Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1896, Page 11

Eimreiðin - 01.05.1896, Page 11
9i »Haldið þjer, að þjer þykktust við mig,« sagði hann, »ef jeg spyrði yður, um hvað þjer eruð að hugsa núna?« Hún hrökk ofurlítið við og roðnaði. Henni fór einstaklega vel að roðna. »Hvers vegna í ósköpunum spyrjið þjer að því?« sagði hún. Hann varð að halda áfram, úr því út í þetta var komið, og svaraði hálf-vandræðalegur: »Jeg spyr að því bara af því, að jeg fjekk allt í einu svo mikla löngun til að vita það. En vitaskuld kemur mjer það ekkert við, og — jeg bið yður fyrirgefningar.« I sama bili rjetti hann það að henni, sem hún var að bíða eptir. Og hún fór tafarlaust út. Hún gat ekki haft hugann af þessu litla atviki allan daginn. Svo lækninn langaði til að vita, hvað hún var að hugsa um. Hún hálfskammaðist sín fyrir, að hún hafði ekki verið að hugsa um neitt — hafði bara staðið og glápt út í gluggann, án þess að vita i þennan heim nje annan, eins og flón. Talið skyldi nú hafa orðið lengra, og hún skyldi hafa glæpzt á að segja honum satt, að hún hefði ekki verið að hugsa um nokkurn skapaðan hlut — ætli hann hefði ekki farið að hugsa, að hún væri heldur gáfuð stúlka, eða hitt þó heldur? Svo lækninn langaði til að vita, hvað hún var að hugsa um. Honum kom það líka mest við! Hvern þremilinn varðaði hann um, hvað hún var að hugsa um? Var það ekki stök ósvífni af honurn, ókunnugum manni, að fara upp úr þurru að spyrja hana, hvað hún væri að hugsa um? Gat hann ekki hugsað um sitt verk og sjeð hana í friði, þar sem hún stóð í meinleysi og grannleysi? Hvað hún var að hugsa um — ekki nerna það þó! Svo lækninn langaði til að vita, hvað hún var að hugsa um. Ofurlítið hugsaði hann þá um hana. Einhverja vitund tók hann eptir henni. En stóð henni ekki alveg á sama, hvort læknirinn tók eptir henni eða ekki? Hvað varðaði hana um lækninn? Hann gat stungið söðulbakaða nefinu á sjer inn í eitthvað annað en hennar hugsanir. — En því Ijet hún svona? Hann sem hafði beðið hana fyrirgefningar svo undur fallega og kurteislega. Ekki gat það talizt nein ósvífni af honurn að yrða á hana. Það væri nokkuð drumbs- legt, ef hann talaði ekkert við hana allan veturinn. En hann gat talað um eitthvað annað en hugsanir hennar.

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.