Óðinn - 01.07.1934, Blaðsíða 45

ÓÐINN
93
á liggur. Meiri og kunnari er þó hagleikur hans
til handanna. Er hann talinn smiðum ágætur
á trje og málm. Útskurður hans ber vott um
þroskaðan skrautsmekk. Ennþá unir hann sjer
Iöngum í smíðastofu sinni, þegar tóm og líðan
leyfir. Síðastliðinn vetur smíðaði hann sjer
mikla og vandaða stálborvjel. Nú hefur hann
langspil í smíðum, er lítur út fyrir að verða
listagripur. Á Iangspil Ijek hann í æsku, og söng
með og kvað.
Eigi hefur Sigurður drykkjumaður verið, en
fjekk sjer þó stöku sinnum í staupinu á árum
áður, og þó oft fyrir annara tilmæli að vera
með, því að hann þótti skemtilegur fjelagi, og
um slika er mjög setið, að alkunnum drykkju-
manna sið. Fjærri var það upplagi hans að troða
illsakir við menn að fyrra bragði, því að upp-
lag hans bjó yfir öðrum og verðmætari áhuga-
málum. En reita mátti hann til reiði, og var þá
óeirðarmönnum flóttinn færastur. t*ví að talinn
er Sigurður sjaldgæft heljarmenni að burðum.
Er hann þar, sem f flestu öðru, virðulegur full-
trúi norræns manndóms. En af návist slíkra
burðamanna, í friðsamri bændastjett á vorri
eigin tíð, verður margt hið ótrúlega trúlegt, er
fornsögur vorar herma um afl og harðfengi
manna, er lítið annað stunduðu en líkamsþjálfun
og vopnaburð.
Sigurður stendur djúpum rótum í fortíðinni,
bæði að svip og sinni. Þar fyrir er hann þó
engin ósjálfstæð eftirherma liðins tíma í hugs-
sunarhætli, heldur framsækinn vel í skoðunum
sínum. I æsku þótti honum kver og klerkar
halda illa uppi virðingu skaparans, og myndaði
sjer sjálfur þær guðshugmyndir, er honum þótti
æðri og aðgengilegri. Fyrir því var það auðsótt
mál við hann og konu hans að skipa sjer undir
merki frjálslyndu kirkjuhreyfingarinnar, er hún
hófst með lslendingum í Blaine-bygð. Því að
einlægur trúmaður er Sigurður, og sjer þess
meðvitandi að hafa notið æðri handleiðslu í
ýmsum vandasömum viðhorfum æfinnar.
Hjer fylgir stutt niðjatal Sigurðar.
A. Börn Sigurður og Ingiríðar:
Eirikur, f. að Þursstöðum, 1873; kvæntist í
Nýja íslandi Margrjeti Sigurðardóttur Nordal.
Bjó í Geysir-bygð. Af 12 börnum hans lifa nú
8. Eiríkur dó 1923.
Sóleig, f. að Þursstöðum., 1875; giftist Páli Eyj-
ólfssyni Olsen, frá »Eyjólfsstöðum« í Winni-
peg. Af 4 börnum þeirra lifa 3 synir. Páll dó
1905. Giftist þá Solveig Halldóri Halldórssyni frá
Lundar; áttu 1 dóttur; slítu samvistum. Sólveig
nú búsett með sonum sinum í Seattle, Wash.
Bárður, f. að Þursstöðum , 1876; dó 6 ára, úr
mislingum, á sömu klukkustundinni sem móðir
hans var jörðuð.
Skarphjeðinn Valdimar, f. að Þursstöðum., 1877,
er matreiðslumaður og hótelstjóri, og hefur
farið víða. Kvæntur konu af frönskum ættum;
nú stödd í Kína, við þessa atvinnu.
Helgi, f. að Jörfa 1879. Hefur stundað verslun
og smiðar. Kvæntist konu af skotskum ættum;
misti hana; þau áttu 2 dætur. Seinni kona Helga
er og af skotskum ættura; nú búselt í Seattle,
Wash., hefur þar matsölubúð.
Árni, f. að Jörfa; dó 2 ára úr mislingum.
Elísabet, f. i Krossholti, 1882; gift Finni Gisla-
syni i Borgarnesi, Islandi; þeirra börn 4.
B. Dótlir Sigurðar og Pálínu Bjarnadóttur frá
Ölkeldu í Staðarsveit: Pálína, f. að Krossholti
1883; giftist Edward G. Meharry, af írsk-skot-
skum ættum, Winnipeg. Dó barnlaus, 28. okt.,
1922.
C. Börn Sigurðar ogGuðrúnar seinni konu hans.
Sígrún, f. i Winnipeg 1893; gift Teodor D’
Dodd, enskrar ættar; þeirra börn 4; búa í grend
við Bellingham, Wash.
Leo Breiðfjörð, í. í Winnipeg 1895; er banka-
ritari í Seattle; kvæntist hjerlendri konu; eiga
1 dóttur.
Oltó Vathne, skólastjóri í Carmel by the Sea,
Kaliforniu, f. í Winnipeg 1898. Kvæntur Gertrude
Dobson, svenskrar ættar; þau eiga 2 sonu.
Þannig er Sigurður faðir 11 barna, afi 33, og
langafi 6. Afkomendur orðnir alls i maí 1932: 50.
Af þeim lifa 38.
Að lokum má segja þetta: Þótt oft hafi önd-
vert blásið um dagana fyrir Sigurði, má telja
hann mikinn gæfumann. óvenju miklar og fjöl-
skrúðugar voru gáfur hans til geðs og vaxtar,
hugðar efnin af heilbrigðustu gerð og dagsverkið
eftir því. Vildum vjer að íslendingar austan
hafs og vestan virtu sem vert er það þjóðerni,
er lagði til efniviðinn í Sigurð Bárðarson, höfð-
ingjann að hreisti, vexti og viti, sannmentaða
manninn, sem aldrei gekk á skóla, orðheldinn
og áreiðanlegan i viðskiftum.
Ritað I Blaine, Wash. Mai 1932.
Friðrik A. Friðriksson.