Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1918, Blaðsíða 14

TJm eina tegund innskota
í goðakvæðunum fornu.
1 Eddukvæðunum eru sýnilega mörg og margs konar innskot,
smá og stór, einstök (smá)orð, heilar Ijóðlínur, vísuhelmingar, heilar
vísur, jafvel vísnaflokkar og kvæðabrot. Margt af þessu er fljót-
sjeð og orðið nú viðurkent af flestum, er við þessi fornu fræði fást;
margt er vafasamt, einn álítur það innskot, sem annar álítur frum-
legt og eiga heima þar sem það er; sumt kann að vera dulið enn.
— Menn eru engan veginn búnir að ljúka af rannsóknum þessara
fornkvæða og mun enn verða deilt um mörg merkileg atriði í þeim.
Þó hafa nú margir skarpsýnir vísindamenn, þaullærðir í öllum þeim
fornu fræðum, sem hjer að lúta, fengist við þessar rannsóknir. En
hjer er ura svo auðugan og fjölskrúðugan garð að gresja, að eng-
um kunnugum þykir það neinni furðu gegna, þótt ekki hafi enn
orðið lagður fullnaðarúrskurður á hvert atriði. — Það er annars
illa farið, hve fáir íslendingar hafá gjörst til þess á síðari áratugum, að
fást við þessar rannsóknir, að því er kunnugt er. Aðalmaðurinn af
oss er, í þeirri grein, sem flestum öðrum hinna forn-íslenzku fræða,
Finnur próf. Jónsson. — Um rannsóknir Björns próf. Olsens vita
menn fátt enn, nema þeir er hlýddu á háskólafyrirlestra hans. —
Það eru nú liðin 25 ár síðan Finnur Jónsson gaf út 1. b. bókmenta-
sögu sinnar, hinnar miklu, og 30 ár síðan hann gaf fyrst út Eddu-
kvæðin (Eddalieder, Halle a. S. 1888—90). — Síðan hefir hann vit-
anlega haldið rannsóknum sínum stöðugt áfram og birt nokkrar rit-
gerðir í þessari grein. — Á bls. 110—13 í 1. b. bókm.s. (Den oldn.
og oldisl. litteraturs historie, 1. b., Kh. .1894) ræðir hann stuttlega
um innskot yfirleitt í Eddukvæðum, en síðan gerir hann glöggvari
grein fyrir skoðun sinni um innskot í hverju kvæði fyrir sig, og í
nefndri útgáfu af Eddukvæðunum ljet hann skýrt í ljós álit sitt svo
að segja á hverju orði. — Ef til vill kunna skoðanir hans að hafa