Lögrétta - 01.07.1932, Blaðsíða 62

411
LÖGRJETTA
412
grannaprestanna stöku sinnum á því að
halda. Kom sá þá og bað hann „að skakka
leikinn“, sem hann kallaði og fór æfinlega
svo.
Sjera Valdemar hefði átt að verða bisk-
up í katólskum sið og gaf hann mjer mynd
af sjer, er jeg sá hann síðast, í skrúða Jóns
Arasonar.
Ilann var skörungur í kirkju, sem ann-
ars staðar, svo þess gætti lítt og gleymdist
alveg að hann var lítilsháttar linmæltur.
Hann var umburðarlyndur um alt, nema
eitt: ef honum fanst virðingu sinni viljandi
misboðið. Þá sýndi hann á sjer þögulan
hroka; en hló, ef hann vissi það af van-
þekkingu gert.
Augað bláa, ennið háa
ennþá lít jeg sem í gær —
fríður, bjartur fjær og nær.
Skörungur, með skegg og hárið gráa.
Söngvarínn
Hann var eins og geisli frá guðanna stól
sem glitrar í svínanna drafi.
Hans rödd var sem vordagsins vermandi sól
og vindblær frá dimmbláu hafi.
Þar heyrðum við óma in himnesku jól
frá heillandi kvöldroðans trafi.
Hann var eins og geisli frá guðanna stól
sem glitrar í mannanna tárum.
Hver tónn hans varð líkn þeim
sem lifandi kól
og lokaði blæðandi sárum,
hver hljómur varð fátækum
skjöldur og skjól
í skipreka’ á mannlífsins bárum.
Ilans líf var sem vonin er vornóttin ól
í vetrarins gróandi sárum.
Hann var eins og ljómi frá logandi sól
á ljósvakans fjarlægu bárum.
Hann var eins og geisli frá guðanna stól
sem glitrar í mannanna tárum.
Steinn Steinarr.
Oame Sertha ‘Newall
20. janúar síðastliðinn andaðist Dame
Bertha Surtees Newall að heimili sínu í
Cambridge. Dame Bertha var einlægur Is-
landsvinur og íslendingum kunnari undir
nafninu Miss Bertha Phillpotts.
Miss Phillpotts festi ung ást á íslandi. Á
námsárunum í Cambridge sökti hún sjer
niður í íslenskunám, og var Eiríkur Magn-
ússon kennari liennar. Hún kom fjórum
sinnum til íslands og ferðaðist um mestalt
landið, stundum með bróður sínum, stund-
um með bestu vinkonu sinni, Miss Clover.
Fóru þær stallsystur jafnan fótgangandi,
en höfðu hest í taumi, til þess að bera far-
angurinn. Miss Phillpotts kunni íslensku
vel, og kyntist hún því þjóðinni og skildi
iiana betur en títt er um útlendinga. Mörg
æfintýri rataði Miss Phillpotts í á ferðum
sínum, og stundum fór hún svaðilfarir, enda
ljet hún sjer ekki alt fyrir brjósti brenna.
Hún hafði yndi af íþróttum og mannraun-
um. Heima fyrir iðkaði hún einkum sigl-
ingar, og fór mikið orð af því, hve djarft
hún sigldi. Hún skemti oft vinum sínum
með því að segja þeim sögur af æfintýrum
sínum, ýmist á siglingu eða á ferðalögum
á Islandi. Frásögn hennar var með afbrigð-