Norðurljósið - 01.01.1980, Blaðsíða 13

NORÐURLJÓSIÐ
13
gömlu, dauðu laufunum. Það, sem stormarnir gátu
ekki gert, það gerir lífið nýja.
Hvað þetta samsvarar þjóðfélagi nútímans. Öldruð-
um mönnum, sem lengi hafa þjónað því með trú-
mennsku, er nú ýtt úr vegi. Stöður sínar missa þeir,
af því að ungir menn og kjarkmiklir koma fram og
sækjast eftir metorðum. Þannig verða laufin að víkja,
visna, deyja og eyðast.
Er börnin fara út og safna laufblöðum, láta þau
mörg þeirra eiga sig. I þeim er ekkert, sem dregur
bömin að sér, hvorki fegurð eða gildi. En sumum
safna þau, setja þau í minnisbækur, sýna þau þeim,
sem kenna þeim grasafræði. Þau láta blöðin í minnis-
bækur sínar og geyma þau. En þau láta hin eiga sig,
sem ekki laða þau að sér. Þannig er líka sumt fólk. Það
virðist aðeins lifa fyrir sjálft sig. Það kærir sig ekkert
um kristilegar dyggðir, sem fegrað geta það um ævina
og gert það sérlega yndislegt á hinstu ævidögum.
Evu reyndust fíkjuviðarblöðin gagnslaus skrúði.
Þau visnuðu og skorpnuðu og skildu hana eftir nakta
fyrir augliti Guðs, er hún hafði móðgað. Þannig er
það enn í dag. Nafnkristnilaufblöðin skýla ekki sálu
mannsins. Hinn lifandi Drottinn sér hana eins og
hún er.
7. KAFLI
Hárskurður og hvílurúm.
Hverjum gæti dottið í hug: að leita til sjálfrar biblí-
unnar til að fræðast um hárskurð og rúmstæði? Mínir
elskanlegir! Þið getið farið til biblíunnar og fræðst þar
um margt, sem áhuga ykkar vekur, en dettur ekki í
hug, að slíkt finnist þar. Hinn lifandi Drottinn tók sér
tíma og gerði sér það ómak: að láta segja frá þessu þar,
svona smávægilegu. Við getum verið viss um, að þarna
er eitthvað, sem við getum lært af og hjörtum okkar
verið gagnlegt.
í 5. bók Móse, 3. kafla og 11. grein eru stuttorð
eftirmæli mikils konungs. Frásagan snýst þó um ann-
að meir en konungin. Hún lýsir rúminu, sem hann
svaf í. Hvernig mundi þér líka, ef letruð væri á leg-
steininn þinn lýsing á rúminu þínu, en lítið sagt frá
sjálfum þér? Skjátlaðist Drottni, er hann lét skrá þessa
ævisögu? Gerði Móse glappaskot, er hann reit um
rúmið, en ekki risann máttuga, er svaf í því? Engin
mistök áttu sér stað, er skráð var biblían.
Rekkjan sýnir eðlisfar Ógs konungs. Óg var risi. Óg
var eirðarlaus. Hann þurfti lan^t rúm. Óg var þungur.
Hann þarfnaðist sterks rúms. Óg var eirðarlaus. Hann
þurfti breiða rekkju. Óg var annt um sjálfan sig. Hann
lét smíða sérstakt rúm handa sér. Þetta getum við lært
af þessari stuttu sögu. Rekkjan var gerð úr járni til að
vernda Óg fyrir slysum. Hann gætti vel öryggis síns og
velferðar. Hann tryggði sér það, að honum yrði þar
ekkert til skaða.
(Athugasemd þýðanda. I okkar biblíu stendur:
„Rekkja hans var gerð úr stuðlabergi. . . “ Gagnrýn-
endur biblíunnar á 19. öld, héldu, að járn hefði ekki
þekkst á dögum Ógs. Þess vegna var textanum breytt.
Hann mun koma rétt þýddur í útgáfu heilagar ritning-
ar, sem er væntanleg á þessu ári eða næsta.)
í Jesaja 28. 20. lesum við um hvílu, sem er of stutt,
og ábreiðu, sem er of mjó, til þess að maðurinn geti
skýlt sér nógu vel með henni. Þessu er ætlað að sýna,
hve mannleg úrræði eru ónóg til að uppfylla mannleg-
ar óskir, mannlegar þrár.
Guð, er skapaði mannshjartað, er hinn eini, sem
getur fullnægt því. Þú getur skapað þér þægilegt rúm.
Finna muntu þyrna í því áður en lýkur, og tárin þín
væta það.
Umhyggja Drottins gagnvart manni, sem elskar
hina fátæku, er sýnd með þessum orðum í Sálmi 41.3.
grein: „Þegar hann er sjúkur, breytir þú beði hans í
hvílurúm.“ Betri þýðing er þó þetta: „Þú munt slétta
úr öllum hrukkum í rúmi hans, þegar hann er sjúkur.“
Gefur Guð gaum að hrukkum í laki og óþægindun-
um, sem þær geta valdið? Já, þinn ástríki Drottinn
hefur áhuga fyrir öllu, hversu smátt, sem það er, þegar
um er að ræða frið, þægindi og velferð barnsins hans.
Það er alveg augljóst, að Pétur hafði verið alinn vel
upp, annaðhvort af móður sinni eða eiginkonu. I
Postulasögunni 9. kafla 34. grein segir hann við Eneas:
„Statt upp og bú um þig.“ Þessi maður hafði legið
rúmfastur í átta ár. Það mun ekki hafa verið auðvelt að
búa um slíkt rúm. En eitt af þeim merkjum, er sýndu,
að maðurinn væri læknaður í raun og veru, mundi
vera það, að hann sléttaði það, breiddi vel yfir það, svo
að það liti fallega út. Ætlast er til að sannkristið fólk sé
snoturt, hreint og reglusamt. Býrð þú um þig sjálf-
(ur)? Eða lætur þú þreytta og slitna móður þína gjöra
það, er þú hefur farið út?
Absalóm lét skera hár sitt. Ritningin segir oss frá
því. Þetta var engin vanaleg klipping. Hárið var skorið
af honum einu sinni árlega. Absalóm var sonur Davíðs
konungs. í síðari Samúelsbók, 14. kafla, 25. og 26.
grein segir frá því, að í öllum Israel var enginn maður
eins fríður og Absalóm. Hann lét skera hár sitt árlega
einu sinni. Var þá hárið af höfði hans 200 siklar á
þyngd = 1 kg. 362 grömm. (Eftir öðrum reikning á
sikilþyngd: 2 kg. 951 gr.). Drottinn hefur jafnvel gert
sér það ómak að láta rita þyngd hársins, sem skorið var
af honum.
Hefur þú nokkru sinni vigtað hárið, sem klippt var
af þér? Hvers vegna skyldi Guð vilja láta menn alstað-
ar vita þetta? Af því að þessi stutta saga kennir okkur
eitthvað, sem er mikilvægt mjög.