Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1896, Side 26

Eimreiðin - 01.05.1896, Side 26
io6 Honum þótti ekki lifandi vitund vænt um nokkra manneskju í veröldinni nema hana — það fann hann bezt nú. Honum stóð á- sama, þótt allar aðrar manneskjur væru kornnar út í hafsauga, ef hann að eins fengi að halda henni eptir. Og svo skyldi hann eiga að missa hana! —En sú vitleysa líka af honum, gömlum og reynd- um manninum, að láta svona, þó að dóttir hans fengi dálítið sótt- veikiskast. Eins og þetta mundi ekki allt lagast bráðlega!—Já, en miklu vægari hafði sóttin verið í fyrstu í mörgum, sem hann mundi að höfðu dáið. Því skyldi Margrjet þá ekki eins geta dáið? »Er hann farinn?« Já, nú var hann að fara fram göngin. Og hann hafði beðið að skila til húsbóndans, að senda tafarlaust til hjeraðslæknisins eptir meðali, sem hann vantaði, en vildi reyna við Margrjeti. Sigvaldi sagði einum vinnumanninum, sem einmitt var staddur inni í baðstofunni, að fara tafarlaust og fá að vita nákvæmara um meðalið hjá lækninum, leggja á eina hestinn, sem var á járnum, og ríða allt hvað af tæki. Hann skyldi sjá það við hann í ein- hverju, ef hann yrði nú einu sinni fljótur. Hafði læknirinn ekki sagt neitt meira? — Nei, ekkert meira. — Ekki neitt um Margrjeti? — Nei, ekki neitt um Margrjeti. Jú, einhver hafði heyrt hann segja, að hann kæmi bráðum inn aptur. Hann hafði verið frámunalega alvarlegur. Læknirinn kom inn aptur, gaf Margrjeti inn og gerði aðrar ráðstafanir henni víðvíkjandi. Sigvaldi stóð hjá þeim í þetta skipti, horfði í gaupnir sjer, leit við og við til Margrjetar, og sagði ekki eitt einasta orð. Sjúklingnum þyngdi eptir því sem á leið daginn. Sigvaldi var lengst af inni hjá henni, undi illa annars staðar. Honum fannst, hann þurfa að horfa á hana, þó að hann gæti ekkert að hafzt, hefði ekki einu sinni lag á, að hagræða henni neitt í rúminu. Læknirinn kom allt af við og við inn, en ekkert orð töluðu þeir Sigvaldi saman. Sendimaðurinn kom aptur fyr en við var búizt, og kom jafn- nær. Hann hafði ekki komizt lengra en að ánni, því að hún var að ryðja sig. Hann hafði haft tal af ferjubóndanum, og auðvitað hafði hann sagt með öllu óferjandi. Hann var einbeittur mótstöðu- maður Sigvalda, einn af áköfustu formælendum brúarlagningarinnar, enda átti brúin að verða fyrir hans landi. Og hann hafði stungið því að sendimanni, að hann skyldi skila til Sigvalda gamla, að

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.