Óðinn - 01.07.1934, Blaðsíða 19

ÓÐ I N N
67
hver á heldurv. Þau hjón hafa setið jörðina á-
gætlega og er Síða nú eitt hið prýðilegasta
bændabýli. Öll hús hefur Eínar bygt þar. 1 stað
gamals og ljelegs torfbæjar er þar nú hið prýði-
legasta og vandaðasta ibúðarhús úr steinsteypa,
með vatnsleiðslu, miðstöðvarhitun og fleiri nú-
tíma þœgindum. Peningshús öll hefur Einar
líka bygt, traust og vandleg, sljettað túnið og
girt ásamt engjum.
Einar hefur verið ágæt skytta, og enn er hon-
um yndi að fara með byssu sína, og tóuskylta
var hann með afbrigðum, og gerði lengivel æf-
innar mjög mikið að því að veiða tófur, bæðí
með skotum á vetrum og grenjavinslu á vor-
um. Yfirleitt hefur allskonar veiðiskapur verið
yndi Einars um æfina, og fjölda vertíða hefur
hann róið og þá aflað vanalegast manna best,
og enn hefur gamli maðurinn gaman af að fara
á sjó og afla sjer í soðið.
Það kom snemma í Ijós að Einar var smiður
mikill, fjölhæfur, vandvirkur og afkastamikill,
enda var hann mjög eftirsóttur til smiða. Allir,
sem þurftu að láta smiða hús og náðu til hans,
leituðu hans, og alt frá því að hann fyrst fór
að gefa sig við smíðum og fram á allra síðustu
ár, hefur hann unnið mikinn parl ársins að
smiðum, og þegar hann hefur ekki verið ann-
arsstaðar við smiðar, hefur hann stundað smíð-
ar heima. Það er ekki aðeins húsasmiði, sem
Einar hefur lagt stund á um æfina, heldur hef-
ur hann líka fengist mjög mikið við húsgagna-
gerð og margskonar fínna smíði, og ber það
alt vott um góðan smekk hans og vandvirkni,
og margan fagran og ágætan grip hefur Einar
smíðað um dagana, og smíðar enn, nú orðinn
áttræður, og marga, sem þekkja Einar, langar til
að eiga einhvern grip eftir hann sjálfan til minn-
ingar um hann.
Einar hefur verið afarvinsæll maður um dag-
ana, og hefur notið og nýtur enn almennrar
velvildar og virðingar og trausts allra þeirra
hinna mörgu, er kynst hafa honum og nokkuð
hafa haft saman við hann að sælda alla hans
löngu æfi, enda er það ekki nema eðli-
legt; það er eðlileg afleiðing mannkosta hans
og framkomu. Einar hefur ekki eingöngu verið
hinn duglegi, afkastamikli og hagsýni smiður,
hann hefur líka ávalt verið hinn sjerstaklega
lundgóði- og lífsglaði maður, sem ávalt hefur
verið til gleði og upplífgunar, hvort sem hann
hefur verið á heimili sínu eða af. Öllum hefur
verið ánægja að nærveru hans. Hann hefur
sannarlega farið vel með pund sitt. Sína miklu
og góðu hæfileika hefur hann notað til fram-
kvæmda góðra og nytsamra verka, bæði fyr-
ir heimili sitt og aðra þá, sem hann hefur
unnið fyrir, og enginn getur annað sagt, en að
hann hafi notað daginn vel, og enn, nú áttræð-
ur, notar hann hverja stund og er aldrei óvinn-
andi, þó hann hafi nú minkað búskapinn, því
nú býr hann ekki nema á V* hluta jarðarinnar.
Vinir hans hinir mörgu óska honum góðs og
friðsæls æfikvölds um leið og þeir þakka hon-
um æfistarf hans og lífsfjörið og alla lífsgleðina,
sem streymt hefur frá honum.
Sigurlaug Björnsdóttir, kona Einars, var ættuð
úr Víðidal í Húnavatnssýslu, en fædd var hún
að Undirfelli í Vatnsdal 28. sept. 1858. Foreldrar
hennar hjetu: Björn Helgason og Elísabet Er-
lendsdóttir. 10 ára gömul misti Sigurlaug föður
sinn, og fluttist ung með móður sinni og stjúpa
að Kolugili í Víðidal. í Víðidal ólst hún svo upp
til fullorðsins ára, og fluttist þá til Blönduóss,
og giftist þar Einari, eins og áður er sagt. Þau
Einar og Sigurlaug lifðu saman í ánægjuríku
og kærleiksríku hjónahandi í tæp 50 ár, eða þar
til Sigurlaug andaðist 12. febr. 1932. 4 börn
þeirra komust til fullorðsins aldurs, nfl. þessi:
Björn, smiður á Blönduósi, Elísabet, nú dáin,
giftist og bjó á Síðu, Magðalena, sem er heima hjá
föður sinum, og Elínborg, kona Jakobs Bjarna-
sonar, bónda á Síðu. Öll þessi systkin eru fjöl-
hæf og vel gefin. Sigurlaug sál. Björnsdóttir var
mjög vel gefin kona. Reyndist hún manni sín-
um hin tryggasta og elskulegasta kona og á-
gæt móðir barna sinna, forsjál og stjórnsöm
og dugleg húsfreyja. Reyndi oft á dugnað og
stjórnsemi hennar í húsfreyjustöðunni, því oft
var það hlutverk hennar að vera bæði hús-
freyjan og húsbóndinn, þar sem Einar maður
hennar varð oft að vera langdvölum i burtu frá
heimilinu við smíðar á ýmsum stöðum. En
Sigurlaug sál. leysti öll húsfreyjustörf sín af
hendi með snild og prýði. Voru þau hjón mjög
svo samtaka og samhent um að gera heimilið
að hinu mesta myndar- og snirtiheimili, og öll-
um var yndi og ánægja að koma á heimili
þeirra, því öllum, sem bar þar að garði, var
tekið með stakri alúð og gestrisni. Sigurlaug
heitin hafði næman og djúpan skilning á þvi,