Norðurljósið - 01.01.1978, Blaðsíða 40

40
NORÐURLJÓSIÐ
Jakob var maður, sem þekkti af eigin raun dag neyð-
arinnar, þegar hann átti að mæta sviknum bróður sín-
um, Esaú. En Jakob bað, og Drottinn bænheyrði hami
á neyðar degi.
3. vers: Hann sendi þér hjálp frá helgidóminum,
styðji þig frá Zíon.“ Sálmur þessi er orktur eftir það,
að örkin var komin í tjaldbúðina, sem Davíð lét reisa
henni,
Á degi neyðar og erfiðleika gátu menn fært Drottni
fórnir. Davíð yrkir þetta andlega Ijóð til að uppörva þá,
sem eiga í ýmsum erfiðleikum.
4. vers: „Hann minnist allra fómargjafa þinna og
taki brennifóm þína gilda.“ Hér leggur Davíð áherslu
á fómargjafir og brennifórn sem grundvöll bænheyrslu.
Á þessum gundvelli verður syndugur maður að nálg-
ast Guð, að fórn hefur verið færð, einhver hefur gefið
líf sitt fyrir hann. Við vitum nú, að allar þessar fórnir,
sem færðar voru á dögum sáttmálans við ísrael, voru
aðeins táknmyndir einar af fórninni miklu, sem Drott-
inn Jesús mundi síðar færa fyrir syndir mannanna.
Fórnin hans er fullgilda fórnin, sem nægir stærsta
syndara.
5. vers: „Hann veiti þér það, sem hjarta þitt þráir,
og veitti framgang öllum áformum þínum.“ Manns-
hjartað getur þráð marga hluti, margs konar jarðneslc
gæði. „Mörg eru áformin í mannshjartanu, en ráðs-
ályktun Drottins stendur," segir orð hans líka.
Það er gott, að þessu er þannig farið, að „ráðsálykt-
un Drottins stendur.“ Við breytumst svo mjög oft,
mennirnir. Þar með breytast óskir okkar og langanir.
En „ráðsályktun Drottins stendur," það, sem hann vill
láta fram við okkur koma.
6. vers: „Ö, að vér mættum fagna yfir sigri þínum
og veifa fánanum í nafni Guðs vors. Drottinn uppfylli
allar óskir þínar.“
Efni sálmsins snýst nú meir og meir að baráttu
þess, sem hann er orktur um. Ekki er sagt, hver þar
átti í hlut. Ef til vill hefur það verið Davíð sjálfur, sem
með sálmi þessum vildi leggja þjóð sinni bænarorð
í munn, að hún bæði fyrir honum við guðsþjónustumar
á 7.íon.
7. vers. Fyrirbænir styrkja Davíð. „Nú veit ég, að
Drottinn veitir hjálp sínum smurða, svarar honum frá
sínum helga himni, í máttarverkum kemur fulltingi
hægri handar hans fram.“ Davíð fékk oft að sjá full-
tingi máttar Guðs, þegar hann barðist við óvini sína.
Það ætti einnig að vera reynsla guðsbarna, þegar þau
leita hjálpar Guðs í alls konar baráttu og erfiðleikum,
sem geta mætt þeim.
Það skiptir miklu, hvemig erfiðleikum er mætt.
Berjast má við þá í eigin krafti. Leita má hjálpar
manna til að létta þá eða sigra. En þeir geta líka orðið
verkfærið, sem Guð notar þeim til blessunar, sem verða
fyrir þeim, ef þeir vegna vandræða sinna leita Guðs.
8. vers. „Hinir síæra sig af vögnum sínum og hest-
um, en vér af nafni Drottins, Guðs vora.“ Ekki vantaði
það, nóga hafði Faraó vagnana og hestana, þegar
Egiftar eltu ísraelsmenn, er þeir voru famir burt frá
þeirri ánauð, sem hafði þjakað þá. En lítið gagn varð
Egiftum að þeim, þegar Drottinn lét hafið Rauða falla
yfir þá. Sá Drottinn, sem klauf hafið, klýfur margt
erfiðleikahafið enn í dag, þegar til hans er hrópað,
honum treyst.
9. vers: „Þeir fá knésig og falla, en vér rísum og
stöndum uppréttir.11 Oft hafði þetta gerst í sögu ísraels
fyrir daga Davíðs og svo á hans dögum. Óvígir her-
skarar höfðu farið á móti þeim. En er ísraelsmenn
auðmýktu sig fyrir Drottni og leituðu hans af öllu
hjarta, þá sýndi hann náð sína, mislainn og mátt og
bjargaði þeim. Þetta hefur fólk Guðs hér á jörðu oft
fengið að reyna síðan. Þá vex þekking á Guði og hann
verður dýrmætari en áður, samfélagið innilegra, því
að „Guð agar þann, sem hann elskar.“
10. vers. „Drottinn! hjálpa konunginum og bænheyr
oss, er vér hrópum." Þessi orð minna á það, hvað sann
kristnum mönnum nú á dögum er boðið að gjöra. Þeim
er boðið að biðja fyrir þeim, sem hátt eru settir, „til
þess að vér fáum lifað friðsamlegu og rólegu lífi í allri
guðhræðslu og siðprýði.“ (lTím.2.1.-4.) Lesið þessar
greinir.
22. sálmurinn.
1. grein: Til helgisöngs. Sálmurinn er ætlaður til
notkunar við guðsþjónustur ísraels.
Lag Hind morgunroðans. í bók þeirri, sem ég styðst
við, er ég rita þessar greinar um sálmana, segir, að
heiti þetta sé eitt af ráðgátunum, sem Davíð virðist hafa
hafa haft unun af að setja sem fyrirsagnir við sálma
sína. En bent er á, að hindin er dýr, sem er elt með
hundum og veitt. Hún þelckir bæði hræðslu og angist
eins og Davíð sjálfur þekkti af eigin raun.
2. grein: „Guð minn! hví hefur þú yfirgefið mig?
Langt burt frá hjálp minni eru kveinstafir mínir."
Spurninguna hrópaði Drottinn Jesús, er hann hékk á
krossinum á Golgata.
Hér er ákall, sem ekki fær svar. Hvers vegna? Guð er
fjarlægur honum, sem hrópar. Orðið kveinstafir merkir
öskur, en líka „Vein, skerandi óp.“ segir ísl. orðabók.
3. grein: „Guð minn!“ hrópa ég um daga, en þú
svarar ekki, og um nætur, en ég finn enga fró.“ Þetta
lýsir vafalaust reynslu Davíðs sjálfs. En þetta var líka
reynsla Drottins Jesú, er hann hékk á krossinum á
Golgata. Hann hélck þar í myrkri í þrjár stundir. (Matt.
27.46. í ritningunni segir: „Myrkur mun ofsækja óvini
hans.“ Syndarar eru í uppreisn á móti Guði, uns þeir
sættast við hann. Þess vegna hlýtur hann að líta á
þá sem óvini sína og hegna þeim með myrkri, jafnvel
þótt hann elski þá.
4. grein: „Og samt ert þú hinn Heilagi, sá sem
situr uppi yfir lofsöngvum ísraels. Guð er efni þeirra.
Orð þeirra er innblásið af Guði. Þau eru ekki hugar-
órar draumsjónamanna, skálda.
5. grein: „Þér treystu feður vorir, treystu þér —
og þú hjálpaðir þeim.“ Hver, sem vill lesa gamla testa-