Norðurljósið - 01.01.1978, Page 32

32
NORÐURLJÓSIÐ
var upp undir handarjaðri konu, sem hóf þá fræði-
stefnu og þar með trú, sem guðspeki er nefnd. Ind-
verjar trúa kenningunni um endurholdgun, að
minnsta kosti margir. Eða þá að andi, sál, framliðins
manns geti tekið sér bústað í líkama manns aftur.
Nú var tekið að kenna vestrænum heimi, að Kristur
ætti að opinberast aftur í indverjanum Krishnamurti.
Fór prestur nokkur íslenskur til að vera viðstaddur. En
eitthvað fór þetta úr reipunum. Kristur kom ekki aftur
til að taka sér bústað í líkama Indverjans. Hann fór
síðar að kenna, og ræður hans voru gefnar út. í einni
þeirra komst hann svo að orði, að maðurinn væri neisti,
sem flygi upp úr bálinu, en félli síðan niður í það aftur.
Þetta er heiðin hugsun, ekki samkvæm opinberun
Guðs. Guð gefur okkur lífið. Þá myndast sjálfstæð
persóna, maður, sem aldrei verður að engu, þótt líkam-
inn verði að mold.
Þetta er tign mannsins.
Vinur Jobs, Bildad frá Súa, lítur svipað á málið, að
Guð sé að refsa Job fyrir misgjörðir hans.
Þá hugsun getur Job ekki þolað. Hann er alveg sann-
færður um réttlæti sitt. Hins vegar spyr hann: „Hvern'g
ætti hreinn að koma af óhreinum?" (14.4.) Hann
svarar sér sjálfur: „Ekki einn.“
Job lítur á ríki náttúrunnar. Tré má höggva niður.
En rætur þess verða kyrrar í moldinni. Við ilminn
af vatninu brumar það. „En deyi maðurinn, þá liggur
hann flatur, og gefi manneskjan upp andann, hvar er
hún þá?“....„Þar til himnarnir farast, rumska þeir
ekki (dánir menn) og eru ekki vaktir af svefninum.”
14.10.-12.V.
Drottinn Jesús svaraði spumingunni, hvar manneskj-
an væri, gefi hún upp andann. Svarið er í sögunni af
ríka manninum og Lasarusi. (Lúk.l6.19.-31.) Þeir
voru í dánarhe:mi, í helju.
En Job átti enn eftir spurningu: Þegar maðurinn
deyr, lifnar hann þá aftur?“ (14.14.)
Þessari spumingu Jobs svaraði Kristur með upprisu
sinni. Raunverulega var henni svarað, þegar hann gaf
upp andann á krossinum. Þá skalf jörðin og björgin
klofnuðu og margir líkamir sofnaðra, helgra manna
risu upp. (Matt.27.50.-53.) Var Job á meðal þeirra?
Hann var maður „réttlátur og ráðvandur, guðhrædd-
ur og grandvar.” Tók þá ekki Kristur hann með sér
ásamt mörgum öðrum, er hann steig upp til hæða?
(Eefes.4.8.)
Loksins kom sá tími, að Drottinn fór að svara Job.
Spyr hann þá Job margra spurninga. Hin fyrsta er
þessi:
„Hver er sá, er myrkvar ráðsályktun Guðs með
óskynsamlegum orðum?“ Þar á eftir komu þrjátíu og
níu aðrar spumingar. Sumum þeirra geta vísinda-
menn nútímans svarað. Sumum er ósvarað enn.
Seinast bend:r Drottinn Job á tvö dýr, sem hann
hefur skapað. Hið fvrra er nykurinn, vatnahestur
venjulegast nefndur. Á dögum Jobs áttu vatnahestar
heima í Jórdan. I núverandi þýðingu er hún ekki nefnd
nafni sínu, heldur kölluð áin. En Jórdan stendur þar
í enskum þýðingum. Biblíuorðabók sýnir, að Jórdan
hefur staðið í textanum. Hvers vegna hefur þessu
verið breytt?
Fyrir tæpum hundrað ámm var gamla testamentið
mjög gagnrýnt. Jobsbók var talin samin á dögum
Salómós eða seinna. En þá hafa engir vatnahestar
verið lengur í Jórdan. Hins vegar vom þeir og eru í
Níl og fleiri stórám. Þannig fer mannleg viska oft
að ráði sínu, þegar hún telur sig vita betur en biblí-
una.
Ljónið er nefnt konungur dýranna. En Guð hefuT
heilan kafla í bók Jobs um krókódílinn og segir, að
hann er konungur yfir öllum drembnum dýrum. Um
krókódíllinn segir Drottmn: „Enginn er svo fífldjarf-
ur, að hann þori að egna hann — og hver er þá sá,
er þorir að ganga fram fyrir mitt auglit?
Við þeirri spurningu var ekkert svar til á dögum
Jobs. En Guði sé lof! Nú er t'l svar við þessari spurn-
ingu Drottins. í Hebreabréfinu 10. kafla 19.-22. grein
lesum við á þessa leið: „Er vér nú bræður, megum fyrir
Jesú blóð með djörfung ganga inn í hið heilaga, þangað
sem hann vígði oss veginn, nýjan veg og lifandi inn
í gegnum fortjaldið, það er að segja hans eigin líkama,
og er vér höfum mikinn prest yfir húsi Guðs, þá látum
oss ganga fram fyrir Guð með einlægum hjörtum, í
öruggu trúartrausti.“
Þetta er svarið. Blóð Jesú, úthellt á krossinum á
Golgata, gefur oss djörfung. Það hreinsar oss af allri
synd, segir í 1. bréfi Jóhannesar 1. kafla 7. grein.
Ættemi, staða, gáfur, menntun, þjóðemi gagna mér
eða þér elcki neitt, heldur þetta: „Jesús dó fyrir þig
og mig.“
Þessi hugsun Jeggur í duftið stærilæti mannsins.
Vera má, að tilgangurinn með ritun Jobsbókar hafi
einmitt verið sá, að mennirnir skyldu sjá, að þeir eru
ekki nógu hreinir, góð:r og réttlátir til að geta gengið
fram fyrir auglit Guðs og dvalið hjá honum. Syndin eða
sjálfsánægjan yfir eigin réttlæti opna engum hlið
himinsins he’dur trúin á Jesúm og traustið á verðleika
hans, fyrirgefningu og hreinsun syndanna fyrir Jesú
blóð.
S. G. J.
ÚR ANDLEGUM LJÖÐUM.
öll dýrð og tign þér, Drottinn, veitist,
þú, dýrðar Faðir hár,
þú lifir einn og aldrei breytist
um alda þúsund ár.
Þú öllu líf og anda gefur
og eins og blæju himna saman vefur.
þótt eilífð hverfi í alda sjá,
þú enn ert morgni tímans á.
S. G. J.