Óðinn - 01.07.1935, Blaðsíða 30

78
Ó Ð I N N
söng og Ijek á piano fyrir drengina, og við sjera
Þorsteinn sögðum þeim frá ýmsu viðvíkjandi fjelags-
skapnum. Jeg kom aftur seinna á föstunni, og stað-
festist með okkur, að Y-D og U-D úr Reykjavík
skyldi heimsækja hið litla fjelag um páskana. Þegar
jeg bar þetta undir »Úrvalið« mitt, varð hjá þeim
stór hrifning fyrir þessu. Oss langaði líka til að vígja
þá sjerstakan fána fyrir yngstu deildina; það átti að
vera skrúðgöngufáni. Jeg vildi ekki nota »Dannebrog«,
þó að það þá væri hinn eini löggilti fáni, því þótt
mjer þætti mjög vænt um þann fána, þá var það
eingöngu sem fána Danmerkur, og jeg hafði enda ort
fánasöng fyrir V D í Kaupmannahöfn. En hjá mörg-
hjer heima var vaknaður mikill áhugi fyrir að ísland
fengi sinn sjerstaka þjóðarfána, og jeg hafði alt af
verið hrifinn af þeirri hugsjón frá því er Valtýr Guð-
mundson hafði ritað bækling um merki Islands, árið
1885 eða 6, að mig minnir. En jeg hafði ávalt látið
mjer fátt um finnast »bláhvítu fánana*, sem sumir
voru mjög heitir fyrir og kölluðu »fána íslands*. Jeg
hafði alt af staðið á móti því að K. F. U. M. hefði
flaggstöng, bæði af því að jeg vildi hvorki nota
Dannebrog nje þann »bláhvíta«, og af því að oft
gæti það verið erfitt að vita, hvenær og fyrir hverju
bæri að flagga í fjelags nafni. Jeg hafði ávalt sagt:
Jeg líð aldrei að flaggað sje með bláhvíta fánanum
hvorki inni nje úti á K. F. U. M. eða við skrúð-
göngur, fyr en hann hefur verið samþyktur af Alþingi
og þau lög undirskrifuð af konungi. Þess vegna ljet-
um við nú sauma sjerstakan fána fyrir Y-D og var
það hvítur feldur með bláum borða umhverfis og
í hvíta feldinum rauðir stafir.
Á páskadaginn átti svo að vígja nýja fánann há-
tíðlega og jafnframt var í undirbúningi skrúðganga
til Hafnarfjarðar 2. páskadag. Og til enn meiri há-
tíðleika voru búnar til »slaufur« handa drengjunum,
og hafði hver sveit sína liti.
Á afarfjölmennum fundi á páskadaginn var fáninn
vígður, og fánasöngur sunginn, og er þetta fyrsta vers;
Fáni vor sem friðarmerki
fara skaltu’ á undan nú,
hvetja oss að æðsta verki,
efla dáð og sanna trú.
Minnir oss á markið hátt
mót er skín oss rautt og hvílt og blátt.
Var það sungið með mikilli hrifningu, og eftir það
var fáninn hyltur á hverjum V-D fundi. Næsta dag
áttu allir drengirnir að vera komnir kl. 9!/2 um morg-
uninn niður í K. U. F. M.; allir áttu að hafa skrif-
legt leyfi með sjer að heiman og fjekk enginn að
fara með án þess. Veðrið var ekki upp á það besta
og þótfi oss tvísýnt um hvort fara bæri, samt var
það afráðið og lagði nú allur herinn af stað. Fyrst
kom blaktandi hinn nýi fáni og síðan 40 piltar úr
A-D og U-D. Svo komu drengirnir úr V-D og voru
þeir liðlega 200. Sveitastjórarnir fylgdu hver sinni
sveit; gengu fjórir saman í röð. Var þetta allásjáleg
fylking. Var nú gengið alla leið til Hafnarfjarðar og
hvílt einu sinni litla stund á leiðinni. Þar sem Hafnar-
fjarðarhraun byrjar Reykjavíkur megin, kom fjelag-
ið úr Hafnarfirði á móti oss og bauð oss velkomna,
og gekk síðan í fylkingu á undan. Sungið var ó-
spart við og við á allri leiðinni. Þegar fylkingin nálg-
aðist bæinn, sáum vjer heilmikla þyrpingu af Hafnar-
fjarðarfólki uppi á hraunbrúninai við Hafnarfjörð;
var það fólk að koma til þess að sjá fylkinguna. Þeg-
ar vjer vorum rjett komnir að fólkinu, hófu dreng-
irnir af sjálfsdáðum upp hersöng yngstu deildarinnar
og byrjaði hann svona:
Vjer yngsta sveina sveit
með sigurljóð svo skær og heit,
vjer göngum nú
með glaðri trú
og gleðivon í anda
mót öllum vondum væltum þeim
og varga sveim,
sem ætla oss að granda. —
En er þeir komu að orðunum »mót öllum*, þá
gaf jeg merki að stöðva sönginn, því að jeg vildi
ekki að Hafnfirðingar hjeldu að vjer kölluðum þá
»vondar vættir og vargasveim«. Þegar vjer gengum
niður í bæinn, kom fólk út í alla glugga, því að orð-
takinu: »eitt fótatak*, var vel fylgt eftir með fótun-
um og dunaði undir í húsunum við hið samstilta fóta-
tak um 250 drengja, sem allir vildu sýna sig frá
bestu hlið. Það var að öðru leyti þögn í fylkingunni
gegnum bæinn.
Svo var gengið til Góðtemplarahússins, fengu allir
Reykvíkingar sæti og múgur af börnum og ungling-
um úr Hafnarfirði fyltu svo að öðru leyti húsið. Svo
var haldin samkoma með ræðu og miklum söng. Svo
fóru aliir upp á »Hamar«, en á meðan var í Góð-
templarhúsi alt undirbúið, til þess að gefa drengjun-
um kaffi. Bakari einn í Hafnarfirði hafði búið til fyr-
ir mig 500 bollur, hver bolla var eins og lítil pott-
kaka, og kostaði þó ekki nema 5 aura. Síðan var
kaffi drukkið þannig að liðinu var skift í tvo helm-
inga og var annar helmingur úti að leika sjer með-
an hinn drakk. Meðan verið var að drekka, fór jeg
heim til sjera Þorsteins, enda þótt jeg vissi, að hann