stórmenn- sku, gulllagðir riddarar þeystu á harða flugi frá einum stað til annars og það var ekki annað að sjá en fremja ætti eitt- hvert ógurlegt stórvirki. fiannig leið nokkurr tími, og hlöðiu, sem allstaðar eru eins og óþefurinn, höfðu stóreflis hersögur að færa um grimdar bardaga og skelfileg mann- dráp og mannfall af hvorutveggjum. En það fór svo fjarri að nokkur hæfa væri í þessu, að ekki varð vart við nokkurn einn einasta svartan mann — stundum voru þeir að skjóta á eikarstofna, og svo gáfust þeir upp um síðir, þegar eng- inn fannst.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62

x

Gefn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.