Norðurljósið - 01.01.1978, Qupperneq 75

NORÐURLJÓSIÐ
75
4. Áreiðanleiki upprisu votta Krists.
Þeir, sem neita upprisu Krists, vilja ekki sleppa van-
trú sinni, þótt leiddir séu fram svo margir vottar. Áreið-
anleika upprisu-vottanna er því neitað. Voru þeir alveg
áreiðanlegir eða ekki? Hvaða mótbárur eru bomar
fram. Þessar eru helstar:
1. Þetta var ímyndun ein.
„Eitt sinn, er hann sat að borði með þeim, bauð hann
þeim að fara ekki burt úr Jerúsalem." Post. 1.2.
„Vér erum vottar alls þess, er hann gjörði ....
Hann deyddu þeir jafnwel, með því að festa hann á
tré. — Þann hinn sama uppvakti Guð á þriðja degi
og lét hann birtast, ekki öllum lýðnum, heldur vottun-
um, sem áður voru af Guði kjörnir, oss, sem átum
og drukkum með honum eftir að hann var risinn upp
frá dauðum.“ Post. 10.39,—43.
Þegar gestur kemur á heimili fólks, sem ber fyrir
hann mat og drykk, er það þá ímyndun þess, að hann
etur og drekkur með fólkinu? Það er fjarstæða.
2. „Þetta getur hafa verið missýning.“ Sýnt hefur
verið fram á, að fimm hundruð og fjórtán karlmenn að
minnsta kosti sáu Krist upprisinn. Getur verið, að
514 mönnum missýnist öllum við ýmiss ólík tæki-
færi? Slíkt er með öllu útilokað.
3. Voru þetta vísvitandi blekkingar postulanna?
Postularnir áttu þá andstæðinga, sem voru svæsnir
mótstöðumenn. Staðhæfinguna, að Kristur væri upp-
risinn, hefðu þeir tafarlaust hrakið, ef þeir hefðu get-
að það. En varðmennirnir höfðu sagt þeim, hvað
hafði gerst. Þeim var gefið fé til að ljúga því, að lík-
inu hefði verið stolið, meðan þeir sváfu. (Matt. 28.
11. —15.) Menn, sem vitna um það, sem gerist, meðan
þeir sofa, munu talin gagnslaus gagnvitni gegn læri-
sveinum Krists.
Þetta voru ekki blekkingar, sem postularnir boð-
uðu. Vitnisburðurinn kostaði of mikið til þess. Þeir
voru handteknir og húðstrýktir fyrir vitnisburð sinn.
(Postulasagan 5.17.—41.).
Postulinn Páll ritar um sig og hina postulana á
þessa leið:
„I öllu mælum vér fram með sjálfum oss eins og
þjónar Guðs með miklu þolgæði í þrengingum, í nauð-
um, í angist, undir höggum, í fangelsi, í upphlaupum,
í erfiði, í vökum. í föstum.“ (2. Kor. 6.3.—5.)
Þeir, sem vilja halda því fram, að grundvöllurinn að
kristindóminum séu blekkingar, verða að svara tveimur
spumingum:
(A) Sé grundvöllur hans blekkingar, hvaðan koma
bonum þá háleitar hugsjónir hans, strangar kröfur um
heiðarleik og réttlæti?
(B) Hvaðan kemur honum það afl, sem umskapar
manninn, gerir lygara sannsögla og rangláta menn rétt-
láta í breytni sinni. skækiuna skírlífa og ólæknandi of-
drykkiumann að bindindismanni, sem missir alla löng-
un í áfengi?
4. Var ekki upprisa Krists eingöngu á andlega svið-
inu?
Þessari spurningu verður að neita. Hefði hann birst
sem andi, þá hefði líkið verið í gröfinni. En gröfin var
tóm, eins og áður hefur verið sýnt fram á.
Við minnumst þess, að lærisveinarnir hugðu fyrst,
að þeir sæu anda, er þer sáu hann. En hann sannfærði
þá um hið gagnstæða. Má lesa um það í Lúk. 24.36,—
43., sem áður hefur verið vitnað til. Hann sannfærði
þá um líkamlega upprisu með því að láta þá þreifa á
sér, sýndi þeim sáramerkin, át og drakk með þeim.
Þegar ég var unglingur, líklega nálægt tvítugu, greip
ég niður í bók, sem ræddi meðal annarra efna upprisu
Krists. Bókarkaflinn, sem ég hafði lesið, var algjört
niðurrif á kenningunni um áreiðanleika biblíunnar.
Mér datt þá í hug að sjá, hvað höfundurinn segði um
upprisu Krists. Hann tilfærði kaflann úr guðspjalli
Lúkasar, sem ég hef vitnað til hér að framan. Síðan
segir hann, eftir því sem ég man best: „Engum, sem
les þetta, getur blandast hugur um, að hér sé um lík-
amlega veru að ræða. En hvemig á að skýra þetta?
Þeir, sem vilja skýra upprisuna á náttúrlegan hátt, telja,
að Kristur hafi liðið í dá á krossinum, en raknað vSð í
gröfinni. En hinir trúa á kraftaverkið, og verður hver
að trúa því, sem honum sýnist.“
Ég var nógu kunnugur frásögninni af dauða Krists
til að vita, að útilokað var, að hann hafði verið í dái,
þegar hann var grafinn. Þess vegna hlaut hann að
hafa risið upp. En þá hlutu líka öll önnur kraftaverk,
sem biblían segir frá, að hafa átt sér stað, því að upp-
risa Krists var mest þeirra allra.
Bókina lét ég aftur í hilluna, þar sem hún hafði
verið, náði í hestinn minn og reið af stað rólegur
heim.
Upprisa Krists var ekki á andlega sviðinu. Líkami
hans var reistur upp frá dauðiun.
5. Táldró Jesús Kristur lærisveina sína?
Þeir, sem halda því fram, að upprisa Jesú Krists hafi
ekki verið líkamleg, heldur hafi hann verið líkamalaus
andi, gera sér ekki ljóst, hvað þeir bera Drottni vorum
Jesú Kristi á brýn. Sá Jesús, er hafði sagt: „Hver yðar
getur sannað á mig synd?“ hann verður sekur um ó-
sannsögli og blekkingar, ef hann birtist sem líkamalaus
andi, en sannfærði sína lærisveina um hið gagnstæða.
Hann hafði þá við dauðann breytst í táldræga, spillta
veru. Þá hefði hann látið lærisveina sína fara út um
heiminn til að blekkja og táldraga aðra. Hann hefði
þar með orðið orsök þess, að allir þeir glötuðust, sem
festa trú sína og traust á honum. Páll postuli ritar á
þessa leið:
..Ef Kristur er ekki upprisinn, er trú yðar fánýt, þér
eruð ennþá í svndum yðar, og jafnframt einnig þeir
q'ataðir, sem sofnaðir eru í trú á Krist .... En nú er
Kristur UDprisinn frá dauðum." (1. Kor. 15.17.-18.).
Þar sem sjónarvottar sannfærðust um það, að hann
reis upp í líkama sínum, bá er oss nútímamönnum með
engu móti kleift að hrekja vitnisburð þeirra eða af-
sanna hann.