Lögrétta - 01.07.1932, Blaðsíða 64

415
416
LÖGRJETTA
um flest sömu rjettindi og' karlmenn. Fyrir
starf sitt í þessum nefndum hlaut Miss
Phillpotts nafnbótina „Dame of the British
Empire“. Er það aðalstign, sem veitt er
lconum fyrir frábær afrek.
Nokkrum árum eftir að Miss Phillpotts
hafði tekið við stjórn Girton College, dó
móðir hennar af bílslysi. Faðir hennar var
þá einstæðingur á níræðisaldri. Þá sagði
Miss Phillpotts af sjer forstöðu Girton
College og fór til föður síns, sem bjó í
Tunbridge Wells í Kent. Samt hjelt hún
áfram að halda fyrirlestra í Cambridge og
hafði þar umsjón með stundun norrænna
fræða. Hún ók jaínan á milli í bíl, sem hún
átti og stjórnaði sjálf. Árið 1981 dó faðir
htnnar. Skömmu seinna giftist Dame Bertha
H. F. Newall prófessor í stjörnufræði í
Cambridge, en ljetst eftir sex mánaða hjóna-
band. Hún hafði haldið veikindum sínum
leyndum, og kom því andlátsfregn hennar
öllum á óvart og var sem reiðarslag fyrir
vini hennar fjær og nær.
ísland hefur mist mikils við fráfall Dame
Bertha Newall. Fáir útlendingar munu hafa
skilið íslendinga glöggar nje viljað þeim
betur. Hug sinn til íslendingar sýndi Dame
Bertha best með því að greiða götu allra
þeirra Islendinga, sem hún náði til á Eng-
landi. Sem dæmi þess hvernig hún var við
Islendinga get jeg sagt frá því, hvernig nún
l eyndist mjer. Jeg hafði fyrir skömmu lokið
stúdentsprófi, þegar Miss Phillpotts tók við
forstöðu Westfield College, og var þá
spurtst fyrir um það hjá henni, hvort jeg
rnundi geta fengið upptöku á skólann. Miss
Phillpotts svaraði þeirri fyrirspurn þannig,
að hún bauð mjer námsstyrk (£50 á ári),
ef jeg vildi stunda nám á Westfield í 8 ár
og ljúka prófi í ensku sem aðalnámsgrein,
en íslensku sem aukanámsgrein. Nokkrir
slíkir styrkir eru veittir á hverju ári, og
verða enskir stúdentar að keppa um þá.
Mjer var veittur styrkurinn próflaust. Auk
þess átti jeg á námsárum mínum í Eng-
landi stöðugt athvarf þar sem Miss Phill-
potts var.
Miss Phillpotts var fríð kona sýnum, ávalt
glæsilega búin og höfðingleg í framgöngu.
Hún var búin öllum þeim kostum, sem best-
Stohhhólms - mínníngar
1916-1919
Síminn hringir. — Það er elskuleg rödd,
sem spyr hvort jeg vilji vera svo góður að
lofa Pathé-Vecojournal að taka mynd af
mjer fyrir vikuna. Jeg flýti mjer á films-
vísu að gera mig „fínann“, tek lakkskóna
mína og held af stað. Filmtökumaðurinn og
jeg komum okkur saman um, eftir nokkra
umhugsun, að best sje að taka íslenska
söngvarann á göngu í Stokkhólmi. Ljek jeg
hlutverkið þar eftir. — Þá var Fairbanks-
grínið í mikilli tísku, og ræddum við um
hvort jeg heldur ætti að ganga djúphugsi
og þegar stansað var eins og filmshetjurn-
ar þá gerðu, að kveikja í vindlingi og líta
viturlega í kringum mig, eða þá hvort jeg
ætti að hneigja mig og brosa a la Fairbanks
framan í myndtökuvjelina og taka hattinn
ofan og heilsa þannig Svíum. Með þessum
hætti varð fyrsta kvikmyndin til, sem
sýnd var í viku snemma á árinu 1916 af
íslenska söngvaranum í Stokkhólmi.
Það varð einnig til þess, eftir söngför
uppi í Norðlandi, að þegar til Stokkhólms
kom var oft hvíslað á götunni: „Dár gár
ir eru með ensku þjóðinni, en laus við þá
galla, er stundum fylgja þeim. Dómsýki átti
hún ekki til nje hneykslunargimi. Hún gerði
sjer meira far um að skilja en dæma. Hún
var einlægur friðarvinur og hafði mikinn
áhuga á starfi Þjóðabandalagsins. Aðal-
þættirnir í skapgerð hennar voru ósjer-
plægni, fórnfýsi, ræktarsemi, trygð. Þótt
heilsa hennar væri jafnan veil, unni hún
sjer sjaldan hvíldar og lagði sig í líma við
alt sem hún gerði. Hún átti ætíð svo ann-
ríkt, að vinir hennar fengu oft litlar fregnir
af henni, meðan alt ljek í lyndi, en þegar
á móti bljes, var hún manna f.vrst til að
hjálpa. Sá er vinur, sem í raun reynist, seg-
ir málshátturinn, og vinir Miss Phillpotts
munu margir geta sagt um hana eins og Jón
ögmundsson sagði forðum um ísleif biskup:
„Jeg minnist hennar, þegar jeg heyri góðs
manns — eða góðrar konu — getið“.
Anna Bjarnadóttir.