Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.10.1884, Blaðsíða 6

198
kenna hinum harðsvíruðu eyjarskeggjum betri siðu,
hann varð aldrei fremur en þá, að sýna mönnum, að
hann væri trúfastur verndari kirkjunnar heima í sínu
riki. í júni mánuði 1066 veitti hann tveimur mönnum
ábótadæmi, var annar þeirra nafnfrægur maður Bec
að nafni; hann varð ábóti yfir klaustri hins helga
Stefáns, er þá var þvi nær fullgjört; seinna varð hann
erkibiskup í Kantaraborg. Sá maður var gæddur
miklu andlegu atgiörfi, og var hann Vilhjálmi hin
mesta stoð. fað er i augum uppi, að þessi embættis-
skipan var mjög hyggileg, einmitt eins og þá stóð á;
forvígismenn kirkjunnar urðu, það þeir frekast kunnu,
að vinna eitthvað það, er afmáð gæti allar þeirra
syndir. Um þetta leyti var vígt þrenningar klaustrið
við Caen, sem Matthildur kona Vilhjálms hafðistofn-
sett, og þá lét hann vigja til kirkjunnar þjónustu elztu
dóttur sína Sezelju, er þá var á únga aldri, en seinna
varð hún abbadýs, og mjög merkileg, i klaustri móð-
ur sinnar, sem áður var nefnt.
f essu likt var það á Englandi. Báðumeginn við
sundið kepptust hvorir við aðra, bæði landstjórarnir
og þegnar þeirra, að afla sér hylli drottins, með sér-
legum góðverkum.
Nú snúum vér oss að hinum stórkostlega ófriði milli
þeirra Vilhjálms og Haraldar. Floti Vilhjálms var um lok
ágústmánaðar búinn til brottferðar. Vilhjálmur fékk
Matthildi konu sinni forráð ríkisins í hendur, og hina
vitrustu menn til ráðaneytis, og því næst hélt hann
þangað sem floti hans lá, en það var skammt frá þeim
stað, er Vilhjálmur hafði unnið eitt af sínum hreysti-
verkum. Osinn á Dives-fljóti, þar sem flotinn lá, er
skamt frá kastala þeim, er Varaville heitir. þar hafði
Vilhjálmur hitt Frakka eitt sinn, er þeir gjörðu áhlaup
á ríki hans, og barið óþyrmilega á þeim. Díves fljót
kemur til sjávar lítið eitt vestar en Signa og er far-