Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1918, Blaðsíða 12

12
ok Þórsteinn riðu (eða ríða, svo sem sum handritin hafa það; til-
gáta útg., að lesa beri »skyldu ríðac, er ekki nauðsynleg) á þing
dróttinsdaginn, ok þeir fimm samanc. — Vorþing virðist venjulega
hafa byrjað á laugardagskvöldi, þingheyjendur þá komið saman,
hver úr sinni för, skammri eða langri, og einn af goðunum helgað
þingið sama kvöld1. Að þeir Þorkell komu drottinsdaginn, bendir
til þess, sem og er eðlilegast að ætla, að þeir hafi reynt að stilla
svo til, að sem flestir væru komnir til þings á undan þeim, megin-
flokkur þeirra farið síðasta áfangann um nóttina og Þorkell þá náð
að hafa tal af þeim og gefa þeim eftirfylgjandi bendingu, en gætt
þess jafnframt að koma í tæka tíð, til þess að láta lýrit koma fyrir
sökina eða stefna dóminum til rofs. — »Þórkell bað menn sína
skynja, ef hann þyrfti liðs við; kvaðz hann þá mundu ganga á
hól þann, er var á milli þings ok þeira, — ok mun ek þá hafa í
hendi handöxi mína ena reknu og veifa henni yfir höfuð mér«.
Síðan ríða þeir á þingit til búðar Ofeigs Járngerðarsonar, fimm
saman; hann bauð þeim þar búðarvist« — Fleira er ekki sagt í
sögunni um þetta ferðalag Þorkels og liðsflokks hans til þessa þings,
og er þessu máli óviðkomandi að ræða hjer frekar um það, er fram
fór á þinginu, sbr. 11. kap.
Eins og bent hefir verið til, virðist frásögnin um tilsögnina til
vegar, og þá þar með væntanlega hin hugsaða leið, ekki alls kostar
eðlileg, en þó ekki á þann hátt, að það komi beinlínis því við,
hvort flokkurinn fer á þingstöð í Fnjóskadal eða á Vaðlaþing.
Virðist því ekki verða dregin sú ályktun af frásögninni, að flokkur-
inn hafi ekki farið á Vaðlaþing, svo sem sagan annars gefur í skyn
á þann hátt, sem áður var tekið fram. Miklu fremur mætti máske
líta 8vo á, að frásögnin ein um ferðalagið sje ekki fyllilega ljós til
að taka af allan vafa um, á hvaða þing flokkurinn fer, en þess er
ekki að vænta, að söguritarinn útmáli það frekar en hann gerir,
úr því hann er búinn að taka það fram, sem jafnvel var óþarft
eins og á stóð, að málið var búið til Vaðlaþings. Þar sem frásögnin
um ferðalagið um óbygðirnar er ekki alls kostar eðlileg, hefði legið
nær að ætla, að hún væri því fremur rengjandi, einnig viðvíkjandi
förinni um bygðina, ef hún þætti ekki koma heim við orð sögunnar
að öðru leyti og þær kringumstæður, sem glögt má sjá að verið
hafa fyrir hendi. En hjer virðist alls ekki þurfa að rengja frá-
er Vaðlaþing i fyrirsögn kapítnla i þessari sömn sögn (skr. útg. XIV. kap , aths.
neðanm. við 67. 1.) nefnt Akreyrarþing.
J) Sbr, orðareg, aftanvið Skálh.b. (útg. Vilh. Finsen), bls 689.