Norðurljósið - 01.01.1978, Blaðsíða 52

52
NORÐURLJÓSIÐ
í myrkrinu, sem hún var í, gaf hún sig að íhugun.
Hugskotssjónir hennar höfðu opnast. Hún sá margt,
bæði í nútíð og fortíð, miklu skýrar. Líka var hún
orðin góð vinkona frú Biggs og hlustaði með síauknum
áhuga, er hún ræddi við hana eða söng. Hún hlustaði
líka á sálma þá og viðlög sem hún söng. Frú Biggs
var glaðlynd kona og bjartsýn á lífið. Einkennilegur
unaðsblær var yfir veikri rödd hennar, sem flutti með
sér huggun handa ungu stúlkunni, sem lokuð var inni
í myrkri sínu. Þetta komst inn í hjartadjúp hennar
Jennifer.
„Það var dásamlegt, hvernig ég lærði að þekkja
Drottin, Jana,“ sagði frú Biggs. „Vinur minn einn fór
með mig til að hlusta á Jón Williams. Aðallega fór
ég vegna þess, að hann var frá Wales eins og móðir
mín heitin. Ég mátti kallast alveg blind og hafði
verið það í nokkur ár. Elcki gat ég séð hr. Williams,
en ég gat heyrt til hans. Það, sem hann sagði, komst
alveg inn í mig. Ég var leidd fram til að hitta hann,
er var mér mjög góður. Hann gerði meir en leiða mig
til Drottins. Har.n ta'aði við lækni, sem var vinur hans
og fékk hann til að líta á augun mín. Guði sé lof fyrir
alla hans gæsku. Þeir gerðu alveg dásamlega hluti fyrir
mig, svo að nú get ég séð. En ég sá með sál minni fyrst
áður en Drottinn gaf mér aftur sjón augna minna.“
Nú fór hún að syngja einn af sálmunum, sem hún
elskaði:
Sem hádegissólskin kom Herrans dýrð inn,
því heimsins ljós, það er Jesús.
Kom þú til ljóssins, er lýsa mun þér,
ljóssins, er dagsbirta reynst hefur mér.
Blind var ég áður, nú sála mín sér:
Hið sanna Ijós heimsins er Jesús.
Frú Biggs reyndi ekki að koma Jennifer (Jönu, eins
og hún þekkti hana) til að taka nokkra ákvörðun sjálf.
Hún lét einfaldan vitnisburð sinn nægja. Innra með
sér bað hún, að Drottinn vildi sjálfur framkvæma náð-
arverk sitt í hjarta stúlkunnar og vinna hana sjálfur
sér til handa.
„Hæ, Jana!“ hrópaði frú Biggs. „Ég get séð með aug-
um mínum, og ég get séð með sálinni! Ó, að allir, sem
eru hér í sjúkrahúsinu, fengju augu sín opnuð eins og
ég mín. Svo söng hún aftur með sjálfri sér:
Kom þú til ljóssins, er lýsa mun þér,
Ijóssins, er dagsbirta reynst hefur mér.
Blind var ég áður, nú sála mín sér
hið sanna ljós heimsins er Jesús.“
Orðin og lagið festust í minni Jennifer. Hún varð
þess vör, að hún var að endurtaka með sjálfri sér:
„Blind var ég áður, nú sála mín sér
hið sanna ljós heimsins er Jesús.“
Einkennilegur verkur kom í hjarta hennar, því að
hún vissi, að ennþá þekkti hún ekki fulla merkingu
þessara orða. Ekki eins og frú Biggs. En hún fann, að
hún var farin að þreifa eftir henni.
Loksins kom laugardagur. Þá var búist við, að Jón
kæmi aftur. Frú Biggs var full eftirvæntingar, og Jenni-
fer sjálf smitaðist af henni. Hún vissi, að hún beið
með eftirvæntingu þess, að heyra fótatak hans. Hún
þráði að heyra róminn, sem hún mundi svo vel. Hún
óttaðist þó, að sá tími kæmi, að ekki yrði umflúið, að
hann þekkti hana. Þeirri hugsun ýtti hún frá sér
og var ánægð að vita, að hann yrði nálægur.
Hann kom. Hann gekk fyrst að rekkju frú Biggs.
Spenntum taugum Jennifer fannst, að hann væri alltof
lengi hjá henni. Þá flutti hann sig á rúmið hennar.
Aftur fann hún, að sterka, hlýja höndin var lögð á
hennar hönd, og hann spurði: „Jæja, hvemig líður
yður nú? Ég heyri, að bráðum verði þessar umbúðir
teknar af yður.“
Jennifer muldraði, að þetta væri svo í raun og veru.
Hún reyndi að dylja málróm sinn með því að breyta
honum í hvísl. Það var hann, sem varð að halda uppi
samtalinu. En nú sagði hann:
„Frú Biggs segir mér, að hún finnur, að þér séuð
nú í raun og veru að leita Drottins. Munduð þér ekki
vilja biðja hann að koma alveg inn í hjarta yðar?“
„Ég — ég veit það ekki. Ég hugsaði aldrei um þessa
hluti áður.“
„Áður,“ endurtók hann og greip, orðið. „Nei, ekki
fyrr en þér urðuð fyrir slysinu og þurftuð að fara í
sjúkrahús. Ef til vill var þetta aðferð Guðs til að leiða
yður til sín, að senda yður í sjúkrahús, láta yður vera
í næsta rúmi við frú Biggs, sem hann hefur notað sem
sendiboða sinn til að tala við yður um sjálfan sig. Er
þetta ekki þannig?“
Jennifer kinkaði kolli ofurlítið til samþykkis. Hún
fann, að innra með henni var eitthvað að brotna niður.
Hún vissi nú, að það, sem hjarta hennar þráði sárast,
var ekki Jón Williams, heldur frelsari Jóns Williams.
„Ég ætla að biðja fyrir yður,“ mælti hann með festu.
„Ég ætla að biðja, að Kristur komi alveg inn í hjarta
yðar, einmitt núna. . . . “
Með einföldum, brennandi orðum bað hann Guð
að frelsa sál hennar.... Hún fann, að eitthvað streymdi
inn í sig sem dásamleg gleði, ólýsanlegur friður, til-
finning um frelsi og lausn. Hún vissi, að á því andar-
taki hafði hún fundið eitthvað, sem hún hafði ekki
átt áður.
Jón Williams breytti viturlega. Hann lengdi ekki
samtalið. Hann lét Jennifer eina með hugsanir sínar og
með frú Biggs. Hann kvaddi og fór. Það var litlu
síðar, að Jennifer játaði fyrir frú Biggs nýfundna trú
sína.
7. kaflíi
Brottför úr sjúkrahúsinu.
Jón Williams hafði skrifað frú Biggs, að hann von-
aðist til að geta komið einu sinni enn til hennar áður
en hann færi úr héraðinu. Hjartað í Jennifer sleppti
slagi, er hún heyrði þetta, því að sérfræðingurinn