Óðinn - 01.07.1934, Blaðsíða 44

92
ÓÐINN
að ganga nærri heilsu Sigurðar. Afrjeð hann þá
að flytja frá Winnipeg. Síðasta sumarið dreif
hann sig í að smiða íbúðarhús (bygði als 3 hús
í Winnipeg,) seldi það með allgóðum hagnaði
og fluttist vestur á Kyrrahafsströnd, ár 1906.
settist hann að í Blaine, Washington, og býr
þar enn.
Nú var Sigurður orðinn hálfsextugur að aldri,
og hugðist nú að kaupa sjer lítinn landblett, og
lifa þar síðan næðissamara lífi framvegis. Mjög
næðissöm hefur þó æfi hans í Blaine naumast
getað verið. Bví að bæði er það að mikið hefur
verið leitað til hans sem læknis og auk þess
hefur búskapurinn orðið honum átakafrekur.
Nes nokkurt, milli árósa og víkur, heillaði hug
hans. Var það partur af 69 ekra jörð. Fjekk
hann jörðinni ekki skift, og keypti hana því
alla, til að fá nesið. Var hún alþakin stórskógi
og óhýst. Bygði Sigurður þar þegar hús, sem
nú er raflýst, 10 herbergja ibúð. Síðan hóf hann
herferð sína á skóginn. Örðugt er þeim, sem
eigi þekkir til, að ímynda sjer hve torveld er
ruðning skóga hjer á ströndinni. Trjen eru alt
að 5 fetum, eða meira, í þvermál, þar sem þau
eru höggin nokkur fet frá jörðu. Gildar og
eitilharðar rætur teygja sig langar leiðir. Telja
bændur það kosta að meðaltali 25 dollara í
vinnu og sprengiefni að rifa upp eina slíka rót.
Eigi að síður er nesið nú alrutt og orðið að 8
kýrfóðra túni. Ýmiskouar ávaxtatrje, er Sigurður
gróðursetti á árunum áður, strjálast um völlinn.
Utantúns er skógurinn allur feldur og orðinn
að rúmgóðu beitilandi, nema 6 ekrur, sem enn
eru varðveittar til eldiviðar. Fór eins og Sig-
urður sá fyrir, að vallgróið nesið varð einn feg-
ursti og vistlegasti blettur bygðarinnar.
Þarna una þau sjer nú, öldruðu hjónin, bæði
allfarin að þreki og heilsu, og þó við sæmilega
líðan. Allir eru ungarnir löngu síðan flognir úr
hreiðrinu, og eru þau því ein sins liðs. En
húsmóðirin, þótt 77 ára sje, annast enn um
bónda sinn og bæ, og bóndinn hirðir enn kýr
sínar og kindur. Og ennþá hefur almenningur
trú á lækningagáfu Sigurðar og leitar hans mikið
nm lyf og ráð, þótt minna sje en áður var.
Bersýnilega hefur honum verið gefið óvenjulega
mikið á því sviði. Til er fjöldi vottfestanlegra
sagna um það, hversu Sigurði tókst lækning
ískyggilegra sjúkdóma, er aðrir læknar voru
frá gengnir. Og eigi hefur brugðist að Sigurður
nyti vináttu og virðingar þeirra allópata, svo
og annara lækna, er hann hefur búið í nágrenni
við, hjerlendra og íslenskra, nema ef undan skal
taka einn landa hans, er þótti misskift aðsókn-
inni í Winnipeg, og reyndi árangurslaust að hefta
lækningar hans. Er vestur kom á Ströndina,
dró hann sem mest hann mátti úr læknis-
störfum sinum. Eigi að síður hefur hann orðið
ljósfaðir hátt á annað hundrað barna hjer í
bygð. Síðasta barninu tók hann á móti fáum
dögum eftir áttræðisafmælið. Var það ellefta
barn þeirrar móður, og hafði hann stundað
hana í öll skiftin, og vildi hún engann annan
lækni hafa. Alls hefur hann til þessa dags tekið
á móti 973 börnum. Er það æðsta gleði hans,
og stolt, f ellinni, að ávalt hefur honum tekist
vel við þau tækifæri, og engin móðir þá mist
líf nje heilsu, er hans var vitjað. Hefur margur
getið sjer óveglegri minnisvarða, og margt æfi-
starf, sem minna kvað að, verið opinberlega
heiðrað. En mesta sæmdin og bestu launin fyrir
45 ára læknisstörf eru þau, að fjöldi manna og
kvenna, víðsvegar um þetta meginland, hugsar
til Sigurðar sem velgjörðamanns síns, með var-
anlegri þökk og virðingu.
Nú gjörist Sigurður gamall nokkuð. En undir
silfurhærum hans lifir ung og fjörmikil sál. Er
gaman að heimsækja hann og heyra hann segja
frá; þvf karlinn er mesti sagnasjór. Bödd hans
er djúp og orðfærið gagnort. Það, sem gerir
fornmannlegt og frítt yfirbragð hans enn svip-
meira, er mikið og snjóhvílt skeggið, er engan
á sinn líka nærlendis. Egil Skallagrímsson
hefur hann metið mest allra höfðingja fornaldar-
innar. Og oft, er örlögin kreptu hvað harðast
að, varð honum hugsað til þessa forföður síns
á þá leið, að ekki hefði hann vikið af hólmi,
og heldur reynt að binda á sig hellurnar! Sigurður
á stórt safn góðra bóka. Hefur hann og verið
samhaldssamur á allan þjóðlegan fróðleik og
ritað upp handrit, svo að eigi týndust. Kennir
þar margra grasa og fágætra. Þar er ætt Georgs
Englakonungs rakin til góðbóndans á Fróni.
Par er og vöxtulegt safn hinna ferlegustu galdra-
tákn, með nöfnum og skýringum. Gamlar bækur
og handrit hefur hann ákveðið að senda Lands-
bókasafni íslands.
Það ræður að líkum að Sigurður færi eigi á
mis við svo þjóðlega hneigð sem hagmælskan er.
Er honum ljett um að bregða fyrir sig vísu, ef