Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.10.1884, Qupperneq 7

199
vegur þess nú eflaust orðinn annar en hann þá var.
Höfnin er orðin full af sandi og því nær af, en þar
eru nú á siðari tímum komin baðhús mörg, og mikil
aðsókn að þeim. þar er gömul kirkja, mikið hús og
einkennilegt, og hið eina á þeim stað, er minnir menn
á fyrri daga.
í þeirri höfn var nú allur skipafloti Vilhjálms
saman kominn; liðið var i herbúðum um hálsana þar
fyrir ofan og beið þess, að byrinn kæmi til að bera
skipin norður yfir sundið. það er fagurt útsýni ofan
af þessum hálsum. Til vesturs er landið flatt þangað
til hæðir og hálsar taka við. Neðan undir hálsum
þeim, er herbúðirnar stóðu, rann Dives í mörgum
bugðum, var Dives þá vatnsmeiri en nú. Skammt
fyrir vestan Dives rennur á sú, er Orne heitir, fram
hjá klaustrinu við Caen, er þá var í smiðum. í land-
norðri sjást klettarnir við Signu. Eftir þvi fljóti höfðu
forfeður Vilhjálms einatt farið, og sýnt borgunum á
Signu bökkum í tvo heima.
Vilhjálmur beið lengi sunnanvindarins, eins og
nafni hans beið austan vindarins mörgum öldum seinna,
er hann einnig átti leið til Englands1. Flotinn lá fjór-
ar vikur í Dives-ósi og komst eigi út, og lofa allir,
er um það hafa ritað, þá góðu stjórn er Vilhjálmur
hafði á mönnum sínum, eins og þeir voru ófúsir að
sitja jafn lengi aðgíörðalausir á sama stað. Hertoginn
galt hverjum manni fullan mála í ákveðinn tíma, og
vistir lét hann þá eigi skorta. Enginn maður mátti
fara með ráni eða gripdeildum, og þessu var strang-
lega fylgt. Bygðamenn þar umhverfis fóru allra sinna
ferða í næði, eins og ekki væri her í nánd, kvikfén-
aður gekk ómakslaus um hagana, og kornið óx og
I) Vilhjálmur III. fór árið 1688 frá Hollandi til þess að taka ríki
á Englandi eftir tengdaföður sinn Jakob annan.