Eimreiðin - 01.07.1895, Qupperneq 3

83
gamla valla svo, að vært sje í. Þetta er lýsingin, jeg sel hana ekki
dýrara, en jeg keypti hana. Allir þeir, sem hlut eiga að máli,
geta látið sjer verða sjón sögu rikari.
Kennarinn getur auðvitað lært mikið af bókum um leikfimi
vorra tíma, sömuleiðis um, hvernig áhöldin eru eða skulu vera.
En eins víst er hitt, að mest og bezt lærði hann af því að geta
verið erlendis um nokkurn tíma og sjeð með eigin augum kennsl-
una og hvernig öll leikfimi fer fram. Kennarinn hefur sjálfur
fundið þetta og viðurkennt að svo ætti að vera, og er það honum
til hróss; hann sótti hjer um árið um styrk til þings til að geta
farið erlendis að frama sig; en þingið neitaði styrknum, þótt
lítilfjörlegur væri, og segi jeg það ekki þinginu til hróss.
Það er skylda þings og þjóðar, að halda upp latínuskóla vorum
sem beztum og fullkomnustum, enda verður ekki annað sagt, en
að þjóð vor hafi lagt mikla rækt við hann eptir föngum. Það getur
verið, að mörgum þyki það meiru varða, að fá endurbót á aðal-
kennslunni og kennslugreinunum, einkum að því er snertir gömlu
málin, og dettur mjer ekki i hug að vilja draga úr því. En það
er víst, að nú sem stendur eiga allar breytingar í þá stefnu því
miður langt í land. Því meiri ástæða er til þess að bæta úr því
sem bráð þörf er á og hægt er að laga án mikilla útláta, ef aðeins
viljann til þess góða brestur ekki.
En það sem þórf er á og hægt er að gera nú er þetta tvennt:
1, að veita leikfimiskennaranum hæfilegan styrk til þess að fara
erlendis og frama sig í sinni mennt, — og
2, að veita hæfilega fjáruþþhæð til að bæta og auka leikfimis-
áhöldin, eþtir því sem kennarinn og aðrir málsmetandi menn kunnu
að meta.
Það er tilgangurinn með þessum fáu línum að brýna fyrir
mönnum nauðsyn þessa máls og skora á alþingi Islendinga að
bregðast vel við þeirri áskorun að veita þá tjárupphæð til umbóta
leikfimiskennslu latínuskólans, sem hjer er farið fram á.
Khöfn þ. 28. apríl 1895.
Finnur Jónsson.
6'