Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.10.1884, Blaðsíða 50

242
frá viðtali og viðskiptum þeirra systkina, Bjarna
Brodd-Helgasonar og þ>órdisar toddu, og Helgi Ás-
bjarnarson er látinn fara ónýtisferð af Kiðjafellsþingi
ofan til Mjófaness til að verja Gunnar (þvi að Bjarni
er farinn áðr en hann kemr, og það eitt hlífir Gunnari,
að Bjarni vill ekki ganga hart að systur sinni).
Lítil merki eru til þess, að höf. „Fld.“ hafi haft fyr-
ir sér Vápnfirðinga sögu, því að þótt hann hafi auð-
sjáanlega heyrt eitthvað um hvatleik og þrautgæði þ>°r-
kels Geitissonar, þá þarf það ekki að vera þaðan, því
J>orkels er víða getið, og munnmælasögur um hann
gátu vel haldist lengi við. Aptr á móti virðist „Fld.“
koma í beina mótsögn við „Vápnf.“ í því, er hún segir
frá jþorgerði á f>orgerðarstöðum, sem eptir báðum sög-
unum er ekkja, þegar hennar er fyrst getið, en er
kölluð í „Vápnf.“ silfra (af auði sínum?) og verðr seinni
kona Brodd-Helga, en i „Fld.“ er hún sögð félítil, og
látin eiga þóri Hrafnkelsson fyrir seinni mann. þ>að
er ekki líklegt, að höf. „Fld.“ hafi hugsað sér hana
sem ekkju Brodd-Helga, þegar hann lætr jpóri fá
hennar, því að þá mundi hann víst hafa getið þess,
heldr er hitt trúlegast, að hér séu mismunandi sögu-
sagnir um sömu konu, sem hefði líklega verið alveg
gleymd á tíð höfundar „Fld.“, ef bæjarnafnið hefði
ekki mint á hana.
Að höf. „Fld.“ hafi haft fyrir sér þáttinn af |>or-
steini hvíta, er eigi hægt að ráða með neinni vissu af
því, sem hann segir um aldr fiðranda, því að sagan
um hann, búandatöluna í goðorði hans, æfiár hans og
dauða ber öll á sér mikinn þjóðsögublæ, eins og fleira
í „Fld.“, t. d. lengdin á saxi Sveinungs, sem verðr
eptir því fremr tröll en maðr. jpetta gat vel aukist
og margfaldast í sögu, sem gekk í munnmælum löngu
eptir að fornöldin (og sagnatíðin) var liðin, og menn
voru farnir að ímynda sér alt hið forna svo stórkost-