Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1896, Qupperneq 19

Eimreiðin - 01.05.1896, Qupperneq 19
99 hennar spölkorn fyrir aptan þau, hóstandi og másandi. Hann var farinn að bila fyrir brjóstinu og honum var örðugt um hraðan gang. »Geturðu ekki verið samferða?« Hún ætlaði að staldra við, en læknirinn tók fastara um hand- legginn og greikkaði heldur sporið. »Jeg hef líklegast ekki verið þeirn eins góð eins og jeg ætti að vera — vinnukonunum á jeg við,« sagði hún svo eptir ofurlitla þögn. Hann var hræddur um, að hann liefði hryggt hana, og það hafði hann þó sízt af öllu haft í hyggju. »Nei, það dettur mjer ekki í hug,« sagði hann. »Mjer þykir of vænt um yður til þess, að ætla yður nokkuð slíkt.« Hún leit niður fyrir sig og brosti ofurlítið; en hjartað fór heldur en ekki að ókyrrast. »Svo það þykir yður?« sagði hún svo. Ja, hvort honum þótti vænt um hana! Vænna en um allt annað, vænna en um aJlt annað samanlagt, sem honum hafði nokkurn tíma þótt vænt um, vænna en um sitt eigið líf. Hann hafði reyndar undur lítið að bjóða henni, hlægilega, grátlega lítið i samanburði við svo marga aðra, sem hún auðvitað ætti kost á að fá. En um marga daga hefði hann um ekkert annað hugsað, en að mega bjóða lienni það eina, sem hann ætti, sjálfan sig, ást sína, umönnun sína, líf sitt. Og nú vildi hann spyrja hana, hvort hún vildi þiggja það, verða konan sín, giptast sjer með vorinu. Orð hans, sem hafa verið sögð svo óendanlega opt, byggðu um stund öllu öðru út úr huga hennar, því að enginn hafði fyr sagt þau við hana. Svo það var orðið víst, alveg ómótmælanlega víst og áreiðanlegt, að hann elskaði hana, og hún þurfti aldrei að efast um það framar! Hún gleymdi föður sínum, síhóstandi og síblótandi skammt á eptir sjer. Hún gleymdi að svara biðlinum því, er hann hafði spurt um. Hún gleymdi öllu, nema því einu, að hann gekk þarna við hlið hennar i himnesku tunglsljósinu og blessaðri kveldkælunni og elskaði hana. Hún varð svo ljett á sjer, að hana fór að langa til að hlaupa, fljúga. Dalsáin rann fram hjá svellinu, sem þau voru að ganga um, og henni fannst árniðurinn líkastur fögrum hljóðfæraslætti. »En að við dönsum hjerna yfir svellið!« sagði hún. Það var svo mikill fögnuður í rómnum, að lækninum duldist það ekki, að með þessu var spurning hans svarað skýlaust. Jafn- 7*
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80

x

Eimreiðin

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.